جف فوستر

دوستت دارم، اما نه تو میتوانی نسبت به کسی احساس مهربانی و دلسوزی داشته باشی و در عین حال به خواسته هایش، رفتارش و عملکردش «نه» بگویی. این «نه» از «بله» ای عمیق تر به زندگی و حقیقت بر‌میخیزد این طور نگاه کن که «نه» و «آری» متضاد هم نیستند، همچنان که ماه و خورشید خلاف هم نیستند. آنها به طور یکسان به گستره‌ی بدون شرط آسمان، با حضور «آری» می‌گویند این «نه»، لزوما مقاومتِ ایگو یا نمادی از ترس یا فرار کردن نیست «نه» میتواند نمادی از عشقی عمیق باشد «نه» میتواند نمادی از محبت و شهامتی عظیم باشد عشق از ما نمیخواهد که خشونت را تاب بیاوریم یا احساساتِ با ارزش خود را سرکوب کنیم یا «نه» را پنهان کنیم تا فرای احساسات انسانی خود، مهربان تر یا معنوی تر یا روشن ضمیر تر به نظر برسیم لعنت به این تصویر! این تصویر غلط است این نقابی است که در نهایت تو را از پای در می آورد یک حد و مرز درست، یک «نه» عاشقانه، تو را جدا نمیکند بلکه از تو محافظت میکند. به ما اجازه میدهد که قلبمان را به روی همدیگر بگشاییم، صادق باشیم، و بدانیم که دقیقا کجا ایستاده ایم. دیگران ممکن است این «نه» ما را دوست نداشته باشند یا با آن مخالف باشند. ممکن است ما را قضاوت کنند و به ما برچسب های مختلف بزنند. اما ما اینجا نیستیم که دیگران را از دردهایشان محافظت کنیم. ما اینجاییم تا با مهربانی از حقیقت سخن بگوییم.. پس ما میتوانیم بدون هیچ تناقضی بگوییم: دوستت دارم، اما نه! و آنجا، با قدرتی بی نظیر، آزاد و عاشقانه و آرام بایستیم. جف فاستر ترجمه #نازنین

در قلب همه تروماها، احساس وحشتناکی از انزوا، قطع ارتباط، و تنهایی وجود دارد . ترومای خود را تا هسته ویرانگرش دنبال کن، ای دوست، به قلب تاریکی آن وارد شو ، و ناگزیر با زخمهای رها شده، درد حاصل از دردها روبرو خواهی شد. رها شده توسط مادر، پدر. فراموش شده و مورد سوء تفاهم همگان .از بهشت رانده و از الوهیت جدا شده. از زندگی جدا شده. البته این یک توهم است. تو هرگز از کوه ها، جنگل ها، قطرات الماس شبنم صبحگاهی جدا نبودی. شما هرگز شکسته نشدید، هرگز در هسته خود پوسیده نشدید، هرگز از آن یکی جدا نشدید. همیشه دوست داشتنی بودی ،قلب وحشتناک تاریکی همیشه قلب زیبای نورانی شما بود، بسیار شکننده، بسیار قدرتمند، دوست داشتنی، بسیار واقعی. در نهایت دیگران نمی توانند ما را نجات دهند. هر یک از ما فراخوانده شده ایم تا به تنهایی با خود روبرو شویم، در قلب آسیب خود فرو برویم و در آنجا آرامش و پناهگاهی پیدا کنیم. دیگران می توانند دست های لرزان ما را بگیرند اما نمی توانند برای ما سفر کنند. هیچ ناجی خارجی وجود ندارد، و دروغ عشق این است که انسان دیگری - پدر و مادر، شریک زندگی، مرشد یا خدا - می تواند شما را کامل کند. نه، تمامیت شما در شکستگی شماست. ما نمی‌توانیم همدیگر را نجات دهیم، اما می‌توانیم با هم گریه کنیم، با هم راه برویم، باهم وحشت کنیم. وحشت، شرم، امید و هیبتمان را تقسیم کنیم. با قدم زدن در جنگل درون ،سپیده دمانش ، چشمان ما به هم می رسند. من اشتیاق تو را ، شوق و ارزوی خودم میدانم : عشق یک تشخیص است. -جف فاستر ترجمه:fateme.drv

