Lost Lake

طبق تجربه زیسته‌م این آدم‌ نارسیسیت حتی توانایی مراقبت و عشق ورزیدن به حیوون هم نداره.

ما از زخم‌هایمان بلندتر، جسورتر و قوی‌تریم.

میدونین من بحثی بابت این قضیه رأی دادن و ندادن نمی‌کنم. در جا حذف می‌کنم.

از خواب بیدار میشی و چشماتو باز میکنی و اون مشکلی که حل نشده راهشو به قفسه سینه‌ت پیدا میکنه.

دلم نمیخواد جلو فوران احساس قشنگ و مثبتمو بگیرم. دلم میخواد عشق بورزم و تعریف کنم‌. جلوشو بگیرم که افسرده و سیاه و خموده بشم؟ نع.

روباهک توی محیط بسته و نیمه تاریک به دنیا اومده و همونجا مونده تا وقتی که شازده کوچولو رو پیدا کرده. یعنی هیچ وقت با محیط بیرون و هوای آزاد تماسی نداشت. اون اول که پیشم اومده بود یه صبح بردمش روی پشت بوم که آفتاب بخوره. خیلی ترسید و ناله کرد حتی توی بغل من هم نتونست تحمل کنه. تجربه هوای آزاد، صداهای در هم و بوهای زیاد و ناشناخته به شدت به هم ریختتش. بعد از اون روز، بارها تلاش کردم. با روش‌های مختلف. بازی، تشویقی، بغل کم‌کم یاد گرفت تو بغل من نباشه اما میلرزید و راه نمی‌رفت. بعد یه مدت طولانی با محیط بیرون خو گرفت. حالا ۲ سال میگذره و امشب که پشت در پشت‌بوم وایساده بود و به من اعتراض می‌کرد که درو باز کنم بریم بازی کنیم، یاد اون موقع افتادم...

یه آدم قشنگ در مورد مشکلی که براش پیش اومده بود و ازش سوال کردم، بهم گفت مشکلات توی زمان خودشون حل می‌شن. پس اگر حل نشده یعنی زمانش نرسیده.

امروز به خودِ بزرگسال‌تون بگید تو صلاحیت و توانایی و مراقبت از منو داری. و برید تو دل زندگی!

این هوش مصنوعی فوق العاده‌ست! *و منی که حتی از ربات هم تشکر میکنم*