Sideliner

شما این اواخر آدم دلیر دیدید؟ آدم دلیر دیگه نیست. دلاوری و شجاعت دیگه حتی در ذهن آدم‌ها هم جزو صفات برانگیزاننده‌ی تحسین حساب نمی‌شه. همه‌اش مماشات و رواداری و تاب‌آوری. همه علوم انسانی خونده. تحلیل‌گر ظلم، ایده‌پرداز آزادی، شاعر مسلک و اهل قلم. کی چرخ برهم بزنه پس؟ کی حرف راست بزنه؟ دور شاه شجاع و موعد می دلیر نوشیدن، کی میاد؟

هنوز چیه؟ هنوز داره مگه؟ انگار آدمیزاد می‌تونه ریشه‌هاش رو عوض کنه‌. کی بعد از ترک وطن، موطن جدید احداث کرده واسه خودش که من کرده باشم؟ همینه آدمیزاد. بازجوید روزگار وصل خویش، هی.

این پیرهن مشکی آقایون در دهه اول محرم هنوز چنان بلایی به سر من میاره که امروز از خونه تا محل کارم حداقل سی‌وپنج‌بار عاشق شدم.

Why do I end up where I start, each time I try?

رفیق‌تون دیشب جلوی تلویزیون خوابش برد و یک‌ماه مونده به بیست‌وهشت‌سالگی‌اش، ملزومات پنجاه‌سالگی رو آنلاک کرد. به همین مناسبت بیاید یه موزیک بشنویم تا ببینیم با باقی امروز چکار باید کرد.

به این فکر کردم راستش؛ اما به نظرم امشب شبش نیست. هست؟ نمی‌دونم. اجازه بدید یکم خستگی کار از جونم بره بیرون، اگه جون داشتم اینجا رو شلوغش می‌کنم و دمار از کسالتت درمیارم. نداشتم، بمونه واسه فرداشب که جون و حوصله و وقت دارم. و ایشالا که شماهم دارید.

#پیام_ناشناس سلام. میشه جواب‌ها رو به اشتراک بذاری؟ روزمره و کسالت داره من رو‌ میکشه. @HarfBeManBot

ماجرای ناشناس‌های این‌سری داره عجیب می‌شه رفقا. اولا که دارم نمی‌رسم جواب بدم به همه‌اش. دوما که دارم هی متعجب می‌شم از محتواها و نوشته‌ها و عکس‌ها و صداهایی که می‌فرستید. بعضی‌هاش ربطی به چیزی که گفتم و خواستم نداره اما انقدر خوبه که نمی‌دونم کجای سرم بذارم که ببینید قدر و قیمتش رو! خلاصه که دمتون گرم و چه خریتی کردم زودتر نذاشتم این لینک رو اینجا. آب در کوزه و ما تشنه‌لبان می‌گردیم!

خیلی سختمه این‌روزا رفقا. هرروزش سختمه. هرساعت و هردقیقه و هرثانیه‌اش سختمه و نمی‌فهمم چرا وسط همچین کثافتی گیر افتادم. روزمره و کار و ماجراهاش انقدر زنجیرم کرده به خودش که حتی توی خواب هم نمی‌تونم به جهان شخصی خودم برگردم. روایت‌هام گم شدن و خودم هم گم شدم لابه‌لای دیوارها و کاغذها و اسم‌ها و عددها. حالا حالاها هم زنجیرها خیال رها کردنم رو ندارن و انقدر دلخورم که نمی‌تونم حتی کلمات رو توی سرم ردیف کنم. نمی‌تونم جمله‌ها رو با مقصودم همسو کنم. نمی‌تونم بفهمونم به آدمها که چه جای بدی ایستادم و چه آدم‌های بدی بخاطر خوب بودن، دست از سرم برنمی‌دارن. امروز نمی‌دونم چندمین‌بار بود که سرکار بخاطر مسائل جانبی و مسخره گریه کردم و اگر ذره‌ای من و جدیتم موقع کار کردن رو بشناسید، می‌فهمید که فاجعه تا کجاها ریشه دوونده. اینها رو نگفتم که حوصله‌اتون رو سر ببرم. باج کوتاه و مختصری دادم تا بیاید و برام از جهان ذهنی‌تون بگید. از اون در لولا به فراموشی. از اون‌جایی که جداتون می‌کنه از روزمره و زندگی رو شیرین می‌کنه. نان زندگی‌تون رو کار ندارم، برای من تعریف کنید اما که شراب زندگی‌تون چیه؟ چون من هم خود شیشه رو گم کردم و هم آنکه مدام شیشه‌ام از پی عیش داده است! https://telegram.me/HarfBeManBot?start=MTczODM4Mjg

دنبال کنش سیاسی هم اگر هستید از این دانشجوی اخراجی سالهای دور، بفرمایید. همه‌چیز هنوز همون‌جاست که سه‌سال پیش بود؛ از روز روشن‌تر و از دل سیاه شیطون، تاریک‌تر.