☕️کافه رمان☕️

- مــــــن زنت نیستممممممم روانییی! صدای جیغم تو خونش پیچید جوری که همه ساکت شدن. خواهرش، مادرش، رفیقش، محافظ کنارش، خدمه‌ی دورمون! همه به من خیره نگاه می‌کردن و انگار می‌گفتند فاتحت را خواندی...! نگاه نافذ مردونش رو بهم داد و تو سکوت از جاش بلند شد جوری که صندلیش صدا داد و من از ترس پریدم عقب، سمتم اومد که بازم عقب رفتم اما خودشو بهم رسوند و مچمو گرفت! و منو کشوند سمت پله ها و غرید: _هیچ کی بالا نمیاد! و همین جمله باعث شد صدای جیغ من تو عمارت بپیچه، می‌خواست چیکار کنه؟ منو بزنه؟! اگه با اون قد و هیکلش منو می‌زد چیزی از من می‌موند؟ قطعا نه! و دیگه جیغامو تقلاهام دست خودم نبود: _ولم‌کن...کمک…ولم کن روانیِ عوضیِ دزدِ بی ناموس! ولم کن کمک کنید این منو می‌کشه! خودمو عقب می‌کشیدم اما اون با یه دست چنان منو گرفته بود و میکشید که حتی ذره‌ای تقلای من تاثیر نداشت و هیچ کیم دیگه جرات حرف نداشت… و من به یک باره مثل کوآلا چسبیدم به نرده‌ی پله ها و این بار قانون فیزیک مانع شد که منو بکشونه پِی خودش! کلافه سمتم برگشت و غرید: _ولش کن! عصبانیت و خشم از سر و صورتش می‌ریخت و من هیچ حرکتی نکردم که نیشگون بدی از بازوم گرفت و همین باعث شد نرده رو ‌ول کنم. این بار دیگه غفلت نکرد منو روی کولش انداخت و سمت اتاقش رفت و از دید همه خارج شدیم. https://t.me/+f9uVNEKG2pVkNDE0 به کتفش میزدم و وقتی وارد اتاقش شدیم جوری پرتم‌کرد رو تختش که کل تنم تیر کشید و حالا اون بود که داد زد: _چه گوهی خوردی؟ جلو اون همه آدم سر من داد می‌کشی؟؟؟ موش شده بودم: _ببخشید… چند ثانیه تو صورت خیره شد و چند بار پلک زد که ادامه دادم: _منو نزن… اخماش باز شد و پوفی کشید، اما همین که کمر‌بندشو باز کرد جیغ زدم: _نزن! میخوای بزنی؟!!! از تخت خواستم پاشم که هولم داد رو تخت: _سلیطه بازی در نیار! من رو مال و مِنال خودم خط نمیندازم...! فقط گفتی زنم نیستی دیدم داری راست میگی گفتم زنّت کنم!! ❌❌❌❌❌❌ https://t.me/+f9uVNEKG2pVkNDE0 https://t.me/+f9uVNEKG2pVkNDE0 https://t.me/+f9uVNEKG2pVkNDE0 🌌پنهـان تـرین نیمـه‌ی شهــر🌌 ⭕️رمانی که هنوز به نصفه نرسیده از چندتا نشر معروف پیشنهاد چاپ و همکاری گرفته⭕️ بیش از 600 پارت آماده داخل کاناله🫶 ❌رمان در VIP به پایان رسیده❌ https://t.me/+f9uVNEKG2pVkNDE0

اون همه زر زر کردی بیام عمارت تا چهار تا قاشق غذا جلوم بچینی رز؟ عروسکم خیلی شجاع شده کیارش به پشتی صندلی تکیه زد و خیره به دخترک زمزمه کرد سیگار برگی بالا برد خدمتکار فندک را زیرش گرفت دخترک بدون توجه با ذوق لب باز کرد و موی فر طلایی رنگ در صورتش را کنار زد _اما همه‌رو خودم درست کردم... هرچی میدونستم دوست دارین... نذاشتم خدمتکارا دست بزنن نیشخند زد... حالش از این بچه‌ی 16 ساله بهم می‌خورد شوق در نگاهش... کام عمیقی از سیگارش گرفت _وقتی زنگ زدی گفتم... اگر زری که میخوای بزنی مهم نباشه برت می‌گردونم همون گه دونی که شماها بهش میگین... پرورشگاه دخترک که خم شده بود تا بشقاب جلویش را بردارد و برایش برنج بریزد ماتش برد دود پر شدت از بینی و دهانش بیرون آمد و تیز به چشمان آبی دخترک نگاه کرد _میدونستی حرفی که بزنم و عملی می‌کنم.... نمیدونستی؟! چانه‌ی دخترک پر بغض لرزید اما سعی کرد لبخند بزند... بشقاب پر برنج را جلویش گذاشت _فکـ..ر کردم شوخی می‌کنین...قول داده بودین منو دیگه نمی‌فرستین نیشخندش پر رنگ شد _اونموقع نمیدونستم عروسکم تخـ*م حروم حاجی حروم زاده‌ای که خودم کردمش زیر خاک...... هرچند... به جز من کی یه بچه‌ی مریض و نگه می‌داره؟! دید قطره اشکی که از گوشه‌ی چشم دخترک چکید اما سریع با دست لرزان گرفتش و سر پایین انداخت لرزان لب زد _غذاتـ..ون الان یخ می‌کنه...نمی‌دونستم با..برنـ‌.جتون چی میخورین نگاه کیارش به سمت بشقاب پایین رفت با دیدن چیزی لای برنج ها ابروهایش بالا پرید _برش دار دخترک با چشمان اشکی مات نگاهش کرد _چـ..ی؟! با دیدن موی بلند در بشقاب مرد وحشت زده چشمانش سیاهی رفت یکدفعه بغضش ترکید _آ..قا به خدا من حواسـ..م بود _کری عروسک کیارش؟! مرد روبه‌رویش از یک اشتباه کوچک هم نمی‌گذشت بزرگترین رئیس مافیای کشور مو در غذایش؟! با عجز هق زد _ببخشـ..ید آقـ..ا کیارش تشر زد _چی گفتم؟! دخترک با تن لرزان خم شد و مو را از لای برنج ها بیرون کشید کیارش خونسرد به خدمتکار کنار میز اشاره زد گیلاس کنار بشقابش پر از مشروب شد _بخورش دخترک خشکش زد _چی...کار کنم؟! _با یه قاشق برنج بخورش دخترک خواست با چانه‌ی لرزان ملتمس لب باز کند که گیلاس را با تفریح برداشت _زهرا... سه سال پیش توی غذام مو بود... با آشپزش چیکار کردن؟! خدمتکار با سری پایین جواب داد _به دستور شما دستش و از آرنج قطع کردن کیارش با تفریح خیره به چشمان دو دو زنان رزا گیلاس را بالا برد _خیلی بی‌رحمی زهرا... حیف نیست دست عروسکم و قطع کنم؟! دخترک با وحشت خودش را جلو کشید و بغضش شکست _آقـ..ا به قران من ننداختـ...م... چون میدونستم حساسید روسری سرم کرده بو..دم که مو نریـ کیارش نیشخند زد _البته با یه دستم زندگی سخت نیست... مگه نه رز؟! دخترک با عجز اشک ریخت به مو نگاه کرد زیادی بلند بود...و رنگش سیاه با شوق به کیارش نگاه کرد _آقـ..ا این مو رنگش مشکیه...موی من مشکــ کیارش بی‌حوصله حرفش را قطع کرد _زهرا بگو بیان ببرنش... من کی‌ام که برای عروسکم تصمیم بگیرم؟! شاید با یه دست زندگی کردن براش راحته دخترک هیستریک‌وار سر تکان داد و هق زد _ببخشیـ..د الان میخو..