روان درمانی وجودی (طوبی زنگی آبادی)

دلایل پیشنهاد روان درمانی گروهی به مراجعان.

اکثر افراد به‌دنبال روان درمانی برای کمک به ایجاد و حفظ روابط صمیمی‌تر و سالم‌تر هستند، هدفی که گروه درمانی برای آن مناسب است. ● دلایل پیشنهاد روان درمانی گروهی به بیمارانی با هدف توسعه روابط مراجعه می کنند : ● اعضای گروه داشته‌ها و ناتوانایی های سبک رابطه ای خود را نشان می دهند. دفاع آنها در برابر صمیمیت و سایر هیجانات و احساسات ‌شان آشکار می شود. بنابراین گروه درمانی، انتخاب بسیاری از افراد است. ● ماهیت بین فردی روان درمانی گروهی فرصتی را برای شناخت الگوهای رفتاری بین فردی فراهم می کند و بنابراین ممکن است ابزارهایی برای ایجاد روابط صمیمانه تر فراهم کند. ● درمانگر هنگام ملاقات با یک بیمار جدید، نه تنها به دنبال درمان نظری است که ممکن است پاسخگوی نیازهای فردی بیمار باشد، بلکه به دنبال شکل درمانی است که ممکن است بهترین کار را انجام دهد. J. Scott Rutan، Ph @Gofteman_AnalyticGroup #روابط #روان‌درمانی_گروهی #گروه_کاوی

صحنه‌ای که می‌بینید، بخشی از قسمت سوم سریال در انتهای شب، آخرین ساخته‌ی آیدا پناهنده است؛ سریالی که اخیرا توجه زیادی را به خودش جلب کرده. به نظرم این سکانس، یکی از درخشان‌ترین سکانس‌های سریال است، جایی که به زیبایی پیچیدگی‌های یک رابطه‌ی انسانی به نمایش در آمده است؛ ملموس و خارج از ادا و اطوارها و کلیشه‌ها. جدای از آن، رفت و برگشت بین این دو شخصیت در وضعیتی قرارت می‌دهد که همزمان با چرخیدن دیالوگها بین آنها، تو هم انگار کنار این یکی و کنار آن یکی بودن را تجربه می‌کنی. یک بار می‌گویی "آهان، پس حق با ماهی است"، با دیالوگ بعد نظرت عوض می‌شود و می‌گویی "نه، انگار حق با بهنام است". بهنام و ماهی چند ماه بعد از جدایی با غم، علاقه، خشم و حسرت، حرفهای ناگفته‌ای به هم می‌گویند که انگار تا به حال خودشان هم به این وضوح از آنها خبر نداشته‌اند و ما را در این هیجان‌های دوطرفه با خودشان همراه می‌کنند. این داستان، داستان خیلی از رابطه‌هاست، برای همین است که اینقدر دیدنی و لمس‌کردنی از کار در آمده است. @Existentialpsychotherapy ✍️#طوبی_زنگی_آبادی #روانشناس_بالینی #رواندرمانگر

صحنه‌ای که می‌بینید، بخشی از قسمت سوم سریال #در_انتهای_شب، آخرین ساخته‌ی #آیدا_پناهنده است؛ سریالی که اخیرا توجه زیادی را به خودش جلب کرده. به نظرم این سکانس، یکی از درخشان‌ترین سکانس‌های سریال است، جایی که به زیبایی هر چه تمام‌تر پیچیدگی‌های یک رابطه‌ی انسانی به نمایش در آمده است؛ ملموس و خارج از ادا و اطوارها و کلیشه‌ها. جدای از آن، در رفت و برگشتی بین این دو شخصیت قرارت می‌دهد که همزمان با چرخیدن دیالوگها بین آنها، تو هم انگار کنار این یکی و کنار آن یکی بودن را تجربه می‌کنی. یک بار می‌گویی "آهان، پس حق با ماهی است"، با دیالوگ بعد نظرت عوض می‌شود و می‌گویی "نه، انگار حق با بهنام است". بهنام و ماهی چند ماه بعد از جدایی با غم، علاقه، خشم و حسرت، حرفهای ناگفته‌ای به هم می‌گویند که انگار تا به حال خودشان هم به این وضوح از آنها خبر نداشته‌اند و ما را در این هیجان دوطرفه با خودشان همراه می‌کنند. این داستان، داستان خیلی از رابطه‌هاست، برای همین است که اینقدر دیدنی و لمس‌کردنی از کار در آمده است. @Existentialpsychotherapy ✍️#طوبی_زنگی_آبادی #روانشناس_بالینی #رواندرمانگر