❤️آهنگ عاشقانه برای خودم❤️ تو همونی هستی که هر روز صبح باهاش بیدار میشم کسی که با او نفس می کشم، کسی که هر طپش قلبش برای من است . تو کسی هستی که با او راه می روم، کسی که با او صحبت می کنم و می خوانم، کسی که در هر لحظه بیداری هر روزِمقدس ،با من می ماند. تو همونی هستی که باهاش مریض میشم، اونی که باهاش گریه میکنم، اونی که با هر خشم و شادی و شک ،مثل آتش در من موج میزنه. تو همان کسی هستی که با او خواهم مرد و به آغوشش باز خواهم گشت. تو همانی هستی که در هرچهره ای می‌بینم، از میان هر جفت چشم می‌درخشی، از میان سکوت‌ها، دنباله‌های غبار و تاریکی های سایه، می‌درخشی. تو همراه همیشگی من، خانه من، دلیل من، شادی من، زندگی من هستی. ما نمی توانیم تقسیم شویم، نمی توانیم دو نفر باشیم و حتی «یک» برای ما خیلی دور است. من این آهنگ را برای خودم می خوانم، در آهنگ ناپدید می شوم و هرگز تنها نیستم. - جف فاستر ترجمه: fateme.drv

زمانی که بیش از همیشه به عشق خود نیاز داریم، شروع به ترک خویشتن می کنیم. جف فاستر @nazeraramesh10

من هر معنویتی را که انسانیت لطیف، آسیب پذیر و شکننده ما را رد کند، رد می کنم. من هر معنویتی را که ما را به خاطر افکار و احساسات ارزشمند انسانی‌مان شرمنده کند، رد می‌کنم. من هر معنویتی را که هر جمله ای را با "اگر روشن می شدی..." شروع می کند رد می کنم. من هر معنویتی را که خود را از بی خودی، الهی را از انسانی، مقدس را از ناپسند، مطلق را از نسبی، آسمان را از زمین، دوگانگی را از غیر دوگانگی، مادی را از معنوی جدا می کند، رد می کنم. یک بار معلم «معنوی» محبوبی را دیدم که به زنی که اخیراً داغدار شده بود نصیحت می کرد. او گفت: «دلشکستگی شما توهمی است و فقط فعالیت خود توهمی و مجزا است. روزی خود منفصل، همراه با همه رنج ها ناپدید خواهد شد.» و در آن لحظه، من یک بیماری عمیق و غیرانسانی را در قلب معنویت معاصر دیدم. نادیده گرفتن آسیب، وعده های دروغین، بازی های قدرت، سرکوب نرم و زنانه ی الهی. و من عهد کردم که در برابر آن قلب شکسته لعنتی تعظیم کنم که انگار خود خداست. تا پایان عمر . - پست جدید جف فاستر دراینستا ترجمه :فاطمه

من به زندگی پس از مرگ، مکان دیگری، قلمروهای بالاتر یا تناسخ اعتقاد ندارم. تمام پیش بینی های ذهن سال ها پیش در هم شکست. اینجا، اینجا، اکنون، آن مکان لعنتی است. این قلمرو آسمانی، تجسم نهایی، معجزه غیرممکن است. این موسی است که با بوته سوزان روبرو می شود. این همان عیسی است که همه چیز را همانطور که میخ ها بدن او را سوراخ کردند، درک می کند. این جایی است که ما می توانیم آن را لمس کنیم و در عوض ما را لمس میکند. این نیروانایی در شکلِ سامسارا است. اینجا جایی است که هر روز صبح به شکلی جادویی از خواب بیدار می شویم، جایی که از خواب بیدار می شویم و از رختخواب بیرون می آییم و هوای تازه صبح را استنشاق می کنیم و کارهایی را که باید امروز انجام دهیم، انجام می دهیم، بدون اینکه واقعاً بدانیم چه چیزی در راه است. با دیدن ابر، مثل بچه ها گریه می کنید؟ با شنیدن صدای جیک یک پرنده، آواز بعدازظهر خود، یا دیدن یک حلزون، یا جزر و مد که بالا وپایین میرود ، یا با شنیدن صدای نفس خود که به داخل و خارج می رود، آیا از حیرت شگفت زده میشوید ؟ وقتی به این دنیا نگاه می کنی، با تمام درد و دل و شادی اش، آیا مثل پولس در جاده دمشق برایت وحی می آورد؟ آیا یک تیغه علف شما را به یک خرابه ی بزرگ تبدیل می کند؟ آیا شما نزدیک به زندگی، نزدیک به جنون، نزدیک به راز ،زندگی می کنید؟ آیا امروز با عزیزانتان خداحافظی خواهید کرد، به آنها بگویید چقدر آنها را دوست داشته اید، کارهایی را که انجام داده اند یا گفته اند که بابت آنها سپاسگزار هستید را به آنها بگویید، چیزهایی را که از شرم یا ترس پنهان کرده اید یا به دلیل اینکه می خواهید پنهان کرده اید را به آنها بگویید.؟ نگران درست بودنی؟ بله، من اکنون زندگی خواهم کرد. من نور خود را بیشتر روشن خواهم کرد، تمام وجودم را به هدف خواهم بخشید. به راهم ادامه خواهم داد، مرگ در کنارم، ناپایداری به عنوان یک دوست عزیز و همراه مورد اعتماد به همراهم . و من مسیر اصلی خود را در این دنیای غیرممکن زیبا تا پایان اجتناب ناپذیر خود خواهم ساخت. تا آن موقع. سلام زندگی پست جدید جف فاستر دراینستا ترجمه :فاطمه