رم با دست لرزان قاشقش را پر برنج کرد و مو را رویش گذاشت قاشق را در دهانش گذاشت با انزجار عق‌ زد اما با آب قورتش داد همینکه پایین رفت بدتر شد یکدفعه با حس اینکه تمام محتویات معده‌اش دارد بیرون می‌ریزد به سمت دستشویی هجوم برد کیارش با تفریح نیشخند زد و از جا بلند شد خدمتکار پالتویش را روی شانه‌اش انداخت و او به سمت در رفت میدانست دخترک تا صبح عق میزند عق‌ زدن های زیاد به قلبش فشار می‌آورد و فشار برای قلب مریض دخترک مانند سم بود مگر بد است از حرومزاده‌ی حاجی راحت شود؟! ------ خدمتکار در عمارت را باز کرد پالتویش را گرفت قدم هایش به سمت پله ها رفت که با شنیدن صدای عق های زیاد بلندی که از اتاق دخترک می‌آمد گوشه‌ی لبش بالا رفت دقیق 19 ساعت و 28 دقیقه از شامشان گذشته بود بی‌خیال در اتاق کارش را باز کرد که با شنیدن صدایی خشکش زد _نه خانوم آقا نیستن...گفتن تا امشبم نمیان خیالتون راحت اخم هایش در هم رفت صدای خدمتکار بود داشت راهرو را تمیز می‌کرد و پشتش به او بود _بله... همونطور که خودتون دستور دادین قبل از اینکه غذارو ببرم سر میز توی دیس مو انداختم... توی برنجم انداختم که معلوم بشه...  اصلا به کیک بردن نرسید‌... آره خانوم... گویا دیروز تولد آقا بوده هم کیک خریده بود برای آقا هم کادو... نه خانوم این چه حرفیه... من مرده باشم شما ناراحت باشین خشکش زد از میان در نگاهش به آن جعبه‌ی مشکی هدیه با آن پاپیون سرخ رویش افتاد روی میز کارش بود و چرا.....دیگر صدای عق زدن های دخترک نمیامد؟! ادامه‌ی پارت🖤🔥👇 https://t.me/+BOLWUOCj_KljZjhk

-خانوم تبریک میگم جواب آزمایش تون مثبت شما باردارین...اولی به خاطر دیابت تون باید خیلی سریع قبل اینکه برای جنین مشکلی پیش بیاد به دکتر متخصص مراجعه کنید... گه بخواید روی میز چند تا بروشور از دکتر های معروف زنان زایمان هست میتونید استفاده کنید... صدای زن را میشنید ولی چرا متوجه نمیشد که چه میگوید ...؟دکتر زنان زایمان؟چه کسی حامله بود ؟او...؟ زن که نگاه مات مانده و چهره ی بی رنگ و روی دخترک را دید.نگران از جایش بلند شده و گفت: -عزیزم حالت خوب نیست؟فشارت افتاده؟میخوای یه معاینه بشی؟دکتر هست ... گیج پلکی زده و پس از گرفتن برگه، بدون آنکه چیزی بگوید از آزمایشگاه بیرون آمد. با سیلی سرما به گونه های ملتهبش سوزی روی صورتش نشسته و بهانه ای دست قطره اشک سرگردان درون چشمانش داد... بی اراده سر بلند کرده و به آسمان پر و خاکستری دی ماه چشم دوخته و بغض کرده زمزمه کرد: -چرا...؟ جوری با حب و بغض به آسمان خیره بود انگار واقعا منتظر بود کسی جوابش را بدهد ...! و البته که داد! بلند شدن صدای ویولون سل از درون جیبش باعث شد تا نالان بخندد...! به عکس پروفایل مرد که بزرگ روی صفحه گوشی افتاده بود خیره شده و واقعا چه موقعیت عالی ای برای تماس تصویری گرفتن ..! انگار هیپنوتیزم شده باشد انگشت شستش را روی آیکون سبز کشیده و به ثانیه نکشید ابتدا تصویر چهره ی نسبتا جدی و سپس صدای آرام و بم مرد با آن ته لهجه ی ایتالیایی در گوشش پیچید: - سلام کجایی؟