کتابفروشی آموت

دیروز به لیست کتاب‌هایی که دکتر «کیهان بهمنی» برای نشر آموت ترجمه کرده نگاه می‌کردم. دیدم شده سیزده کتاب و از این میان جدا از سه کتاب «خدمتکار و پروفسور» و «دختری که پادشاه سوئد را نجات داد» و «پیرزنی که تمام قوانین را زیر پا گذاشت» که کتاب‌های تحسین‌شده و در عین حال پرفروش بوده‌اند، باقی ترجمه‌های‌شان بیشتر برای کتابخوانان حرفه‌ای است. شخصا به عنوان کسی که سال‌ها کارم نوشتن «داستان کوتاه» بوده، از خواندن مجموعه داستان «انتقام» نوشته‌ی #یوکو_اوگاوا به وجد آمدم و بارها دیدم که معلمان داستان، این داستان‌ها را به عنوان منبع و رفرنس به شاگردان کلاس داستان پیشنهاد داده‌اند. جدا از آن مجموعه‌ی «من از گردنم بدم میاد» نوشته‌ی نورا افرون، متاسفانه بعد از یک نوبت چاپ، ممنوع‌الچاپ شد و حسرت خواندنش برای مخاطبان تا همیشه ماند. بعد از آن رمان خارق‌العاده‌ی «کشتن عمه خانم» #آندره_بورسا از دکتر بهمنی در نشر آموت منتشر شد که تحسین حرفه‌ای‌خوانان را به دنبال داشت یا رمان «خدا به داد آدم ابله برسد» نوشته‌ی دانلد وست‌لیک. سال گذشته، دکتر بهمنی مجموعه داستان «من در کوبا یک جرمن شپرد بودم» نوشته‌ی #آنا_منندز را ترجمه کرد که به قول منتقدان «مجموعه‌ای شامل داستان‌هایی در ژانرهای رئالیسم جادویی و سورئالیسم و رئالیستی که به خوبی تصویر دقیقی از زندگی و آرزوهای مهاجران کوبایی ساکن آمریکا را نشان می‌دهد. و حالا در چند روز گذشته مجموعه داستان «تنهایی یک دونده استقامت» نوشته‌ی #آلن_سیلیتو با ترجمه‌ی دکتر کیهان بهمنی در نشر آموت منتشر شده است. تمامی داستان‌های این نویسنده، یک درون‌مایه را به نمایش می‌گذارند: تنهایی بشر در جهان امروز. «تنهایی یک دونده استقامت» جدا از اینکه برنده جایزه هاثورن شد، نویسنده، فیلمنامه‌ای هم از روی آن نوشت که تبدیل شد به فیلم موفقی با همین نام به کارگردانی تونی ریچاردسون با بازی تام کورتنی. جامعه‌ی کتابخوان و به ویژه داستان‌خوان و داستان‌نویس، تا همیشه مدیون دکتر بهمنی است که در کنار ترجمه‌ی رمان‌های پرفروش، آثار ماندگاری چون این چند کتاب، ترجمه کرده است. اینجا @aamoutbookstore

. دیدار و گفتگو با #داوود_غفارزادگان، نویسنده به بهانه ‌ی کتاب #کابوس_خانه #نوشت_تازه_آموت #کتابفروشی_آموت @aamoutbookstore

صبح که حسام‌جان حاجی‌پور، کلیپ جمع‌بندی سی‌وچهارمین #نوشت_تازه_آموت را برایم فرستاد، برایش نوشتم «به به! مثل همیشه خلاقانه و عالی.» بعد برایش نوشتم «فقط یه پیشنهادی دارم حسام جان. برای اینکه این کلیپ‌ها در درازمدت ارزش تاریخی‌شون رو هم حفظ کنند، زمان برگزاری جلسه را هم یه جوری توش بیار.» مثل همیشه مودب و مهربان برایم نوشت: «سلام آقای علیخانی. روزتون بخیر. مرسی از محبت‌تون. چشم. حتما تاریخ رو بهش اضافه می‌کنم.» برایش نوشتم «این کاری که بی‌دریغ انجام می‌دهی، در صنعت نشر و کتاب و کتابفروشی ایران، نمونه است.» هم لایو دیدار با آقای #داوود_غفارزادگان را دنبال کرده‌اید و هم یادداشت آقای #کتابفروش را خوانده‌اید و هم عکس‌های جلسه را دیده‌اید. می‌ماند یک جمع‌بندی از این نشست. اینجا @aamoutbookstore

