Lost Lake

دستیارم تحویلم گرفته *اشاره به متن ماگ*

به قول عزیز دلی که دیروز سالگرد تولدش بود "زندگی سراسر pain است".

هیچ وقت فکر نمیکردم یه روزی قراره سال‌های نبودنت رو بشمرم آقای پدر قشنگم

دنیا خیلی غیرقابل پیش‌بینیه. گاهی عکس یه ماشین که ۴ ساله افتاده گوشه پارکینگ میتونه اشک‌تو در بیاره. اون اولا فکر میکردم این سوگ هیچ وقتی پاشو از روی گلوی من برمیداره؟ حالا اما پذیرفتمش. انگار یه درد همیشگی به شخصیتت اضافه میشه و عضوی از تو میشه.

طبق نظریه انتخاب طبیعی داروین احتمالا ماهایی که گرمادوست نیستیم قراره کم‌کم از گرما بمیریم و فقط کسایی که گرمادوست هستن زنده بمونن و نسلشون ادامه پیدا کنه.

روباهک شازده کوچولو دقیقا و به معنای واقعی کلمه منو اهلی کرده. صبح‌ها به این امید بیدار میشم که بیاد کله‌شو بذاره روی پیشونیم

I'm not crying, you're crying! Ps: منبع رو پیدا نکردم

نمیدونم دوست داشتن تو رو چطوری به دیگران یا حتی خودت توضیح بدم. منحصر بفرد بودنت رو. داشتم مسواک میزدم با خمیردندونی که برای من آوردی. کف خمیردندون صورتی میشه. حتی موهای مسواکمو صورتی کرده بود و من لبم لبخند شد. اینکه این خمیردندونو وقتی برای من آوردی که غرق اضطراب و اتفاقات پیچیده‌ی گره کور خورده بودیم. اینکه اعصابت خرد بود، استرس داشتی، مشکل برات پیش اومده بود اما دیده بودی کف این مسواک صورتیه و من یه آدم ۵ ساله‌ی دیوونه‌ام که این چیزا باعث میشه ذوق کنم و گفتی خب... بین کارای مهم امروزم اینو هم باید ببرم برای لیلی! آره خلاصه... نمیتونم توضیحت بدم ولی خب :)

غمم گین بود و بعد گین‌تر هم شد. از عشق روباهک به عروسکش و از عشق زیادم به روباهک. گاهی روباهک که خیلی دوست داشتنی میشه من ناراحت میشم چون عشق برای من درد داره. دردِ ترس فلج‌کننده از دست دادن...