بیرونی؟ بی آنکه جوابی دهد با خود فکر کرد یعنی واقعا بچه ی این مرد را باردار بود؟ یعنی ممکن بود که به خاطر این بچه، مرد بی معرفتنش بیخیال طلاق دادنش بشود؟ ممکن بود که او و بچه شان را انتخاب کند... شاهو که با دیدن چهره ی رنگ پریده و سکوت دخترک نگران شده بود اخمی کرد: -الو دیلا؟چرا صحبت نمیکنی؟حالت خوبه ؟ رویای زندگی با شاهو آنقدر برایش شیرین بود که در تصمیمی هیجان زده دهان باز کرد تا خبر حامله بودنش را بدهد...تاشاید به این وسیله بتواند آن مرد جذاب و دستنیافتنی را برای خود نگه دارد... -شاهو من ...حا -شاهو عزیزم!چیزی شده؟ صدای ظریف و آشنای زن باعث شد تا کلمات در دهانش خشک شود. طولی نکشید که زن در قاب دوربین تلفن ظاهر شده و در حالیکه مالکانه دست روی شانه ی مرد میگذاشت لبخند زیبایی زده و درکمال وقاحت شروع به احوال پرسی کرد: -سلام دیلا جان خوبی گلم؟چه خبرا ؟جات خالیه اینجا واقعا...اتفاقا صبح به شاهو می گفتم دفعه بعدی که اومدیم ونیز حتما باید دیلا رو هم با خودمون بیاریم ..اگر بتونی برای فوق اینجا اپلای کنی عالی میشه ...راستی با امتحان های دانشگاه چیکار کردی؟تموم شدن؟ زن طوری راحت صحبت میکرد که انگار جاهایشان عوض شده است... گویی زن عقدی و رسمی شاهو او است و دخترک تنها طفیلی که شاهو به او سرو پناه داده است ...! هرچند زن همچین بیراه هم فکر نمیکرد ... او در واقع هم چیزی جز یک اسم صوری در شناسنامه ی آن مرد نبود...! اما پس بچه ای که در بطنش بود چه...؟هیچی...آن بچه هیچی نبود..همانطور که او برای شاهو هیچ نبود...! از نای افتاده تلخندی زد: -همین که به شما خوش میگذره عالیه...!منم خوبم..دیروز امتحان هام تموم شد،الانم اومدم جواب چک آپ مو بگیرم... شاهو که با شنیدن چک آپ توجه اش جلب شده بود پرسید: -چی شد جواب آزمایشت ؟مشکلی نبود ؟ هرکاری کرد نتوانست جلوی خیس شدن چشمانش را بگیرد....عاقبت انگار که تاریخ انقضا این رابطه به سر آمده بود ...! صدایش هرچند لرزان اما محکم به نظر میرسید: -من خوبم ...دیروز رفتم دادگاه درخواست طلاق توافقی دادم ...! https://t.me/+iamaiXFveJc0YTJk https://t.me/+iamaiXFveJc0YTJk شاهو ملک یکی از معروف ترین معماران در سطح بین الملل...مردی با روابط باز که به خاطر موقعیتش هیچ دختری دست رد به سینه اش نمیزد...اما چه کسی میدانست دیلا...دخترک مو طلایی که صرفا برای کینه ی قدیمی از عمویش اورا از سر سفره ی عقد فراری اش داده و تنها برای انتقام عقدش کرده ،میتواند جوری از او دل ببرد که بعد از رفتنش شاهوی مغرور را مرض جنون برساند...

