Беларуская музыка

🔥Пяць альбомаў гэтага тыдня, якія варта паслухаць St.Vincent «All born screaming» Амерыканская спявачка Эн Кларк, якая выступае пад творчым псеўданімам St.Vincent, назвала гэта альбом «поп-музыка-пасля-чумы». Успрымаць гэта можна па-рознаму, але вынік атрымаўся вельмі цікавы. Тут і класныя мелодыі, і добрыя аранжыроўкі, і шмат класных запрошаных музыкантаў — ад Дэйва Грола да Дэвіда Раліка з выдатнага гурта Dengue fever. Прадзюсавала гэты альбом сама Кларк, і гэта вельмі ўдалая спроба ўзяць усе працэсы ў свае рукі. The Telegraph называе All born screaming арт-рокам на стагоддзі. Maruja «Connla’s Well» Манчэсцерскі гурт запісаў свой другі міні-альбом Connla’s Well, і гэта вельмі энергічны і разнастайны альбом, у якім выбуховая рытм-секцыя спалучаецца з нервовым саксафонам і інтэнсіўнай меладэкламацыяй. Гучыць гэта так, нібы Badbadnotgood абслухаліся King Crimson. Не ведаю, ці натхніць вас такая метафара, але Connla’s Well — адзін з самых цікавых брытанскіх рэлізаў за апошні час. Darkthrone «It beckons us all» Я вельмі люблю Darkthrone за самаіронію і перманентны пошук: гурт хістае ад артадаксальнага блэк металу да красту, ад хэві металу да трэшу і іншых памежных жанраў. Папярэдні альбом Astral Fortress — яскавы прыклад таго, як гурт можа камфортна сябе адчуваць у вельмі сціплых умовах. It beckons us all — гэта альбом, які даследуе плыні такой даўніны, калі блэк метал яшчэ не прыдумалі. І, на жаль, не самая цікавая спроба. Justice «Hyperdrama» Гурт Justice — гэта музыка для бясконцай вечарыны, і некалі я на рэпіце слухаў хіт Civilization: вельмі класны, яскравы трэк з пругкім сінтэтычным басам, запамінальнай мелодыяй і шыкоўнымі сінтэзатарамі. Новы альбом Justice — гэта лагічны працяг дыскаграфіі гурта з запрошанымі зоркамі ад Tame Impala да Thundercat. Іншая справа, што зачапіцца тут няма за што: зразумелы і прахадны саўндтрэк да вечара вашай пятніцы. Pet Shop Boys «Nonetheless» Пятнаццаты студыйны альбом брытанскага сінт-поп дуэта выклікае вельмі цікавыя эмоцыі. З аднаго боку, гэта вельмі якасны працяг дыскаграфіі Pet Shop Boys, у якім ёсць і энергічныя танцавальныя трэкі, і шчымлівыя балады, а самі Лоў і Тэнант адзначаюць, што гэты альбом — святкаванне ўнікальных і разнастайных эмоцый, якія робяць нас людзьмі. З іншага, тут сабраўся цэлы аркестр (а запісе ўдзельнічала каля 40 музыкантаў), але пры гэтым Лоў і Тэнант скардзяцца, што прадзюсар Джэймс Форд зрабіў іх даволі складаныя аранжыроўкі больш мінімалістычнымі. У любым выпадку, гучыць альбом цікавей за Justice. ❤️Нагадаю, што падтрымаць мяне можна вось тут.