ما هرگز نمی توانیم به‌طور کامل نسبت به شرم مقاوم شویم اما می‌توانیم با ایجاد تاب‌آوری، شرم را تشخیص دهیم، سپس به شکلی سازنده از آن عبور کنیم و بر پایه‌ی تجربیات خود رشد کنیم. @Existentialpsychotherapy ✍#برنه_براون

سلام برای این گروه تعدادی عضو جدید می‌پذیرم. اگر تجربه‌ی گروه‌درمانی داشتید و براتون مفید بوده ممنون میشم گروه رو به دیگران هم پیشنهاد کنید. اگر تا به حال چنین تجربه‌ای نداشتید دعوتتون می‌کنم به اینکه تجربه‌اش کنید😉 گروه‌درمانی یک دنیای متفاوت و یک درمان متفاوته. هر عضو با همه‌ی آنچه که در دنیای درون‌روانی و ارتباطی‌اش هست پا به گروه میذاره و گروه به عنوان یک کاتالیزور او رو به سمت آشکار کردن خود و دیدن مسائلش هدایت می‌کنه. در این بین مسائل او در آغوش حمایت اعضا حمل میشه و تسهیلگر یا درمانگر گروه هم تلاش میکنه فضای مناسبی برای کارکرد موثر هر عضو و گروه فراهم کنه. به عبارتی گروه یک سفر جمعیه که هر کس بعد از خروج از اون هم خودش و هم دنیای ارتباطاتش دگرگون شده و نگاه متفاوتی به دست خواهد آورد که ره‌توشه‌ای برای طی مسیر سفر زندگیش خواهد شد. 📍هماهنگی و کسب اطلاعات بیشتر برای شرکت در جلسات: @ToobaZangiabadi

@Existentialpsychotherapy در برخی از برهه‌های تاریخی و سیاسی، نگاه‌کردن از بالا به مسائل یا آنچه پدیدارشناسی به آن تشویقمان می‌کند (اپوخه‌کردن و در پرانتزگذاری پیش‌فرض‌ها یا موضع‌گیری‌های شخصی‌مان) برای هر که قصدِ فهمِ موضوع یا پدیده‌ای را دارد، به ضروری‌ترین اصل تبدیل می‌شود. به باور من جامعه‌شناسان و روانشناسان، بیش و پیش از هر کسی چنین وظیفه‌ای دارند. در فهم محدود من، دوقطبی ایجاد شده در جامعه‌ی ما بیش از هر چیزی ناشی از نادیده‌گرفتن سمت و سوی مقابل در محاسباتمان است. اینکه هر قطبی تعداد باورمندان به قطب دیگر را کمتر از چیزی که واقعا هستند، برآورد می‌کند یا اساسا باور داشتن آنها به چیزی که سنگش را به سینه می‌زنند ناشی از هیجانات زودگذر، فریب‌خوردگی و ناآگاهی تعبیر می‌کند، ویژگی و اشتباه مشترک هر دویشان است. زمانی می‌شود از عمیق‌تر شدن بیشتر این شکافی که همین حالا هم بسیار عمیق است، جلوگیری کرد که هر یک به سهم خودمان بدون سوگیری، بتوانیم و بخواهیم وارد دنیای ذهن و باورهای دیگری شده، از زاویه‌ی او به مسائل نگاه کنیم تا بتوانیم بفهمیم چرا او اینطور واکنش نشان می‌دهد. درک جهان‌بینی‌های به شدت متفاوت و حتی متضاد با جهان‌بینی خودمان، بدون قضاوت یا طرد کردن آن، کاری بس دشوار اما حیاتی و نجات‌دهنده است. @Existentialpsychotherapy ✍#طوبی_زنگی_آبادی #روانشناس_بالینی #رواندرمانگر

🍀گروه درمانی و تناقض ذاتی گروه درمانی گفتگوهای صمیمی را پرورش می‌دهد که هم درون بینی و هم برون بینی را مهیا می‌کند و با هدایت درمانگری قابل اعتماد می‌تواند درد را کاهش دهد، انزوا را جبران کند، درماندگی را از بین ببرد، بهبودی ببخشد و تغییرات عمیق را در زندگی درونی و رابطه‌های شخصی بیشتر ما به وجود بیاورد. از این نظر تحلیل گروهی بر تناقضی تکیه می‌کند که بخشی از شرایط انسان است؛ به این معنا که بهبودی و حل کردن رنج‌ها را می‌توان درست در همان همنشینی با کسانی که رنج می‌برند جست وجو کرد. #رنج_دیگران @Gofteman_AnalyticGroup

