شده دیگه

شاهرخ مسکوب، سال ۱۹۸۴، در پاریس می‌نویسد: «امروز، نوهٔ عموی د-ش می‌رسد. جوان سی و هفت ساله‌ای است که از مشروب تقلّبی کور شده. به امید واهی معالجه و بهبود می‌آید.» چهل سال، بس نیست؟

سلام. یه چنلی پرسیده بود از کدوم چنل نویسی بدتون میاد. من تو رو گفتم. در حالی که اصلا ازت بدم نمیاد. ببخشید🤭

از پیام‌های عجیب:

هیزم، شبی را تا سحر می‌سوزد. امّا شعله کشیدنِ بوتهٔ خار را همه دیده‌ایم. دمی گُر می‌گیرد و دمی دیگر، خاموش می‌شود. به خاک می‌افتد. بیدل می‌گوید: «وقت است‌، که بر بی‌کسیِ عشق بگرییم کاین شعله ز خار و خسِ ما، خاک‌نشین شد..» ما را شعله‌ای بود، ولی نه چنان بر دوام، که زیبندهٔ عشق باشد. #بیدل

نگارندهٔ این سطور خسته‌س.

پست بعدیش هم در مورد سولماز نراقیه که همیشه درد ایران داشت. اونم رفت.

این پست مال سه سال پیشه. فکر نمی‌کنم امروز دیگه چنین پستی بنویسم.

دیگه یه جوری شده به هیچ کس نمیشه برای رفتن خرده گرفت.

سلام مهربان اینو دیدم تصادفی توی کانال از زنان فرهیختهٔ این سرزمین اگر می‌خواهید: https://instagram.com/zahra_khanlou?utm_medium=copy_link این نگارنده به جدّ بر این باور است که در این مملکت گشایشی حاصل نخواهد شد، مگر به دست همین اهل فضل. آنان که، غالباً، امروز گمنام مانده‌اند و قضا را (به قول قدما) کار از آن‌ها می‌رود؛ نه آنان که گذاشتند و گریختند و جز هیاهو هیچ نمی‌دانند. ایشون هم مهاجرت کردند و رفتند..‌

#موسیقی_شبانه