آلترناتیو

الجزیره به‌نقل از لوسیانو زاکارا، استاد سیاست خلیج فارس در دانشگاه قطر نوشته است که پیش از مرگ رئیسی «هیچ بحثی» در ایران درباره اینکه چه کسی در انتخابات سال آینده با او رقابت خواهد کرد، وجود نداشت، زیرا از سال ۱۹۸۱ همه رؤسای جمهوری ایران دو دوره در این سمت باقی مانده‌اند. زاکارا گفت با مرگ ناگهانی و غیرمنتظره رئیسی، ایران اکنون باید «از صفر شروع کند تا ببیند چه کسی نامزد [ریاست جمهوری] خواهد شد». او گفت: «ما می‌دانیم که از اردوگاه محافظه‌کاران چند نفری وجود خواهند داشت که ممکن است علاقه‌مند به کاندیداتوری باشند، اما هیچ‌کس واقعاً از طرف یک تشکیلات سیاسی حمایت نمی‌شود.» لوسیانو زاکارا افزود در اوایل انقلاب اسلامی ایران دو مورد بود که رئیس جمهوری باید تغییر می‌کرد. یکی ابوالحسن بنی‌صدر که در سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰) استیضاح و برکنار شد و دیگری محمدعلی رجایی که در همان سال ترور شد. اما به‌گفته زاکارا بر خلاف اکنون، در آن زمان انتظار می‌رفت که شخصیت‌های کلیدی سیاسی دیگر قدرت را در دست بگیرند. مرگ رئیسی از نگاه تعدادی از رسانه‌ها https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/818575/&rhash=0ceb6994783a68 @SocialistL

بهرام كه گور می گرفتی همه عمر ديدی كه چگونه گور بهرام گرفت #خیام @SocialistL

عباسعلی منشی رودسری | برای «پسر»م عباسعلی منشی رودسری از جمله اعدام‌شدگان کشتار دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ بود. تهیه شده در گروه تئاتر اگزیت @SocialistL

#الهه_محمدی جایزه‌ خود را به پابلو گونزالس، وائل الدحدوح ،خبرنگار جانباخته، و تمام روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم کرد. او در پیامی به برگزارکنندگان این جایزه، ضمن ابراز تسلیت قلبی به مناسبت بیست و یکمین سال درگذشت خوزه کوزو، نوشته است: «به‌ عنوان یکی از برندگان این جایزه، مایلم آن را به پابلو گونزالس، روزنامه‌نگار شجاع اسپانیایی که در فوریه ۲۰۲۲ در حال پوشش فاجعه انسانی در مرز لهستان و اوکراین بازداشت شد، تقدیم کنم. در این دوران پر چالش فکرم همراه اوست. همچنین این جایزه را به وائل الدحدوح و همه روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم می‌کنم که برای جلب توجه نسبت به وضعیت غزه فداکاری‌های بزرگی انجام داده‌اند. جهانی آرزو می‌کنم که روزنامه‌نگاران بتوانند در آن در امنیت و آزادانه کار کنند. مخصوصا آن‌ها که شجاعانه سرکوب را گزارش می‌کنند و از این‌ که به سکوت وا داشته شوند سر باز می‌زنند». @SocialistL

الهه محمدی و نیلوفر حامدی، دو روزنامه‌نگار ایرانی برنده بیست و یکمین جایزه «خوزه کوزو» برای آزادی مطبوعات شدند. این جایزه یادبودی برای «خوزه کوزو» روزنامه‌نگار اسپانیایی است که در آوریل سال ۲۰۰۳ در پی شلیک یک تانک آمریکایی به پانزدهمین طبقه هتل فلسطین که هتلی ۱۸طبقه در بغداد بود و خبرنگاران خارجی را اسکان داده بود، کشته شد. از زمان مرگ خوزه کوزو تاکنون، هر ساله جایزه‌ آزادی مطبوعاتی به روزنامه‌نگارانی از سراسر جهان تقدیم می‌شود. از جمله در سال ۲۰۱۱ این جایزه به ژولیان آسانژ تعلق گرفت. در بیست و یکمین سال اهدای این جایزه، الهه محمدی در پیامی جایزه خود را به پابلو گونزالس و وائل الدحدوح و همه روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم کرد. از صفحه عزیز عارفی @SocialistL

نقد کتاب توماس ‌پیکتی سرمایه در قرن ۲۱ حسین مرادبیگی ( حمه سور) @SocialistL

بدرود رفیق فرمانده کمونیستی از جنسی دیگر. مبارزی متفاوت از آنچه رایج است. در رسایت و در غم بزرگ از دست رفتنت، واژه‌ها ناتوانند. حەمە سوور نامی است عجین شده با سازمان دادن و قوام دادن جنبش کمونیستی، با سازمانی که مارکسیسم جدی و میلیتانت را نمایندگی میکرد. جنبشی که برای اولین بار در برابر تمام ارتجاع ایستاد و منافع کارگر و زحمتکش را نمایندگی کرد. حەمە سوور همیشه نامش یادآور این جنبش بود. نقش مهمی که در این تاریخ داشت نامش را برای همیشه بر تارک جنبش کمونیستی حک کرد. حەمە سوور کمونیستی جدی بود که تا آخرین روزهای حیات هم از فعالیت جدی کمونیستی باز نایستاد. نامت جاودان و یادت به خیر حامد خاکی @SocialistL

#فرزاد_ کمانگر

گفتگوی کوتاه یک فلسطینی با یکی از ماموران کشتار اسرائیلی