У пятніцу выйшаў новы альбом Chornabrova — эксперыментальнага праекта акторкі Паліны Дабравольскай. Ён называецца Coma і гэта толькі частка мультымедыйнага праекта, які прысвечаны штучнаму інтэлекту. Гісторыя вось якая: Coma — гэта штучны інтэлект, які даследуе экзістэнцыйныя пытанні праз адкрытыя дадзеныя пра сваіх стваральнікаў. Паліна ў Coma міксуе змрочны хіп-хоп, індустрыяльныя гукі і этнічныя спевы — пры гэтым, наколькі зразумела з апісання праекта, робіцца гэта з дапамогай штучнага інтэлекту. Тое самае і з лірыкай гэтага альбому. Цікавы і небанальны эксперымент для беларускай музыкі, хоць і зусім не новы для сусветнай. Даследванне цеснага перапляцення штучнага і натуральнага — тэма, якая будзе хваляваць чалавецтва яшчэ не адно стагоддзе, і цікавыя музычныя і мульцідысцыплінарныя даследванні — вельмі ўдзячная глеба для творчасці. У Паліны атрымалася неблагая спроба асэнсаваць альтэрнатыўную (ці не альтэрнатыўную) будучыню, але ёсць і відавочныя мінусы. Першы — выканальніцкія нюансы: альбом недасканалы ў першую чаргу інтанацыйна, у другую — спецыфічным акцэнтам спявачкі. І гэта моцна псуе ўражанне ад матэрыяла. Яшчэ адзін нюанс: адчуваецца, што музычны складнік праекта — гэта толькі частка праекта, і вельмі моцна бракуе тут менавіта візуальнай часткі для агульнага ўспрымання матэрыялу. А вось вам крыху цікавостак пра іншы і вельмі падобны музычны эксперымент. У 2019 годзе нямецкая даследвальніца Холі Херндан выдала альбом Proto пры ўдзеле вакалістаў-народнікаў, інжынераў і штучнага інтэлекту па мянушцы Spawn. Нейронка вучылася, калі слухала народныя спевы. Зацаніце, што атрымалася ў выніку! Нагадаю, што падтрымаць мяне можна вось тут.

Сябры, важная абвестка! Міністэрства сепультуры на паўзе. Пакуль не магу сказаць дакладна, калі вернецца праект, але спадзяемся, што паўза не будез доўгай. Дакладна пакуль буду больш пісаць у сваім тэлеграм-канале. Натуральна, цяпер у мяне багата вольнага часу, таму я пачынаю шукаць працу. Але пра гэта будзе асобны пост у хуткім часе. Усё абавязкова будзе добра! Нагадаю, што падтрымаць мяне можна вось тут.

🔥Пяць альбомаў гэтага тыдня, якія варта паслухаць Pearl Jam «Dark Matter» Адзіны жывы вакаліст гранж-эпохі знаходзіцца ў выдатная форме. Бачыў яго ў Кракаве прыкладна два гады таму — Эдзі Вэдар проста шыкоўна трымаецца на сцэне. І новы альбом Pearl Jam бадзёры і сакавіты. Так, ад гранжу тут ужо толькі ўспаміны, але драйву і класных мелодый хапае. Big|Brave «A chaos of flowers» Самы цікавы і атмасферны альбом гэтага тыдня. Медытатыўны, магутны запіс, у якім скрыпучыя гітары балансуюць недзе паміх дроўнам і псіхадэлікай, а фантастычны жаночы вакал дадае крыху сумнай пяшчоты ў гэтыя суворыя гукавыя эксперыменты. Гучыць яно так, нібыта Swans запісалі дуэт з Чэлсі Вулф. Ідэальны саўндтрэк да прадчування апакаліпсісу. Taylor Swift «The Tortured Poets Department» Цалкам разумею поп-феномен Тэйлар Свіфт, але ніколі не быў прыхільнікам творчасці — мне бывае нават складана пазнаць яе сярод іншых, шчыра вам скажу. Але, канешне, пачаў слухаць гэты запіс. Свіфт бамбанула да яго яшчэ і дадатак у выглядзе пятнаццаці кампазіцый — у выніку атрымаўся рэліз на 31 кампазіцыю. Класны прадакшн, часам неблагія песні, але ці дацерпіце вы да канца? Pillow Queens «Name Your Sorrow» Гэты гурт я адкрыў для сябе ў 2020 годзе, калі дзяўчаты выдалі дэбютны альбом «In waiting». Цікавы стылістычны мікс, які складана запхнуць у нейкія межы. Класныя мелодыі, яскравыя аранжыроўкі і даволі нечаканая тэматыка кампазіцый (ірландскае каталіцтва зміксаванае з квір-эстэтыкай, як вам такое?) Карацей, новы альбом атрымаўся даволі прыемным — такі дзявочы Kings of Leon. Melvins «Tarantula Heart» Культавы гурт працягвае запісваць класныя альбомы. Сыры, агрэсіўны, хаатычны «Tarantula Heart» — класны працяг дыскаграфіі Melvins, якія ўсю сваю кар’еру ідуць паралельна з камерцыйнымі плынямі, але пры гэтым паўплывалі на шматлікіх сусветных зорак. Дзівацтва, першародны драйв і кілаваты энергіі. Вам можа не спадабацца, але паспрабуйце! ❤️Нагадаю, што падтрымаць мяне можна вось тут.

