کانال| صبغت الله عاکف

کتاب «أصحاب الأخدود» از شیخ رفاعی سرور رحمه الله را از سال ۱۳۹۶ تاکنون، شاید بیش از پنج بار خوانده باشم؛ هنوز سیر نشده‌ام. کتاب‌های زیادی در شرح داستان اصحاب اخدود نوشته شده است. اما این کتاب، در این بخش بی‌نظیر است. @Sebghatullah_Akef

دو پیش‌نوشت: ۱. تا دوبار با دقت نمی‌خوانید، کامنت ننویسید؛ ۲. کامنت‌هایی که ناشفی از کج‌فهمی متن یا همراه با عقده‌گشایی و قضاوت بی‌جا و توهین باشید، حذف می‌شود. عده‌ای ناصح می‌شوند که باید اصلاح کرد و نه تخریب، باید نصیحت کرد و نه سرزنش و تحقیر! اصلاح برخی چیزها، باید با هدم و تخریب برخی چیزها باشد. خانه‌ای که پایه‌های آن درز و شکاف دارد، با رنگ‌دادن اصلاح نمی‌شود، باید کوبید و آن را از نو ساخت. برخی از ملانماهای یوتیوبر گُل‌گُلی و کسانی که ژست متفکربودن و چیزفهم‌بودن می‌گیرند و شب و روز از استدلال و کلام و متکلمین حرف می‌زنند؛ اما متن ایساغوجی و شرح نسفیه و عبارت خریده را هرگز نمی‌توانند بخوانند و حل کنند، تا توهم معرفتی‌شان از بین نرود، در آنان حس نادانی و کم‌بضاعتی درست نمی‌شود و در نتیجه، همواره در جهل مرکب باقی می‌مانند. زیرا این‌طیف، خود اصلاح نمی‌کنند و قصد اصلاح را نیز ندارند، تا با آنان اصلاح‌گرانه رفتار شود. این‌ها خراب را بر خراب‌تر بنا گذاشته‌اند. شما و برخی از دوستان توانای همراه و هم‌فکر تان، اگر برای این قضیه آستین بر نزنید، در آینده شاهد خرابی‌هایی خواهیم بود که نه شما بتوانید آن را جمع کنید و نه دیگران. دیشب در یکی از نوشته‌های اوریاخیل صاحب نیز گفتم؛ اگر فردی با یکی از اهل علم در گفتگو پیرامون قضایای اختلافی علمی بنشیند، شاید در یک ساعت، به نتیجه‌ای علمی برسند و از یک‌دیگر استفاده ببرند. زیرا دست‌کم هردو می‌توانند مستسلم‌علیه یک‌دیگر را بدانند، محل نزاع را تحریر کنند، وجه استدلال به ادله را بفهمند؛ اما جایی که طرف گفتگوی علمی، یکی از این نوباوه‌گان نابالغی باشد که تمام بُردش، شیرین‌زبانی طفلانه و دخترانه‌اش است، تا یک سال خود را رهایی نمی‌بخشد. برخی از دوستان هم خیلی فاز خوش‌بینی شان بالا است؛ تاجایی که هر چرندی را از این بچه‌ها، به فال نیک می‌گیرند. توصیه می‌کنم هنوز هم دیر نشده، به این ناکرده‌کاران رو ندهید. اگر برخی دوستان ناراحت می‌شوند و به جوش می‌آیند و سویچِ مقدس‌پنداریِ بچه‌سوسول‌های امروزی در آنان فشار داده شده است، شش عدد نان از نانوایی سر کوچه بگیرند و نوش جان کنند؛ تا روشن شوند و به جای پاره‌کردن حنجره و بازگذاشتن دهان خود، کمی به مغز خود رسیدگی کنند. گفته باشم، نگویید که نگفت! صبغت الله عاکف @Sebghatullah_Akef

