نباید می‌ماندیم

در انتقام و عشق، زن وحشی‌تر از مرد است _ نیچه، فراسوی نیک و بد، ترجمه‌‌ی فیروزآبادی

شیفته‌ی این جمله‌های ساده‌ام، که خیلی فشرده، حرفِ زیادی در خود دارند: «اما تو کسی را از دست دادی، که آغوشش برای تو، گشوده‌تر از وطنت بود.» نقل‌قول ناشناس @nabayad_m

به دوستان پزشک جوانم که باید دوره‌هایی مثل "طرح" را بگذارنند، چند پیشنهاد یا توصیه دوستانه دارم، که مجموعه‌ای از نظرات شخصی‌ام است: اول: واقعیت را بفهميد‌. واقعیتِ شغلِ پزشکی، واقعیت ایران، واقعیت مناطق محروم را بفهمید. با واقعیت نجنگید، آن را بپذيريد. شما نمی‌توانید جامعه را تغییر دهید، چون وضعيت جامعه‌ی ضعیف‌شده‌ی ما، معلولِ چیزهایی است که از کنترل شما خارج است. پس آن را بفهمید و راه‌های سازگاری با شرایط را پیدا کنید. به خودتان رحم کنید. این شاید مهمترین توصیه است. دوم: مرگ شما، ویران شدن سال‌ها زحمت است. نه فقط ۷ سال تحصیل، که بیست‌وچند سال زحمت به باد می‌رود‌‌. دستکم ۴۰ یا ۵۰ سال زندگی پیش روی شماست که می‌توانیم حدس بزنیم دوران نسبتا خوب و خوشی خواهد شد. سوم: صبور باشید. تحمل کنید. آرزوهایتان (مادی و غیرمادی) را با واقعیت‌ها هماهنگ کنید. بضاعت روان خودتان و بضاعت جامعه را بشناسید. اگر در آستانه‌ی فروپاشی هستید از کسانی کمک بخواهید. حتی به تاخیر انداختن برنامه‌هایتان (طرح و...) به‌هرحال از "مرگ" بهتر است. نیست؟! ‌‌‌‌ چهارم: پزشکی سخت است. همیشه سخت بوده و سخت خواهد بود. دشواری‌هایی دارد که بخشی از طبیعت این شغل است. پزشکی در کدام کشور آسان است؟ در جامعه‌ای زخمی و خسته، شما با خسته‌ترین و زخمی‌ترین اقشار روبرو می‌شوید. با آسیب‌دیده‌ترین گروه مردم طرف هستید و باید درک کنید که‌ پریشان‌اند. بخشی از سختی کار اینجاست. چاره‌ای نیست جز اینکه با این شرایط خودتان را هماهنگ کنید، مواجهه درست با آن را یاد بگیرید. البته که ديگران هم در تلطیف فضا، وظایفی دارند: دولت، رسانه و... پنجم: نمی‌دانم چطور اما اجازه ندهید "شرایط سخت کار" شما را نسبت به انسان‌ها بی‌محبت کند. همه‌ی مردم که بد نیستند. اگر بداخلاقی دیدید، آن را به ذاتشان نسبت ندهید، بلکه بخاطر ترس است و گاهی وحشت مرگی که سایه انداخته بر خانواده‌شان. همیشه نسبت به انسان‌هایی که زندگی‌شان وابسته به سواد و دانش شماست، مهربانی کنید، حتی اگر در مواردی حس می‌کنید که نمی‌فهمند و ناسپاس‌اند. #معین_دهاز @nabayad_m

دانشجویان عزیز تهران و شهرهای دیگر، در هر مقطع که هستيد، محبت کنید با صرف زمان کوتاهی، در این پژوهش روانشناختی مشارکت کنید. مربوط به پایان‌نامه‌ی یک دوست روانشناس است لینک پرسشنامه

تو مرحله‌ای از حالِ بد دیگه حتی غر هم نمی‌زنی. ساکتی. از پختگی نیست که ساکتی‌. متأسفانه گاهی خستگی رو با پختگی و بلوغ اشتباه می‌گیریم. #معین_دهاز @nabayad_m

کتاب بسیار خوبیه. سخت هم پیدا می‌شه. هر جا دیدید، پیشنهاد می‌کنم بردارید.

خیلی وقت بود چنین شعر زیبایی نخونده بودم. از شاعر بزرگ رمانی، پُل سِلان، ترجمه‌ی محمد مختاری.

شب شب است و با صبح آغاز می‌شود و مرا در کنار تو از پای درمی‌آورد پل سلان، ترجمه‌ی مختاری

چشمم به تن آن که می‌خواستمش می‌افتد به يکديگر می‌نگریم واژه‌های تاریک را به هم می‌سپریم. دوست می‌داریم يکديگر را چون گل خشخاش و خاطره. می‌خوابیم چون شراب در صدف حلزونی چون دریا در شعاع خون ماه. پل سلان، ترجمه‌ی مختاری

شعر من چون پیامی است در یک بطری. ممکن است از آب گرفته شود، ممکن است از آب گرفته نشود. اما اين خطر کردن برای شعر همچون نیاز به ارتباط، ضروری است _ پل سلان، ترجمه‌ی محمد مختاری ‌ ‌