Альбом культавага беларускага гурта «Голая манашка» выйшаў амаль незаўважна. Ветэраны айчыннага гранжу і пост-панку на чале з Фёдарам Жывалеўскім выдалі цудоўны матэрыял з вялікай павагай да класікі — і гэта можна заўважыць ужо па вокладцы «19», якая фактычна касплэіць «Goo» Sonic Youth. Але на гэтым параўнанні з класікамі можна скончыць, бо матэрыял альбома даследуе іншыя першакрыніцы: па саўндзе і настроі гэта пост-панк з уплывам сінці-попу. «19» гучыць так, нібы і быў запісаны недзе на мяжы 80-х і 90-х: сыры і недасканалы, але вельмі абаяльны. «19» — запіс, які балансуе на мяжу псіхадэлічнага трыпу і вельмі яскравых і дакладных тэкстаў. «Рок-н-рол пад хвост кату, мы ўжывалі наркату» у песні «Саюз Юнацтва» гучыць як гімн згубленага пакалення дзевяностых. «Людзі ненавідзяць сваіх герояў болей, чым любяць уласных дзяцей» у песні «Снег» гучыць як дыягназ. Альбом пачынаецца з класічнага панку «Дэжа вю», паступова пераходзіць у энергічны, манатонны пост-панк «Мёртвая мова», робіць сінтэтычны пераход на «О мой бог», а скончыцца ўсё ўвогуле вольная інтэрпрэтацыяй Бадаламенці ў песні «Сіроп з парадоксамі». Круты і шматслойны альбом, нягледзячы на вельмі сціплы хранаметраж, пакідае ўражанне грунтоўнай і дасканалай працы. Вельмі раю паслухаць яго ўважліва некалькі раз і атрымаць асалоду ад матэрыялу. Цікава потым будзе пачытаць вашыя ўражанні ад «19». Пішыце ў каментарах! Нагадаю, што падтрымаць мяне можна вось тут. https://youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_mlKv2ZQmbp6yfW1SWxxpgWDMZCIxVhdns&si=_wR9ZDWnduOVXK02

Схадзіў да сяброў на канал «Падабайка». Зладзілі зарубу з Ярыкам Пісарэнка з канала «ЧесТнок». Хлопец шарыць! Цікава, а колькі песень пазналі вы? https://www.youtube.com/watch?v=kYEtn5c_TfQ

Вельмі складана прымусіць гучаць ноў-вэйв у студыйных умовах, бо гэта вельмі свавольная музыка, якую нельга заціснуць у нейкія межы. Нават Sonic Youth на альбомах гучаць не так цікава, як у лайв-фармаце. Таму вельмі важна назіраць такія гурты на сцэне ці хаця б пашукаць добрыя відэазапісы, каб рассмакаваць атмасферу. Да чаго я гэта ўсё? Сёння прапаную паглядзець на шыкоўны беларускі гурт Slowner з самых глыбокіх нетраў андэграўнда. Менавіта паглядзець, таму што на лайве нейкім неверагодным чынам удалося перадаць атмасферу выступаў гурта. Тут вельмі цікавы мікс: троху сайкабілі, крыху ноў-вэйва і бясконцы эксперымент. Гітара, кантрабас, бубны і вакал, які складана з нечым пераблытаць — усё разам настолькі шчыра, драйвова і незвычайна, што немагчыма адарвацца. Slowner нават выступалі на фестывалі «Эхо» — самым атмасферным беларускім оўпэн-эйры, на які я, на жаль, так і не трапіў. Гурт перастаў існаваць праз трагедыю: не стала гітарыста Slowner. Пасля гэтага музыканты стварылі новы калектыў — Lubber Louie. Але гэта ўжо зусім іншая гісторыя. А сёння зацаніце гэты шыкоўны лайв, каб адчуць подых сапраўднага беларускага андэграўнда. https://www.youtube.com/watch?v=d242ShChQNk