دو پیش‌نوشت: ۱. تا دوبار با دقت نمی‌خوانید، کامنت ننویسید؛ ۲. کامنت‌هایی که ناشفی از کج‌فهمی متن یا همراه با عقده‌گشایی و قضاوت بی‌جا و توهین باشید، حذف می‌شود. عده‌ای ناصح می‌شوند که باید اصلاح کرد و نه تخریب، باید نصیحت کرد و نه سرزنش و تحقیر! اصلاح برخی چیزها، باید با هدم و تخریب برخی چیزها باشد. خانه‌ای که پایه‌های آن درز و شکاف دارد، با رنگ‌دادن اصلاح نمی‌شود، باید کوبید و آن را از نو ساخت. برخی از ملانماهای یوتیوبر گُل‌گُلی و کسانی که ژست متفکربودن و چیزفهم‌بودن می‌گیرند و شب و روز از استدلال و کلام و متکلمین حرف می‌زنند؛ اما متن ایساغوجی و شرح نسفیه و عبارت خریده را هرگز نمی‌توانند بخوانند و حل کنند، تا توهم معرفتی‌شان از بین نرود، در آنان حس نادانی و کم‌بضاعتی درست نمی‌شود و در نتیجه، همواره در جهل مرکب باقی می‌مانند. زیرا این‌طیف، خود اصلاح نمی‌کنند و قصد اصلاح را نیز ندارند، تا با آنان اصلاح‌گرانه رفتار شود. این‌ها خراب را بر خراب‌تر بنا گذاشته‌اند. شما و برخی از دوستان توانای همراه و هم‌فکر تان، اگر برای این قضیه آستین بر نزنید، در آینده شاهد خرابی‌هایی خواهیم بود که نه شما بتوانید آن را جمع کنید و نه دیگران. دیشب در یکی از نوشته‌های اوریاخیل صاحب نیز گفتم؛ اگر فردی با یکی از اهل علم در گفتگو پیرامون قضایای اختلافی علمی بنشیند، شاید در یک ساعت، به نتیجه‌ای علمی برسند و از یک‌دیگر استفاده ببرند. زیرا دست‌کم هردو می‌توانند مستسلم‌علیه یک‌دیگر را بدانند، محل نزاع را تحریر کنند، وجه استدلال به ادله را بفهمند؛ اما جایی که طرف گفتگوی علمی، یکی از این نوباوه‌گان نابالغی باشد که تمام بُردش، شیرین‌زبانی طفلانه و دخترانه‌اش است، تا یک سال خود را رهایی نمی‌بخشد. برخی از دوستان هم خیلی فاز خوش‌بینی شان بالا است؛ تاجایی که هر چرندی را از این بچه‌ها، به فال نیک می‌گیرند. توصیه می‌کنم هنوز هم دیر نشده، به این ناکرده‌کاران رو ندهید. اگر برخی دوستان ناراحت می‌شوند و به جوش می‌آیند و سویچِ مقدس‌پنداریِ بچه‌سوسول‌های امروزی در آنان فشار داده شده است، شش عدد نان از نانوایی سر کوچه بگیرند و نوش جان کنند؛ تا روشن شوند و به جای پاره‌کردن حنجره و بازگذاشتن دهان خود، کمی به مغز خود رسیدگی کنند. گفته باشم، نگویید که نگفت! صبغت الله عاکف @Sebghatullah_Akef

التماس دعا!

چه روزگاری بود!

اگر تربیت بر پایهٔ توحید، کفر به طاغوت، جهاد در راه خداوند، محبت و دشمنی برای او تعالی بنا نشده باشد، سرانجامِ کار تربیتی شکست خواهد بود و جوانان یاور طاغوتان و خدمت‌گزار جیره‌خوارهای ستم‌گران خواهند شد. شیخ علوان فك الله أسره برگردان: صبغت الله عاکف @Sebghatullah_Akef

جاهلیتِ نظم‌یافته و برنامه‌ریزی‌شده را جز اسلامی منظم و متکامل نمی‌تواند از بین ببرد. سید قطب @Sebghatullah_Akef

مشکلات زیادی در قسمت نگارش و دستور وجود دارد که نه تنها در کاربران مجازی، که در نوشته‌های چاپ‌شدهٔ نویسندگان مطرح کشور هم دیده می‌شود: ۱. استفادهٔ بیش از حد و بی‌جای نیم‌فاصله؛ مانند: افغان‌ستان، بی‌هوده، بی‌ش، پی‌ش... ۲. استفادهٔ بی‌جای از نشانه‌های نگارشی؛ مانند: بکارگیری کامهٔ نقطه‌دار یا ویرگول(؛) به جای نشانهٔ شارحه (:). ۳. استفادهٔ بیش از حد از حرکات ( َ ِ ُ)؛ ۴. استفادهٔ اشتباه از یک تعبیر یا اصطلاح به جای تعبیر یا اصطلاحی دیگر، به دلیل خلط ناشی از نافهمی نسبت به سیر پیش‌رفت زبان؛ مانند: استفادهٔ «گفتمان»، به جای «گفت‌وگو»... ۵. حذف برخی از حروف، بدون دلیل موجه که این نیز ناشی از نادانی نسبت به واژه‌های زبان فارسی است؛ مانند: حذف «ه» غیر ملفوظ از پایان برخی واژه‌ها، هنگام آمدن «یای مصدری» در پایان آن و استفاده از نیم‌فاصله. با این کار، «زندگی» را «زنده‌گی»، «بندگی» را «بنده‌گی»، «خستگی» را «خسته‌گی» می‌نویسند. و مانند این اشتباهات زیادی وجود دارد که بیش‌تر بر می‌گردد به این‌که ملت، هرچه نو یاد می‌گیرند، به کار می‌بندند، مهم نیست جایش باشد یا نباشد. و بیش‌تر اشتباهات هم بر می‌گردد به استفادهٔ بی‌جا از نیم‌فاصله، با یادگرفتن یک نیم‌فاصله، زدند تمام دستگاه نگارش فارسی را خراب کردند. صبغت الله عاکف @Sebghatullah_Akef