- دو سال کنارم موندی ، مراقبم بودی ، جلوی همه پشتم وایسادی ... نگاه پر از اشکش را به چشمان سرد و بی انعطاف مرد پیش رویش دوخت و سخت ادامه داد - بغلم نکردی ، نبوسیدی ، نوازش نکردی اما تو این دوسال هیچ وقت دم از نخواستنم ، دوست نداشتنم نزدی ... سخت بود گفتن این حرف‌ها ... روزی که زن این مرد شده بود خیال میکرد خوشبخت ترین دختر این دنیاست ... از همان بچگی ..از همان موقع که در عمارت خان بابا کنار این مرد قد میکشید عاشق شده بود .. تمام دنیا میدانستند نورچشمی خان بابا دل در گرو پسر عمه اش داده است ... برخلاف او هامون هیچ علاقه ای در خود نسبت به این دختر نمیدید. اگر مخالف ازدواجش با کمند نبود تنها بخاطر ملک خاتونش بود .. آن زن تمام دنیای این مرد بود و محال ممکن بود هامون روی حرف ملک خاتونش حرفی بزند. - بعد از دوسال امشب ، شب چهلم ملک خاتون بهم میگی واسه فردا بلیط گرفتی و داری از ایران میری ، میگی غیابی طلاقم میدی ، میگی مجبورم بپذیرم چون تو هیچ وقت دوستم نداشتی و دختر مورد علاقه ات نبودم ... برخلاف او که داشت از شوک و بغض سکته میکرد هامون خونسرد وسط سالن خانه ایستاده و در حالی که دکمه های پیراهنش را یکی یکی باز میکرد تماشایش میکرد - مهریه ات تمام و کمال پرداخت میشه ، با وکیل هم صحبت کردم که طی روند طلاق اذیت نشی ، درمورد خانواده ها هم لازم نیست تو توضیحی بدی خودشون کنار میان با همه چیز ... آخرین دکمه را باز کرد و خیره در آن تیله های عسلی رنگ پر از اشک غرید - نمیخوام بیشتر از این کشش بدی کمند ، این دوسال به اندازه کافی حضورت رو توی زندگیم تحمل کردم ، این شب آخری مثل یه دختر عاقل رفتار کن ...بذار حداقل دل خوش باشم یک شب به اندازه تمام این دوسالی که حالمو بهم میزدی آدم بودی... نفس در سینه دخترک بیچاره بند آمده بود... هامون اما در عین انزجار و خشم بود ... تا به الان به خاطر ملک خاتونش این دختر را تحمل کرده بود و حالا این عذاب به پایان میرسید... * * * آن شب با تمام بی رحمی او نسبت به آن دختر تمام شده بود و حالا چهارسال بود که از طلاق و جدا شدنشان میگذشت چهارسال بود که این مرد ایران را پشت سر گذاشته بود و هیچ خبری از اتفاقات آنجا و آدم هایش نداشت ... حالا بعد از چهارسال ... درست زمانی که آماده دریدن بند نازک لباس زیر دخترکی که زیر دست و پایش جولان میداد بود صدای تلفن همراهش در اتاق پیچید با حرص آن را از روی پاتختی چنگ زد ... تماس از ایران بود در اینکه جواب دهد تردید داشت اما بالاخره آیکون سبز رنگ را فشرد و گوشی را دم گوش گذاشت صدای پدرش از پشت خط آمد - شرایط مادرت خوب نیست ، باید برگردی ایران ... این شروع ماجرایی دوباره بود هامون الوند بعد از چهارسال باز هم به ایران برمی گشت... برگشتی که قرار بود در آن عمارت او را با دختری که چهارسال پیش طلاق داده و دم از نخواستنش زده بود روبرو کند .... https://t.me/+tzNFrE7wZBwyNDFk https://t.me/+tzNFrE7wZBwyNDFk https://t.me/+tzNFrE7wZBwyNDFk https://t.me/+tzNFrE7wZBwyNDFk https://t.me/+tzNFrE7wZBwyNDFk https://t.me/+tzNFrE7wZBwyNDFk

