𝐋𝐚𝐩𝐮𝐭𝐚 // اتاق شماره 6

یکی از عللی که آرمین رو دوست دارم: نگاه کردن به جامعه انسانی به عنوان یک سیستم فرا فردی و درک درست نقش افراد در این سیستم.

داش نکنه با اکانت فیک جوین چنلی

چرا آرمینم همون حرفیو داره می‌زنه که من درباره اصلاح غیراصلاح‌طلبانه گفتم

به عزیزانی که فکر می‌کنن ایلومناتی، یهودیان، انگلیس، خامنه‌ای و هر شخص و گروه دیگه‌ای تمام اتفاقات پیرامونشون رو کنترل می‌کنن پیشنهاد می‌کنم درکشون رو از چگونگی کارکرد سازمان‌ها و سیستم‌های انسانی تعمیق کنن

بالاترین قدرت همیشه یک قدرت نمادینه قدرت واقعی تو پایین‌ترین حلقه‌ست قدرت بالا دستی باید، باید و باید به نمادها وفادار باشه تا بتونه خودش رو حفظ کنه

به هیچ وجه امکان نداره تمام افراد قدرتمند نظام و تمام ناظران فرایند انتخابات‌ رو بسیج کرد که نقشهٔ خامنه‌ای رو مو به مو انجام بدن و انتخابات رو طوری پیش ببرن که شخص مورد نظر دقیقا با میزان آراء مورد نظر و درصد مشارکت مورد نظر از تو صندوق در بیاد. فارغ از این که خامنه‌ای چقد قدرت داره اصلا برنامه‌ریزی در این سطح محال ممکنه. آقا خامنه‌ای قدرتمند مستبد مقدس، آیا از قواعد عام این دنیای فیزیکی، مادی و طبیعی پیروی می‌کنه یا نه؟ همون قاعده‌ای که میگه خامنه‌ای نمی‌تونه همینطوری لخت عریان پرواز کنه بره تو آسمون، همون قاعده هم میگه برنامه‌ریزی در این سطح ناممکنه

چیزی که واضحه اینه که خامنه‌ای در رأس سیستمه و قدرتمندترین شخص مملکته. اما آیا این قدرتش خودبینانه؟ یعنی قدرت خامنه‌ای ریشه‌در خود خامنه‌ای داره؟ پاسخ یک نه قاطعانه هست. قدرت خامنه‌ای از سیستم ناشی میشه و سیستم هم قواعدی داره. بدون پایگاه قدرت حتی خامنه‌ای هم هیچی نیست و هیچ قدرتی نداره. حالا پایگاه قدرت خامنه‌ای دقیقا کجاست؟ به ترتیب اهمیت: 1_ نیروهای مسلح 2_ ابر بنگاه های اقتصادی 3_ اقلیت طرفدار نظام اما این گروه‌هایی که ریشه و بنیاد قدرت خامنه‌ای هستن به این علت خامنه‌ای رو حمایت می‌کنن که منافعشون رو تأمین می‌کنه. تمام نامزدهای انتخاباتی هم هرکدوم دارای پایگاه قدرت و نفوذ وسیعی بین هر سه گروه نامبرده هستن، هر کدوم یک وزنه سیاسی‌ای دارن و غریب و بی کس و کار نیستن. نتیجه چیه؟ نتیجه اینه که خامنه‌ای برای تداوم قدرتش و تداوم اعتقاد و تعهد گروه‌های نامبرده به خودش، باید و باید همه رو راضی نگهداره و منافعشون رو تأمین کنه. خامنه‌ای قدرت اینو نداره که بزنه زیر میز و کلا بازی رو خراب کنه یا بگه به هیچکس هیچی نمی‌رسه فقط منم و خودم. و جالب‌ترین بخش صحبتام اینه که اتفاقا شخصیت‌های رده دوم و سوم نظام دارای نفوذ بیشتری توی بدنهٔ سه گروه مذکور هستن و نامزدهای رياست‌جمهوری هم یا خودشون از همین شخصیت‌های رده دوم و سوم هستن و یا حمایت چندین شخصیت رده دوم و سوم رو دارن. شاید فرمانده کل قوا بالاترین قدرت در یک سیستم نظامی باشه اما نهایتا قدرت خودش از این نشأت می‌گیره که تفنگداران و سربازان بی‌درجه ازش اطاعت کنن، هرچی فرماندهی و درواقع مدیریت در سطح پایین‌تر و نزدیک‌تر به حلقه اجرایی نهایی باشه قدرت تأثيرگذاری مستقیمش بیشتره، اما مدیران خیلی سطح پایین گروه‌های کوچیکی رو مدیریت می‌کنن و تعداد خودشون هم زیاده پس امکان تشکل‌یابی و هماهنگی کمی دارن، اما مدیران میانی هم تعداد معقولی دارن و هم قدرت اجرایی بیشتری نسبت به مدیران ارشد دارن. بنابراین خطرناک‌ترین گروهی که ارشدترین مدیر یک سیستم نظامی/سیاسی باید ازش وحشت داشته باشه مدیران یک و دو رده پایین‌تر از خودشن. حالا شما میگی خامنه‌ای می‌تونه به سادگی این مدیران میانی و شخصیت‌های رده دوم و سوم رو روی انگشتش بچرخونه، هرکیو خواست رئیس جمهور کنه، هرکیو خواست نماینده کنه، بقیه هم فقط سرسپردگی می‌کنن؟ هرکدوم از نامزدهای انتخابات نماینده جناح‌های سیاسی، گروه‌های نظامی، ابر بنگاه های اقتصادی و گروه‌های مردمی خاصی هستن که تمام این مردم و نظامیان و سیاسیون و اقتصادی‌ها منافعی دارن، خواسته هایی دارن و انتظاراتی دارن. اگه رهبری به این ها بی‌توجه باشه که همون چند سال اول پرونده حکومتش بسته میشه.

