روزنه

وقتی انسان جوان است نمی‌تواند زمان را چون دایره بپذیرد، بلکه آن را جاده‌ای به سوی افق‌های جدید تلقی می‌کند؛ فکر نمی‌کند که زندگی‌اش تنها شامل یک تِم ثابت است و تنها زمانی به این شناخت می‌رسد که زندگی‌اش اولین نوسانات خود را شروع می‌کند. 📗جاودانگی #میلان_کوندرا @rozaneoja

📖واعظی بر منبر می‌گفت که هر که نامِ آدم و حوا نوشته در خانه آویزد، شیطان بدان خانه در نیاید. طلحک از پای منبر برخاست و گفت: مولانا! شیطان در بهشت در جوار خدا به نزد ایشان رفت و بفریفت؛ چگونه می‌شود که در خانه‌ی ما از اسم ایشان بپرهیزد؟📖 📚رساله دلگشا، عبید زاکانی @rozaneoja

تا مرزها بر جای‌اند ماقبلِ تاريخى هستيم. تاريخِ نوين بشر با نابودى مرزها آغاز مى‌شود... دولتِ من تمامى انسانی‌ات و هر پابرهنه‌اى فرمانده‌ى من است. من نژاد پرست‌ام، و يک نژاد را به رسميت مى‌شناسم، نژاد همه‌ى نژادها. چيست اين واژه‌ى حقير «خارجى» من روى زمين چهار و نيم ميلیارد پيشوا دارم و مى‌رقصم تا انتهاى خطر روى رشته‌هاى ناپيدا ميانِ قلب‌هاى آدميان... ■●شاعر: #يوگنى_يفتوشنكو | Yevgeny Aleksandrovich Gangnus | ۱۹۳۲ سیبری روسیه - ۲۰۱۷ اکلاهمای آمریکا | ■●برگردان: #نسترن_زندی @rozaneoja

چراغ افروخته، چراغ ناافروخته را بوسه داد و رفت... #فیه_مافیه #مولانا ▫️▫️▫️ روشن شود هزار چراغ از فتیله‌ای یک داغ دل بس است برای قبیله‌ای عکس م.ع.سجادی @rozaneoja

پرنده شدن پرنده ماندن حرف تازه ای نیست می دانم به آینه ها تن فرو کوفتند با همه جان بر این ستاره های فرو ریخته ی شعله ور ابری نیست که ببارد ما که خشکیم. م.ع. سجادی .... تکه ای از شعر بلند خیره بر چهار فصل زمستان ۷۵

〇🍂 در موهای تو  پرنده‌ای پنهان است  پرنده‌ای که رنگِ آسمان است  تو که نیستی  روی پای‌ام می‌نشیند  جوری نگاه می‌کند که نمی‌داند  جوری نگاه می‌کنم که نمی‌دانم  می‌گذارم‌اش روی تخت  و از پلّه‌ها پایین می‌روم کسی در خیابان نیست  و درخت‌ها سوخته‌اند  کجایی؟  ○●شاعر: #یانیس_ریتسوس| یونان، ۱۹۹۰-۱۹۰۹ | ○●برگردان: #محسن_عمادی @rozaneoja

رفته بود کردستان که چی؟ ‏گفت: که به اونا بگه که چطوری آدم می‌تونه با آستین کت‌اش، گریه صورت‌اش رو پاک کنه. می‌فهمی؟ ‏بیژن نجدی ‏پ.ن: ‏اگر باران بودم بر کردستان می‌باریدم. ‌ @rozaneoja

*** ابری را زیر سرم می‌گذارم دشنه‌ای بر پیشانیم انگور سرخم را در سینه می‌فشارم تا شعر سرریز کند اما تو آخ تو همه‌ی برگ‌های کاغذیم را به دست باد می دهی! 17مهر98 م.ع. سجادی