وقتی در تلاشی عشق را از دیگران بستانی، به راستی مهم است که قلبشان هم اکنون چه اندازه باز یا بسته است. تو به کشمکش با آنها می روی، سعی،میکنی قلبشان را بگشایی، سعی میکنی قفل عشق آنها را باز کنی. وقتی جویای عشق نیستی، اما در عوض عشق را به عنوان ذات حقیقی خود میدانی و خاستگاه عشق را در قلب درخشان خویش احساس میکنی، تو آزاد میشوی و نبرد برای عشق به پایان می رسد. اکنون میتوانی اجازه دهی دیگران تو را به شیوه یگانه خودشان دوست بدارند. هرچند «محدود» به نظر برسد؛ زیرا از نظر فراوانی، عشق محدود هم موهبت است. قلب گشاده معجزه است، بله، اما قلب بسته نیز قابل احترام است. بنابراین میتوانی امروز اجازه دهی دیگران تو را تا آنجا که میتوانند دوست بدارند تو دیگر گدای عشق نیستی، زیرا تو خاستگاه راستین عشق را می شناسی: خودت جف فوستر لذت مراقبه واقعی ص 99 و 100

نماز اول وقت: توجه کنجکاوتان را به شستن گلو، به قفسه سینه، به گودال معده دعوت کنید.به آن اجازه دهید تا در احساسات خامی که درشما جریان دارد ، نفوذ کند. بگذار توجه ،غم، تنهایی، حس رها شدنت را که از آن فرار می کردی، سیراب کند. برای یک لحظه پناهگاهی برای این احساسات قدیمی و کهن،فراهم کنید، این تکه های زیبا از یک پازل بزرگ که از مدت ها پیش وجود داشتند. بگذار این صحنه کنونی فیلم زندگیت با این آگاهی مهربانانه به نام ""عشق""تقدیس شود. این دعاست : "من اینجا هستم. من اینجا هستم. و اشکالی ندارد حتی اگر به نظر خوب نیست، خوب است. غم من هوشمندانه است ترس من کهن و مقدس و شایسته است. دلتنگی ام جان می سوزد. حتی تردیدهای من هم خویشاوندان من هستند. اینجا هیچ چیز اشتباه نیست. همه چیز عاشق است.» زندگی بسیار کوتاه است، اما عشق بی نهایت، و سرشار، و همیشه حاضر، و نزدیکتر از نفس بعدی است. دنبال عشق نباش؛ منتظرش نباش؛ انتظار آن را بر اساس نیاز، نداشته باشید. اما بدان و حضورش را بشناس، صمیمیت آن را. زمزمه اش را در گوش خود احساس کنید... "من با تو نفس می کشم، عشق من. هر دم، هر بازدم و فضاهای بینشان...وقتی زانو می زنی و از هرج و مرج و بلاتکلیفی زندگی خسته شده ای، با تو زانو می زنم. وقتی که تو سرفرازی می‌کنی و این دنیای بی‌ثبات را بالا نگه می‌داری، من با تو شادی می‌کنم. وقتی احساس می کنید گم شده اید و نمی توانید ادامه دهید، من قبلاً شما را پیدا کرده ام. اینجا. اینجا، همیشه اینجا من خیلی نزدیکم با تو می خندم، با تو گریه می کنم، با تو می خندم. خون تو مال من است صدای تو صدای من است، سکوت تو سکوت من است، و من تا انتهای زمین می روم تا تو را پیدا کنم، برای تو بجنگم، تا تو را به خانه برگردانم.» شما نمی توانید از عشق فرار کنید. به همین دلیل است که نمی توانید آن را درک کنید. و بنابراین اگر دعایی داشتم، قبلاً مستجاب شده . دعا وراهگشای یکتا ; هدیه ای که مدت ها پیش داده شده است - پست جدید جف فاستر در اینستا ترجمه : فاطمه