سوال خوبیه. موضوع اینه که حتی نقش دموکراسی رو بازی کردن هم سخته و حاکمیت رو مقید به یک سری مسائلی می‌کنه در بحث انتخابات و شمارش آراء از اونجایی که در شعبه های اخذ رأی قبل از پلمپ اولیه نماینده بخشدار/فرماندار، نماینده کاندیدای انتخاب، نماینده وزارت کشور و نماینده هیئت نظارت شورای نگهبان (امکان داره یکی دو مورد رو جا انداخته باشم) از خالی بودن صندق رأی اطمینان حاصل می‌کنن. در حین رأی گیری باز افراد زیادی از طرف نهاد ها و شخص های مختلف در شعبه حضور دارن و در حین شمارش هم باز اینطور نیست که پشت در های بسته شمرده بشه آراء. در کل پروسه بیش از هرچیز طمع و ولع خود نامزدها جلوی تقلب رو می‌گیره. این نامزد هاهم معمولا من و تو نیستیم دیگه، آدمایی هستن که توان ابراز وجود در جامعه سیاسی مملکت رو دارن. همین موجب این میشه که تعداد کل آراء و رأی هر کاندید در هر شعبه به دقت و درستی شمارش شده و صورتجلسه بشه. این صورتجلسه باز از زیر دست چند لایه قدرت رد میشه تا به وزارت کشور برسه و بعد وزارت کشور نتایج رو به تفکیک حوزه انتخاباتی به هیئت نظارت شورای نگهبان ارسال می‌کنه تا دوباره تأیید بشه و درصورت تأیید نتایج کلی توسط وزارت کشور اعلام میشن. انقد افراد زیادی در این پروسه دخیل هستن که به همین سادگی ها نشه بر یک دروغ متحدشون کرد و یا یک دروغ بزرگ و تأثیر گذار رو از تک تکشون مخفی کرد. و از اونجایی که جمهوری اسلامی دست‌کم در ادعا روی صندق رأی بنا شده اگه صندق هارو بیش از 88 زیر سؤال ببره که دیگه خودش خودش رو داخل و خارج نابود کرده. برای ج. ا هزینهٔ باج دادن به نماینده‌ها برای پیشبرد اهدافش کمتر از چیزیه که ریسک تقلب رو به جون بخره بنابراین خیلی براش مهم نیست کی دقیقا به مجلس راه پیدا می‌کنه و برای اینکه نماینده ها و تمام نهاد های دخیل قانع بشن که تقلبی صورت نگرفته لزوما باید تعداد کل آراء هم دست نخورده باقی بمونه. بنابراین دروغ های بزرگ به احتمال قوی افشا میشن و دروغ های کوچیک ارزش به خطر انداختن همه چیزو ندارن

به کیرم که خیلیا چی میگن

خیلیا میگن یهودیا دنیارو کنترل می‌کنن خیلیام میگن زمین تخته