نباید می‌ماندیم

در "درد" جایی برای ماندن دارد _ یدالله رویایی

در هیئتِ هوا دائم مراقبتم می‌کند _ یدالله رویایی

از تو می‌آید آنچه که منم _ یدالله رویایی

بیچاره کسی که چون خودش با دیگران خوب و خوشرفتار است خیال می‌کند ديگران هم با او متقابلا خوب خواهند بود. گمان می‌کند ديگران برای اینکه به او بدی کنند، الزاما باید انگیزه‌ها و کینه‌های واضحی داشته باشند. بخاطر همین می‌گوید: "آخه مگه من چه بدی کرده بودم؟!" اولا حواسش نیست که شاید واقعا ناخواسته تحریک کرده باشد. ثانيا متوجه نیست که دیگری لزوما قرار نیست که "از تو" بدی دیده باشد تا بتواند "به تو" بدی کند. معمولا فرآیندی پيچيده در ذهن و روان طی می‌شود تا عملی از کسی سر بزند. ثالثا کسی که در فلان روز یا موقعیت به ما بدی کرده، الزاما موجود پست‌فطرتی نیست. #معین_دهاز @nabayad_m

نظر نامحبوب یا محبوب؟ روانشناسان خوب (تحصیل‌کرده‌های واقعا باسواد) در اقلیت هستند. به تعداد موهای سرتون، روانشناس تحصیل‌کرده‌ی پرت‌و‌پلا داریم. کلا در علوم انسانی ضعیفیم. البته هیچ‌کدوم از ادعاهام رو نمی‌تونم اثبات کنم. صرفا برداشت شخصیم از کلیت اوضاعه. ‌

نه با دیگران برخوردی طالبانی/داعشی داشته باش، نه با خودت. ‌

این ویدئو چیزی علیه انسان و واقعیت‌های زندگی اجتماعی است. تلاش می‌کنم کوتاه توضیحی بدم: ‌‌‌ برخلاف ادعای این خانم، ما هرگز نمی‌تونیم در موقعیتی قرار بگيريم که هیچ‌چیز وسوسه‌مون نکنه. یا به‌قول این شخص طوری زندگی کنیم که حتی "نزدیک به وسوسه" هم نباشیم. اساسا چنین ادعایی ناممکن و نامعتبره. بنابراین، شخص مرتکب خودفریبی یا حتی فریب دیگری [=دروغگویی] شده. مگر اینکه با تحجری عجیب، زن رو به "اندرونی و مطبخ و تاریکی" برگردونیم‌! اصلا چطوره که به عقب‌تر برگردیم؟ مثلا به غار. ‌‌‌‌‌ هر انسانی، مرد یا زن، به محض اینکه وارد اجتماع بشه، بارها "وسوسه" رو تجربه می‌کنه و با چیزها و کسانی که براش جذابیت دارند، برخورد می‌کنه. تا اینجاش هیچ عیبی نداره و بخشی از طبیعت انسان و زندگیه. چرا می‌ترسید و از چی می‌ترسید؟ حالا باید دید ما چقدر مهارت داریم و چطور می‌تونیم این "جاذبه‌ها" رو مدیریت کنیم. کسی که [مثل این خانم] کاملا و مطلقا "اجتناب" می‌کنه تا در "دام نفسِ خود" نیفته، اول خودش رو اذیت می‌کنه و آسیب می‌بینه. دوم، از رابطه و تعهد چیزی هولناک و طاقت‌فرسا و مخرب می‌سازه، که نمی‌شه در بلندمدت تحملش کرد. سوم اینکه به خودش توهین کرده و اعتراف کرده که شکننده و غیرقابل‌اعتماده. این شخص و همفکرانش رو باید با مفاهیمی مثل "خویشتنداری، کنترل هیجان و رفتار و..." آشنا کرد. ‌‌‌‌ بد نیست به دکوپاژ (!) این ویدئو هم دقت کنیم. از پی‌.او‌.وی شوهر گرفته تا پس‌زمینه که تصویر یک استخره: تداعی‌گر تفریح و شادی و سعادت. بچه‌ای در بغل داره و با چیزی مثل پنکه خنکش می‌کنه. می‌خواد القا کنه که "من مادر خوبی هستم". از کلیشه‌های جنسیتی که بگذریم، این‌ طراحی هدفمند، قراره چه تاثیری بر ذهن مخاطب بذاره؟ ‌‌‌‌‌‌ من مجاز نیستم که درباره‌ی سبک زندگی خودم، که محصول سلیقه، جهان‌بینی و ارزیابی‌های منه [و الزاما ناقصه] طوری حرف بزنم که انگار به یک حقیقت مطلق، جامع و ابدی رسیدم. بعد چندتا فکت هم ازش بیرون بيارم‌ و غيرمستقيم نسخه‌ای برای همه بپیچم. ‌ ‌ #معین_دهاز @nabayad_m

هراکلیتوس فیلسوف مهم و جالب یونان باستان، جمله‌ی معروفی دارد: "ما نمی‌توانیم دوبار در یک رودخانه داخل شویم" ‌ منظورش جريان داشتن آب است، به‌طوری‌که رود ثابت نیست و ما نمی‌تونیم وضعیت قبلی را عینا تکرار کنیم. کیارستمی در جایی درباره‌ی این حرف هراکلیتوس گفت: "نه رود همون روده و نه ما همون آدم‌ایم!" پذیرفتن اینکه هیچ‌چیز ثابت نیست، واقعا سخت است. جستجو برای پیدا کردن چیزی پایدار، ما را خسته می‌کند. راسل می‌گوید این آرزو [= پیدا کردن امر پایدار] از عشق و علاقه‌ی آدمیزاد به داشتن پناهگاه سرچشمه گرفته. بخاطر همین کسانی که زندگی سختتری دارند، بیشتر نیازمند این آرزو و تحقق آن هستند. #معین_دهاز @nabayad_m

ادبیات چطور به زندگی ما کمک می‌کنه؟ يکی از فایده‌های مهم ادبیات که یوسا درباره‌ش مفصل نوشت و بنظرم مهمترین فایده‌ی ادبیاته: تقویت زبان! البته دقت کنید که منظور، زبانیه که باهاش حرف می‌زنیم: فارسی، ترکی، عربی، کردی یا هر چی که هست. ادبیات کمک می‌کنه که تقویت بشه. زبانی که باهاش خواب می‌بينيم، باهاش فکر می‌کنیم. ما موقع فکر کردن، درواقع داریم با خودمون حرف می‌زنیم. آدمی که زبانش ضعیفه و دایره‌ی واژگان محدودی داره، رابطه‌اش با دیگران و البته رابطه‌‌اش با خودش آسیب می‌بینه. یعنی نه می‌تونه متنی رو درست بخونه، نه می‌تونه حرف‌هاشو درست بیان کنه و نه در خلوت می‌تونه درست فکر کنه _ این متن ادامه خواهد داشت. #معین_دهاز @nabayad_m