🌸✨🌸✨🌸✨ ✨🌸✨🌸✨ 🌸✨🌸✨ ✨🌸✨ 🌸✨ ✨ رمٰـــــاْنّ جَــــذٔابٖ #بانو_طلاییF طــلــســم‌عــشــق🔥🔞 #عـاشـقـانـه_کمدی @cafeeroman #پارت_۷۰۶ #طــلــســم‌عــشــق🦋💍 *حال* گریم گرفته بود و نمیدونستم باید چیکار کنم؟ حتی راهی برای درمانم هم نمونده بود. حالا باید چیکار کنم؟! از جام بلند شدم. اگه آتش از من متنفر بشه بعد از مرگ من درد کمتری می کشه. آخه چطوری از من متنفر میشه؟! وارد آشپزخونه شدم که صدای زنگ گوشیم بلند شد. صدای عصبی آتش به گوشم رسید. _ الو ملیکا معلوم هست کجایی؟ چرا نیومدی بیمارستان؟! مگه بهت نگفتم سریع بیای؟ سعی کردم خودمو عصبی نشون بدم. _ نتونستم بیام چرا سرم داد می زنی آتش؟ دلم خواست اصلا نیام! اصلا استعفا می دم خداحافظ! نذاشتم حرفی بزنه و گوشی رو قطع کردم. خدا منو ببخشه! این کار هارو فقط به خاطر آتش انجام می دم. نمیخوام از دستش بدم اون همه دار و ندار منه! روی مبل نشستم و شروع به دیدن فیلم کردم. تا شب آتش بهم هرچقدر زنگ زد جواب ندادم. با اینکه دوست داشتم اون صدای بم مردونش رو بشنوم اما نه! باید جلوی خودم رو بگیرم! من قراره بمیرم. اما این آخر عمری خیلی بده که بد تموم بشه. از طرفی نمیتونم خودخواه باشم. چشم هام رو بستم و دنبال راه چاره بودم که صدای درخونه اومد و پشت سرش آتش وارد خونه شد. بهش سلام نکردم و بی تفاوت وارد اتاقم شدم. منکه شام درست کرده بودم خودش باید می رفت غذا بخوره. تا وارد اتاق شدم صدای در اتاقم اومد و پشت سرش آتش بی حال و خسته وارد اتاق شد و نزدیک من شد و یهو توی بغلم ولو شد. 🌸 ✨🌸 🌸✨🌸 ✨🌸✨🌸 🌸✨🌸✨🌸 ✨🌸✨🌸✨🌸 ⛔️کپی حتی با ذکر منبع و نام نویسنده حرام است و پیگرد قانونی دارد ریپلای به #پارت_اول رمان #طلسم_عشق در کانال کافه‌ رمان👇 https://t.me/cafeeroman/49942

_شیرزاد اومدی؟ من مامانت رو نکشتم. به خاک مادرم قسم من شلیک نکردم! قدم هایش متوقف می‌شوند. درست روبه رویم ایستاده و نگاهش به پر چادر کهنه و رنگ و رو رفته ی زندان: _دار و ندارمو به پات ریختم... تاج سر خودم کردم دختری رو که ورد زبونش این بود میخواد ازم انتقام بگیره! بوی عطرش میان بوی نا و عرق زندانیان پیچیده. مرد همیشه خوش بوی من. میخواهم با دستان دستبند خورده ام لمسش کنم که عقب می‌رود: _تو گفتی نابودت و من عشق به پات ریختم! تو گفتی تقاص پس می‌گیری ، من نوازشت کردم! یکی از نگهبان‌ها چادر را روی سرم میکشد و هولم میدهد: _برو جلو! _یه لحظه... تو رو خدا... کسی به شانه ام تنه میزند: _آخه تو رو چه به آدم کشتن، موش موشی...!؟ گم شو جلو راه رو بستی! بقیه ی زندانی ها می‌خندند و زندانبان تشر میزند: حرف نباشه! پدرم روی آن ویلچر ، با نگاهی پر از درد و درماندگی پاهای بسته ام را نگاه میکند و بر سرش میکوبد. _پاهاشو باز کنید لعنتیا...!باز کنید مگه نمی‌بینید چقد حالش بده؟ جهانبخش است که از خشم ، کبود شده. شیرزاد ایستاده و چشمانش در خون می غلتند. هنوز هم رویش غیرتی می‌شد؟ _شیرزاد...؟نگام نمیکنی؟ بدون اینکه در چشمان گریانم نگاه کند، دست بالا می‌آورد.