مسکالین

بیاید بگید در مورد چه موضوعی پست بگذارم؟

اکثر اطرافیانم بهم می‌گن ظرف این یکسال خیلی عوض شدم. خودم نمی‌فهمم کجاها تغییر کردم ولی شرایط زندگیم تغییر کرده. راستش دلم تنگ شده برای یکسری از کلک بازی‌هام. یه سری کرم‌ها رو هنوز دوست دارم بریزم. ولی به خودم گوشزد می‌کنم که نکن! انرژیت رو ذخیره کن. @siesfandi

از این قاب‌ها برای فروش هست. هر کسی خواست پیام بده...

و آخر سر به آرامش رسیدم. صدای منو از رامسر می‌شنوید‌. اینجا حریم و بهشت کوچیکه منه. نهایت دغدغه‌ام اینه که توی ماست محلی دو تا خیار خرد کنم و سه تا سیر یا نه برعکسش. الان باد پنکه، باد خنک دریا رو هل می‌ده به پاهای گر گرفته‌ام. صدای جیرجیرک دور و نزدیک می‌شه و توی تاریکی مطلق فقط نور گوشی هستش. لب‌تاپ رو روشن کردم که یک فیلم مسخره‌ی کمدی بی‌سر و ته بذارم و تا اونجایی تماشا کنم که چشم‌هام بیان روی هم و بعد دیگه خواب عزیز، خواب دوست داشتنی. آدم پر ماجرایی مثل من خیلی باید مواظب افکارش باشه. همه‌جای اینجا برای من خاطره‌ست و نمی‌خوام بهشون رجوع کنم. دیگه توانایی خاطره بازی رو از دست دادم. همچنین توانایی ترسیدن و رنجش و مشغله‌ی فکری. هر بار که توی چرخه‌ی معیوب هر کدوم قرار می‌گیرم با گفتن دیگه نمی‌تونم خودم رو خلاص می‌کنم. @siesfandi

تازگی‌ها آزادی برام مفهوم جدیدی پیدا کرده. شاید خیلی زیرپوستی باشه این مفهوم، نمی‌‌‌دونم. مثلا زیاد توی فضای مجازی نیستم. قبلا کم می‌اومدم بعد زیاد شد و اسیرم کرد و دیگه نمی‌تونستم مهارت‌هام رو توی دنیای واقعی گسترش بدم و از کارهام عقب‌ می‌موندم. یا وسایل خونه مدام تعمیر می‌خواست و کم کم حالا دارم انجام می‌دم. روابط جنسی برای من یک پروسه پیچیده و زمان‌بر و پر از چالش و دردسر بود و الان دیگه اینطوری نیست. مسائل مالی همینطور. برای کسی ‌کار نمی‌کنم و امر و نهی نمی‌شنوم. یا برای این که در نظر بقیه آدم خوبی به نظر بیام هر کاری نمی‌کنم و به خودم فشار نمی‌یارم و... کسب اینجور آزادی‌ها کم کم و با برنامه و آگاهی به دست می‌یاد و از یک سطحی بالاتر ارتقا پیدا کنه، به یک آرامش و قراری آدم می‌رسه. دیگه کارهاش رو عجولانه و با تنش انجام نمی‌ده. وقایع یکجور‌هایی در راستای زندگیش‌ قرار می‌گیره، نه اینکه چیزی رو کنترل کنه ولی یک ریتم و فرکانسی آدم حرکتش می‌گیره که به همه چیز و همه جا می‌خوره. @siesfandi

واژه‌ها قراردادی بین انسان‌هاست. هیچ وقت نمی‌توان اصالت یک تجربه رو با کلام منتقل کرد. @siesfandi

یک تجربه‌ی تلخ و حتی وحشتناک رو امروز با تمام وجود حس کردم. با رفیقم چند وقت پیش یکساعت تمام بحث کردیم. من می‌گفتم اگه موجودی بانکیم به یک حد نصابی که مد نظرمه برسه حالم خوب می‌شه و خوشحال می‌شم و ایشون می‌گفت نه شاید مقطعی حالت خوب باشه ولی بعدش دوباره بر‌می‌گردی به همون حالت اولیه‌ات. پول رفاه و آسایش می‌یاره ولی حال خوب نه! با خودم عهد کرده بودم وقتی اولین هدف مالی رو زدم، خودم رو صبحونه انگلیسی توی کافه‌ی خوب مهمون کنم. امروز رفتم. خلاصه نشستم پشت میز و سفارش دادم و قهوه فرانسه هم چون دوست دارم سفارش دادم و یه سینی بزرگ برام آوردن. تقریبا همه‌ی سینی رو با طیب خاطر خوردم و بدون دغدغه قهوه رو هم مزه مزه کردم. با خودم گفتم چه حالی داد و لاکچری بازی هم حال می‌ده‌ها. صبحانه تموم شد و از کافه همین که زدم بیرون انگار خاک دو عالم رو ریخته باشن روی سرم. یه" خب که چی بشه" ی بزرگی یقه‌ام کرده بود‌. دل درد و سنگینی معده‌ای که بعدش گرفتم بماند. شاید همون چندماه پیش که هوس صبحونه خوردن بیرون به سرم زده بود باید می‌‌رفتم و انقدر کش نمی‌دادمش. این گذشت زمان و صبر انتظار، ماهیت اون‌چیزی که من هوس کرده بودم رو عوض کرده بود. چجوری بگم براتون. انگار یه دختر خوشگلی رو نشون کنی و با هم دوست بشید و هی زمان بخوره و نشه که باهاش سکس کنی و تخیل تو انقدر به این موضوع شاخ و برگ بده که تو دیگه فکر کنی اون لحظه که بالاخره داری سرش رو می‌کنی تو از ماتریکس خارج خواهی شد و ... اما توی واقعیت سکس رو می‌کنی و بعدش بهت زده با خودت می‌گی همین بود؟!!! و یک افسردگی فوق تخمی و پوچی بهت دست می‌ده. وسوسه‌ی انتظار کشیدن برای رسیدن به اون چیز دلخواه یک باخت و وقت تلف کردن و مچل شدن فوق العاده عظیم هستش. نمی‌خوام در لحظه زندگی کنید و از این حرفا. می‌خوام بگم خودتون رو گول نزنید. @siesfandi

چیزی که متوجه شدم اینه که دوست داشتن به یک تمرکز و خود مراقبتی نیاز داره. این که تو خودت رو دوست نداشته باشی، پس در دوست داشتن کسی دیگه ناتوان خواهی بود. اگه در تنهایی حالت بده و نمی‌تونی کاری براش بکنی، آدمی هر چند دلخواه تو هم نمی‌تونه کاری بکنه. وقتی با خلاء وارد یک رابطه می‌شی یا تو تبدیل به یک موجود انرژی خوار می‌شی در زندگی طرف مقابلت یا برعکسش می‌شه. وقتی در مورد زندگی منظم و سالم جنسی ایده‌ای نداری، مثل آدم گرسنه‌ای می‌مونی که رفته فروشگاه مواد غذایی خرید و یکسری چیزها می‌خره که اصلا به دردش نمی‌خوره. تمام آدم‌هایی که وارد زندگی من شدند تماما زاویه‌های پنهان شخصیتی من بودند. خودخواهی، انکار، غرور و تعصب، تایید طلب، خشمگین، ... این‌ها همینطور نیومدن و من زیرپوستی دعوتشون کردم و تا پیام رو نگیرم این چرخه تکرار خواهد شد. مواظب خودتون و باورهاتون باشید. اینجا اول امتحان می‌گیرن بعد درس می‌دن. @siesfandi