بعد از بیست و چند سال به آرزویم رسیدم. وقتی جوان بیست و پنج‌شش ساله بودم، مدام با نویسندگان مصاحبه می‌کردم؛ چه حضوری و چه مکتوب و البته که گفتگوهای حضوری را همیشه دوست‌تر داشتم. بخشی از این گفتگوها در کتاب #نسل_سوم_داستان_نویسی_امروز_ایران سال 1380 در نشر مرکز منتشر شد و بخشی از آن‌ها همان سال‌ها در سایت سخن منتشر شدند و بخشی از مصاحبه‌ها در روزنامه‌هایی که کار می‌کردم. حسرت چند تا گفتگو همیشه با من بود. یکی‌اش گفتگو با #داوود_غفارزادگان بود که اگرچه یک‌بار مصاحبه‌ای مکتوب با هم داشتیم اما هیچ‌وقت شانس و امکان گفتگوی حضوری پیش نیامد. #داوود_غفارزادگان از جمله نویسندگانی‌ست که در #کتابخوانی ام نقش زیاد داشته است؛ مثل #قاسمعلی_فراست و #حمید_گروگان و #احمد_غلامی و #احمد_عربلو و ... و هنوز لذت خواندن مجموعه‌ی دنباله‌دار #سایه_ها_و_شب_دراز و مخصوصا قصه‌ی #مارمالاد_مارمالاد غفارزادگان در من زنده مانده است. وقتی دو سال پیش مجموعه‌ی #کابوس_خانه را در پخش کتاب دیدم، آوردم و ذوق‌کنان به دوستان #کتابفروشی_آموت پیشنهاد کردم. مجموعه‌ای که اغلب داستان‌های کوتاه این نویسنده را در خود جای داده است؛ و البته امروز در سی‌وچهارمین #نوشت_تازه_آموت گفتند که «دویست صفحه از مجموعه‌ی داستان‌های‌شان را حذف کردند» #داود_غفارزادگان، متولد 1338 در اردبیل، از جمله نویسندگان معلم است. معلم‌هایی که داستان برای‌شان حکم زندگی را داشته است. نویسندگانی مثل #صمد_بهرنگی ، #جلال_آل_احمد ، #محمود_کیانوش ، #هوشنگ_گلشیری ، #منصور_یاقوتی ، #ابوتراب_خسروی و ... که هم معلم بوده‌اند و هم داستان‌نویس. غفارزادگان با اتکا به پشتوانه‌ی کودکی متفاوت و سنتی خود در اردبیل، نوشته و می‌نویسد و امروز هم گفت «هنوز از اردبیل می‌نویسم. شش ماه که رفته بودم پیش دخترم، برگشتم. گفتم من هنوز خواب اردبیل را می‌بینم.» این نویسنده که سال‌ها در روستاهای اردبیل، معلمی کرده، سال 1367 به تهران می‌آید و در دفتر انتشارات کمک آموزشی (مجلات رشد) مشغول کار می‌شود که کنار داستان‌هایش، مجموعه‌ی زندگی بزرگان را مدیریت می‌کند که بیش از 200 جلد کتاب در این مجموعه آماده و منتشر می‌شود. آقای غفارزادگان برنده جوایز مختلف بوده و از آثار بزرگسال او می‌توان به این عناوین اشاره کرد: کتاب بی‌نام اعترافات (رمان) ، ما سه نفر هستیم (مجموعه داستان) ، راز قتل آقامیر (مجموعه داستان) دختران دلریز (مجموعه داستان) و فال خون (رمان). کتاب‌های پرواز درناها، سنگ‌اندازان غار کبود، آواز نیمه‌شب، سایه‌ها و شب دراز، موفرفری، خلبان کوچولو و قصه‌ی نهنگ، از جمله آثار او در حوزه کودک و نوجوان است. یک جمله طلایی امروز داوود غفارزادگان، کلاس درس بزرگی برای نویسندگان است. گفت «بدون زندگی کردن، نمی‌توان نوشت و خوب کار کرد.» @aamoutbookstore https://www.instagram.com/p/C9CRwj3u2D4/?igsh=b21obmN6cnVrdXNn

گزارش تصویری سی‌وچهارمین «نوشتِ تازه‌ی آموت» (۶) دیدار و گفتگو با داوود غفارزادگان؛ نویسنده،، در کتابفروشی آموت چهاردهم تیرماه ۱۴۰۳ عکاس: حسام حاجی‌پور @aamoutbookstore

گزارش تصویری سی‌وچهارمین «نوشتِ تازه‌ی آموت» (۵) دیدار و گفتگو با داوود غفارزادگان؛ نویسنده،، در کتابفروشی آموت چهاردهم تیرماه ۱۴۰۳ عکاس: حسام حاجی‌پور @aamoutbookstore

گزارش تصویری سی‌وچهارمین «نوشتِ تازه‌ی آموت» (۴) دیدار و گفتگو با داوود غفارزادگان؛ نویسنده،، در کتابفروشی آموت چهاردهم تیرماه ۱۴۰۳ عکاس: حسام حاجی‌پور @aamoutbookstore