من برای رفتن در آغوش بزرگ و امنش می‌میرم و او با تحکم لب می‌زند: _هیـس.تموم... امروز حکم قصاصت رو با دستای خودم مهر می‌زنم دختر افغان! مردمک هایم خشک بر جا می‌مانند و سینه ام از نفس کشیدن متوقف می‌شود. او راهش را می‌کشد و جهانبخش از پشت سر فریاد می‌زند: _امروز خودم بی‌گناهی دیار رو تو دادگاه ثابت می‌کنم. بعد از اون،  اگر حتی سایه ت به خونه ی ما نزدیک بشه... شیرزاد با شنیدن صدای فریاد بلند سپهر،  ناگهان به عقب خیز برمیدارد و با مشتی محکم او را نقش زمین می‌کند. هنوز هم از جهانبخش متنفر است. هنوز هم غیرتی می‌شود. من اما اینجا مرده ام. مرگ در چشمانم می‌بارد وقتی او کمر راست می‌کند و انگشتش را به طرفم بالا می‌آورد: _خودم اون طناب رو دور گردنت میندازم! نگاهش پر از خشم است. پر از کینه. اما هرگز آن را تا آبی هایی که می‌پرستیدشان بالا نمی‌کشد. عزم رفتن می‌کند... _شیرزاد؟ سرم را کج می‌کنم و نگاه به قد و قامتش می اندازم. با رها ازدواج می‌کند؟ با فک قفل شده اش،  بالاخره با من چشم در چشم می‌شود.  چشم های مواجم را بالاخره میبیند. میبیند که دستش مشت می‌شود. _اگر... اگر امروز بی‌گناهی من ثابت بشه... برای همیشه از زندگیم... حذفت می‌کنم! نگهبان به طرف صحن دادگاه هولم می‌دهد و من با تنی منجمد،  از کنار پاهای خشک شده اش رد می‌شوم. در نگاهش ترس بیداد میکرد. https://t.me/+niI8C4laRhNmY2Zk https://t.me/+niI8C4laRhNmY2Zk ❌❌❌❌❌❌ خبر نگارها با دوربین‌هایشان منتظر هستند. و منی که حتی نای پوشاندن صورتم را ندارم...! بوی عطر تلخ و سردی زیر بینی ام می‌پیچد. عطری آشنا که ماه ها هم آغوشش بودم. به سرعت سر بر می‌گردانم و قامت بلند سیاه‌پوشش را می‌بینم. پس از مدت ها... نگاهش پر از یأس است... پر از درماندگی... دستش را برای گرفتن پر چادرم بالا می آورد لبخند ناباوری روی لب های خشکم می‌نشیند و یک گام به عقب برمیدارم... مردمک‌هایش تکان می‌خورند و مات عقب رفتن دختری می‌شود که مانند خدایش او را می‌پرستید... حالا می‌توانم بی‌گناهی ام را در صورتش فریاد بزنم... https://t.me/+niI8C4laRhNmY2Zk ❌❌❌❌❌❌❌❌ و باز هم اثری ماندگار از #آرزونامداری

‌‌‍ ‍ ‍ ‍ ‍ پارت واقعی رمان👇👇👇 یک ماه از آمدن پرستار می‌گذشت و زندگی‌ام نظم نسبتأ خوبی گرفته بود؛ آوا بیقراری نمی‌کرد و شب‌ها راحت می‌خوابید، من هم در آرامش بیشتری به کارها و شرکت رسیدگی می‌کردم. با اینکه همه چیز خوب و رضایت‌بخش به نظر می‌رسید، پیمان تأکید داشت بدون اطلاع خانم شاکری برای خانه دوربین مدار بسته نصب کنم تا زمانی که خانه نیستم بتوانم از طریق تلفن همراه وضعیت آوا و پرستارش را زیر نظر داشته باشم؛ از این رو آخر هفته که خانم شاکری نبود، از یک شرکت برای نصب دوربین آمدند و برنامۀ مخصوص آن را در گوشی من راه اندازی کردند. ساعت یک بعد از ظهر در دفتر کارم نشسته بودم و کاری برای انجام دادن، نداشتم؛ وارد برنامه دوربین شدم تا نگاهی به وضعیت خانه و آوا بیاندازم. با فعال شدن برنامه، آوا را دیدم که روی کاناپه نشسته و با صدای بلند می‌خندد و