Сябры, прывітанне! Калі вам падабаецца тое, што я раблю, і вы хочаце падтрымаць мяне, то цяпер з’явіўся просты і зручны спосаб гэта зрабіць. Вось па гэтай спасылцы можна купіць мне каву. Дзякуй шчыры за тое, што чытаеце мой канал і глядзіце «Міністэрства сепультуры»!

У Беларусі цяпер ёсць тры стабільныя музычныя візітоўкі: пост-панк, фонк і экстрэмальны метал. Вось акурат пра апошні сёння вам і раскажу, бо нядаўна выйшаў міні-альбом у зусім новага праекту Woodland Haze. Гэта атмасферны блэк-метал з рэверансамі класічным гуртам. Так, з аднаго боку, матэрыял даволі традыцыйны і без сюрпрызаў — зразумелыя і кананічныя музычныя хады, цалкам абстрактныя і шаблонныя тэксты. Але пры гэтым музыканты робяць у межах жанру бадзёры і шчыльны прадукт, нішавы, але яскравы і дынамічны. Акурат у выглядзе міні-альбому дэбютны матэрыял выглядае даволі класна: не зацягнуты, прафесійны, з павагай да першакрыніц. Калі музыканты якасна папрацуюць над індывідуальнасцю, можа атрымацца цудоўны праект, што здолее канкурыраваць на глабальным рынку экстрэмальнага металу. Такіх калектываў з Беларусі ўжо нямала. Крута, калі з’явіцца яшчэ адзін. https://woodlandhaze.bandcamp.com/album/the-harvest

Неверагодна, але факт — я сапраўдны фанат першага альбому гурта «Сябры». Так, таго самага, дзе дагэтуль спявае Анатоль Ярмоленка і які стаў чарка-шкварачным ансамблем дажыначнага ўзору. Але як прыгожа ўсё пачыналася! У выпуску «міністэрства сепультуры» я ўжо распавядаў пра тое, як вакальна-інструментальны аснамбль з перыферыі стаў усесаюзна вядомым. Галоўную ролю ў гэтым працэсе адыграў Валянцін Бадзьяраў — чалавек з фундаментальнай музычнай адукацыяй, які ствараў неверагодныя аранжыроўкі для «Сяброў». Атрымліваўся сапраўдны прог-рок з вельмі абмітным гучаннем. Не верыце? Паслухайце «Гимн Земле» на словы Пахмутавай — вельмі складаную і шматслойную п’есу. Гэта будзе для вас сапраўдная неспадзяванка, калі параўнаеце песню з чым-небудзь з сучаснага рэпертуару ансамбля. «Всем на планете» — гэта шыкоўны ўзор якасці і таленту. Складанка прыгожых, няпростых ў выкананні, але пры гэтым вельмі лёгкіх песень, створаных камандай прафесіяналаў. Цікава было б паназіраць за тым, як эвалюцыянавалі «Сябры» пад кіраўніцтвам Бадзьярава, але лэс склаўся па-іншаму. Ярмоленка выжыў яго з ансамбля, а разам з кіраўніком сышлі і іншыя ўдзельнікі калектыву. Што было далей, вы цудоўна ведаеце. Хай гэты альбом будзе для вас напамінам пра тое, што такое сапраўднай музыка. https://www.youtube.com/watch?v=TQ5xD_aw3Bs