چتمارس

یک چیز بامزه در حکومت جمهوری اسلامی این است که می‌توان به نام هر سازمانی یک «وانمود به» اضافه کرد: سازمان وانمود به مبارزه با مواد مخدر سازمان وانمود به حفاظت از محیط زیست سازمان وانمود به حمایت از مصرف‌کنندگان کار تمام این سازمان‌ها هم این است که بودجه را برای ساختن یک پوشش برای حکومت مصرف کنند تا سرمایه‌ی اصلی را بالایی‌ها بالا بکشند. خیلی بامزه.

همان‌طور که هنوز درگیر جذابیت آب ایتالیا بودم، دیدن این استوری رفیقم از ساحلی در آن‌جا برایم خوشمزه به نظر رسید.

می‌گوید: تعارف نکن؛ بعد از «موزیک شب» یک گیف «شب به خیر فالوئرای قشنگم» هم بفرست. و لب‌های من از بومر بودن آویزان می‌شود.

البته برخی از ایرانی‌ها همچنان معتقدند مردم این کشور با میانگین آی‌کیوی ۱۱۰، کمی بالاتر از هلند و فلسطین، باهوش‌ترین مردم جهانند.

صحبت کردن راجع به طعم شراب مسئله‌ی نسبتن رایجی‌ست؛ اما جناب Neuvillette از بازی Genshin Impact به من فهمانده که تا چه حد ممکن است مجذوب افرادی شوم که متوجه جزئیات طعم آب می‌شوند.

هفت و نیمِ صبحِ شبی که نخوابیده‌ام هنوز، خواندن این مطلب راجع به طعم آب در ایتالیا برایم خوشایند بود.

از قبل می‌دانستم acqua معادل آب است؛ اما "Acqua naturale, per favore" چیزی بود که کیبوردم پیشنهاد داد.

متوجه ضعف بزرگی در سیستم آموزش ایتالیایی دولینگو شده‌ام که شاید در باقی زبان‌هایش هم وجود داشته باشد: بعد از حدود سه ماه کار با این سیستم آموزشی، من می‌توانم برای مثال بگویم: «باید تاکسی بگیرم. به اتاقی در هتل نیاز دارم. و لازم دارم فردا به خرید لباس بروم. یک جفت چکمه و ده تا پیراهن می‌خواهم. باید یک فروشگاه ارزان پیدا کنم که در آن قیمت دامن دو یورو باشد. برای غذای اصلی برنج و مرغ می‌خواهم و برای دسر، کاپوچینو یا بستنی. دلم می‌خواهد هر تابستان به رم بروم و‌ از کلیساهایش دیدن کنم. مایلم با دوستم آواز بخوانم و با دوست‌پسرم اسکیت بازی کنم. فردا از فرودگاه به زوریخ می‌روم تا با استادی که آلمانی‌زبان است، صحبت کنم.» اما هنوز نمی‌توانم بگویم: «جاکشا، تشنه‌مه. بهم آب بدین.» یا حتا «آب».

دلم نیامد کیفیتش را بیاورم پایین. این‌جا بودم. از سه‌ی صبح در جنگل ماندم که ساعت شش این را ببینم و بعد، حدود چهار ساعت از همین‌جا که نشسته بودم، تکان نخوردم.

جواب داد