با ذوق دست ‌می‌زند؛ ناگهان زنی پشت به دوربین با پیراهنی گلدار و نسبتاً کوتاه در حالیکه خودش را تکان می‌داد به او نزدیک شد و گونه‌اش را بوسید. چشمانم از تعجب گرد شده بودند، نمی‌توانستم آن زن را شناسایی کنم؛ همان طور که به صفحۀ موبایل خیره شده بودم، دوربین دیگری را که زاویهٔ بهتری داشت، فعال کردم؛ چیزی را که می‌دیدم باور نمی‌کردم؛ خانم شاکری با آن پیراهن بدون آستین و کوتاه برای آوا می‌رقصید! با هر چرخی که می‌زد چین‌های ریز پیراهنش تکان می‌خوردند و پاهای کشیده‌اش نمایان می‌شدند؛ کمر باریکش را با تبحر خاصی حرکت می‌داد، گویی سالها برای این کار آموزش دیده بود! شلوار جین‌های ساده و شومیز‌های آستین بلند همیشگی‌اش، تصویر دیگری از او در ذهنم ساخته بود؛ تصور می‌کردم که در تنهایی و خلوت هم، همین گونه لباس بپوشد یا نهایتاً یک بلوز و شلوار کاملاً راحتی و پوشیده تن کند. با اینکه تماشای یک زن تقریباً نیمه برهنه و غریبه، آن هم مخفیانه و بدون اطلاع خودش جزو خصایل و عادات من نبود، به صفحهٔ موبایل خیره شده بودم؛ حسی عجیب مرا برای انجام این کار ترغیب می‌کرد و دست از نگاه کردن نمی‌کشیدم. اندام موزون و هیکل بی‌نقصش با آن پیراهن خیره کننده بود و نظر هر مردی را جلب می‌کرد؛ احساس گرما و گر گرفتگی باعث شد تا در این فصل سرما، پنجره را باز کنم و سرم را بیرون ببرم؛ هوای سرد را با دمی عمیق وارد شش‌هایم کردم و سعی کردم با برخورد هوای سرد به صورتم از حرارت بدنم بکاهم؛ با صدای پیمان سرم را داخل آوردم و پنجره را بستم: -داداش! چی کار میکنی؟ میخوای مریض شی و بیوفتی تو خونه؟! میدونی چقدر کار ریخته سرمون؟! کلی طرح باید آماده کنیم برای دبی؛ قرارمون با فرهادی اوایل اسفنده، باید بریم دبی و طرحها رو نشونش بدیم، اون وقت تو این سرما کله‌ات رو از پنجره کردی بیرون که چی بشه؟! دستی میان موهایم کشیدم و سوییچ ماشین و موبایلم را از روی میز برداشتم و در حالیکه به سمت در می‌رفتم، گفتم: -می‌دونم پیمان، نمیخواد یادآوری کنی! تا اون موقع طرحها آماده میشه، نگران نباش! ولی الان میخوام برم خونه، خسته‌ام، فردا می‌بینمت! -جون پیمان، اتفاقی افتاده؟! آوا حالش خوبه؟ حاجی...عمه خانم، حالشون خوبه؟ پیمان در کمال تعجب و پشت سر هم، پرسیده بود و از نگاه کنجکاوش مشخص بود که منتظر جواب است؛ حوصلهٔ جواب دادن نداشتم؛ دلم می‌خواست هر چه زودتر به خانه برسم و از نزدیک او را با پیراهنی که به تن داشت ببینم، اما برای اینکه آماج سوألات بیشتری قرار نگیرم، پشت میزم نشستم و سیگاری روشن کردم. پک عمیقی به سیگار زدم که باعث تعجب پیمان شد، چشمان گرد شده‌اش را به من دوخت و بعد از مکث کوتاهی پرسید: -دوباره سیگار کشیدنو شروع کردی؟! چند وقته؟! تو که ترک کرده بودی! نکنه از وقتی سایه... به اینجا که رسید، حرفش را قطع کرد و ادامه نداد؛ خوب می‌دانست که یادآوری خاطرات سایه آزرده‌ام 🦋تمام بنر‌های این رمان پارت‌های واقعی هستند🦋 🌟🌟🌟 https://t.me/+aWN0jqRqB7djNTU8 https://t.me/+aWN0jqRqB7djNTU8 https://t.me/+aWN0jqRqB7djNTU8