خط سوم

وضعیت

https://t.me/isingmyself/5994 من در کار کردن آدم بادقتی هستم (به مقدار لازم).

دیروز آخر وقت دیگه هیچکی محل کارم نبود و من تنها نشسته بودم، پام رو انداختم روی پام و داشتم به عقب نگاه میکردم، به مسیری که توی این چندماه اومدم و حقیقتا متعجب شدم از کارهایی که نمیدونستم بلدم، نمیدونستم تواناییش رو دارم و تازه دارم کشف میکنم یا یاد میگیرمش. خوشحالم که زندگی برام این هیجان رو داره هنوز؛ این هیجان که میتونم با چالشها روبه‌رو بشم، اذیت بشم، چیزهای تازه بسازم و زمین بخورم و بلند بشم و بازم پیش برم. نعمت بزرگیه و قدردانش هستم.

این مسئله که هرچقدر هم که آدم از سنش بگذره، بازم میتونه زوایای جدیدی از خودش رو بفهمه و استعدادها و شخصیتش رو بیشتر کشف کنه، خیلی زیباست و در عین حال عجیب. (لااقل تا سی و دو سالگیش رو میدونم که بنا به تجربه شخصی، ممکنه)

دوتا باجناق دارم که حدودا ۸-۱۱ سال ازم بزرگترن و وای، واقعا اینا یه نسل دیگه‌ن واقعا، اول و آخر هر پیغام سلام و خداحافظی و مکافات. آقا ول کن :)) نامه مگه می‌نویسی؟ تموم شد اون دوران، بیدار شو. :))

ولتر جمله معروفی داره که میگه: “I disagree with what you say, but I shall defend to the death your right to say” و من خیلی باهاش همدلم.

آدم کلی می‌دوه خودش رو می‌رسونه به یه نقطه عطف پروژه (مایلستون) بعد که میاد نفس تازه بکنه، جناب مدیر میاد میگه خب، نقطه عطفی بعدی و زمانبندیش خدمت شما. بابا بذار نفس بکشیم دهع.

https://t.me/rahmmir/2246 https://t.me/Blue_Alma/10215 🥹🥹♥️

و اما عکس واقعی از حوالی بیست و هفت سالگیش.