دوستت دارم... و نه. شما می توانید نسبت به یک شخص احساس شفقت و مهربانی عمیقی داشته باشید و همچنان به درخواست ها، رفتارها و رفتارهای او "نه" بگویید. «نه» شما از یک بله عمیق تر به زندگی، حقیقت، اصالت سرچشمه می گیرد. به این ترتیب، «نه» و «بله» متضاد نیستند، زیرا ماه در مقابل خورشید نیست، اما در وسعت بی قید و شرط آسمان، در «بله» غول پیکر حضور، به همان اندازه مورد استقبال قرار می گیرد. «نه» لزوماً مقاومت، یا نفس، یا ابراز ترس یا «فرار» نیست. "نه" می تواند عشق شدید نیز باشد. "نه" می تواند بیانگر مهربانی و شجاعت بسیار باشد. عشق ما را ملزم نمی‌کند که درب خانه شویم، یا خشونت را تحمل کنیم، یا احساسات ارزشمند خود را فرو بنشانیم و «نه» خود را پنهان کنیم تا فراتر از احساس انسانی، روحی‌تر یا دلسوزتر یا مهربان‌تر یا مهربان‌تر یا بدون منیت یا روشن‌بینی به نظر برسیم. آن تصویر را بگم. دروغ است. ماسکی که در نهایت شما را خفه خواهد کرد. یک مرز واقعی، یک "نه" محبت آمیز، ما را از هم جدا نمی کند، بلکه از ما محافظت می کند. این به ما این امکان را می دهد که قلبمان را به روی یکدیگر باز نگه داریم، صادقانه با هم ارتباط برقرار کنیم، اما دقیقا بدانیم در کجا ایستاده ایم. ممکن است دیگران «نه» ما را نپسندند یا با آن موافق نباشند. ممکن است ما را به خاطر آن قضاوت کنند. ما را با نام صدا کنید اما ما هرگز اینجا نبودیم تا دیگران را از درد محافظت کنیم. ما همیشه اینجا بودیم تا حقیقت خود را با دلسوزی شدید بگوییم. و بنابراین می توانیم بدون تناقض بگوییم: دوستت دارم. و نه. و آنجا بایستید، آزاد، عاشق، اصیل، با قدرت حیرت انگیز ما. - جف فاستر پست جدید جف فاستر در اینستا 🤍

میل به شاد بودن تو را غمگین می‌کند. فقط زمانی که خودت را از ناشاد بودن منع نمی‌کنی میتوانی شادی را در «حضور» خود بیابی در حاضر بودن هیچ خواسته ای نیست. «حضور» اقیانوسی است که تمام موج هایش را در بر می‌گیرد و به آنها عشق می‌ورزد. شادی، غم، سوگ، خشم، کسالت، شوق و هر احساس دیگری... آیا تو برای شاد بودنِ یک کودک تلاشی میکنی؟ آیا گل را مجبور به شکفتن میکنی؟ اگر غمگینی، بگذار امروز غمگین باشی. کاملا غمگین. به طرز با شکوهی غمگین باش. در این حالت بالاخره با غمت هم راستا شده‌ای... به خودت اجازه یک روز غمگین بودن را بده، بدون این که تلاش کنی با مفاهیم عرفانی محوش کنی و در عمق آن ناشادی تو چیزی باورنکردنی خواهی یافت... تو تسلیم کامل به زندگی را خواهی یافت و شادی را خواهی یافت. شادیِ حاصل از عشق به خود، پذیرش خود و مجوز بودنِ هر آنچه که هستی... تو کودک غمگینت را به آغوشت دعوت میکنی و او می‌گرید، پرخاش می‌کند و در نهایت احساس امنیت می‌کند.   و تو و آن خویشِ غمگین بالاخره در کنار هم ایمن خواهید بود و تو میخندی و شعفی غیر قابل انتظار را کشف میکنی و در میان آن احساس زنده بودن میکنی  و تعجب میکنی که چطور تا الان در جستجوی یک شادی دست دوم بوده‌ای و درک میکنی که چرا همین جستجو کردن شادی دلیل ناشاد بودن توست تو عاشق نور و تاریکی این زندگی خواهی شد و ازین که هر چه را که راجع به شادی میدانی فراموش کرده ای بسیار خوشحال خواهی شد #جف_فاستر ترجمه @silent.na (نازنین)