➖سریال افعی تهران | از نگاه یک فیلمنامه‌نویس و درمانگر یکی از سکانس‌های ثابت سریال افعی تهران که روز گذشته خبری درباره‌ی تشکیل پرونده‌ی قضایی برای آن رسانه‌ای شد، «اتاق درمان» است و عملکرد درمانگر حاضر در این سریال به گونه‌ای است که واکنش برخی از کارکنان این صنف را به دنبال داشته است. به گفته‌ی آنان عملکرد درمانگر حاضر در این سریال با چارچوب‌های تخصصی درمان روانشناختی تضادهای چشمگیری دارد و کاراکتر درمانگر در قصه، کاریکاتوری از یک درمانگر حرفه‌ای است و یک فیلمنامه‌نویس اصل جذابیت را مقدم بر درست بودن محتوا می‌داند. شادمهر راستین، فیلمنامه‌نویس و دکتر امیرحسین جلالی ندوشن، درمانگر تحلیلی در گفت‌وگو با انصاف نیوز به سوال‌هایی درباره‌ی شیوه‌ی نمایش درمانگر در سریال افعی تهران و سایر آثار نمایشی پاسخ داده‌‌اند که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید. بخش‌هایی از گزارش: اگر آقای سامان مقدم می‌خواستند مستندی درباره‌ی درمانگران بسازند، نقدها کاملا درست بودند. مخاطبِ فیلم و سریال، کار را تماشا نمی‌کند که درباره‌ی درمانگری آموزش ببیند. فیلمساز بین ساختار درام، جذابیت برای مخاطب و مستند بودن انتخاب می‌کند و براساس این انتخاب محصول تولید می‌کند. تماشاگر هم می‌داند که فیلم است و می‌خواهد برایش جذاب باشد. ترکیب این موارد برای هر فیلمسازی متفاوت است؛ مثلا برای آقای بیضایی نمایشی بودن مهم است، برای آقای فرهادی باورپذیر بودن اهمیت دارد و آقای سامان مقدم هم علاقه دارد که مخاطب را سرگرم کند و در ژانر جنایی روانشناختی نوآوری داشته باشند. خیلی وقت‌ها می‌شود تصور کرد کاری که یک نویسنده با یک شخصیت یا حرفه‌ای خاص می‌کند، نوعی فرافکنی خشمی است که به هر دلیلی به آن حرفه‌ یا کاراکتر دارد! البته به خودی خود این موضوع هیچ اشکالی ندارد و اصولاً خلاقیت در تعارض و در فرافکنی بخش‌هایی از ذهن نویسنده و هنرمند به وجود می‌آید. مساله آن است که تا چه حد آن خشم، درک شده باشد. متن کامل گزارش @ensafnews

🔰رابطه‌ی درمانی (۲) 🔰 @Existentialpsychotherapy جلسات روان‌درمانی جایی است که مراجع خصوصی‌ترین و عمیق‌ترین افکار، احساسات و مسائل زندگی‌اش را با درمانگر در میان می‌گذارد و درمانگر در جایگاه مراقبت و کمک کردن قرار می‌گیرد. این موضوع باعث می‌شود خواه ناخواه احساساتی (مثبت یا منفی) بین آنها به وجود بیاید. برای اولین بار فروید این مسئله را مطرح و مفهوم‌سازی کرد. او معتقد بود جایگاه درمانگر، باعث می‌شود مراجع احساساتی نسبت به او پیدا کند که به مراقبین یا افراد مهم زندگی‌اش داشته یا دارد. او اسم این پدیده را #انتقال گذاشت. از طرف دیگر، درمانگر هم ممکن است درگیر احساساتی نسبت به مراجعش بشود که آن را #انتقال_متقابل نامید. پرداختن به احساسات مراجع، تعبیر و تفسیر کردن آنها یکی از مهمترین چیزهایی است که می‌تواند به درمان مراجع کمک کند. مثلا اگر مراجع مرد و درمانگر زن است، احساساتی که مراجع به درمانگر پیدا می‌کند ممکن است از تعارضات او با مادر، زن‌های زندگیش با به طور کلی تصور او از زن برآمده باشد. به عبارتی چون مراجع چیز زیادی از درمانگرش نمی‌داند، خیلی از اوقات این احساسات هیچ ربطی به شخص درمانگر ندارد. از سوی دیگر، انتقال متقابل یا احساساتی که درمانگر به مراجعش پیدا می‌کند ممکن است دو وجه داشته باشد: ناشی از درگیری‌ها و تعارضات شخصی درمانگر با افراد مهم زندگیش باشد یا احساسی باشد که معمولا مراجع در سایر افرادی که با آنها رابطه دارد هم ایجاد می‌کند. زمانی که به مسائل شخصی درمانگر برگردد لازم است آنها را در جلسات سوپرویژن یا درمان خودش مطرح کرده و روی آنها کار کند. اگر اینطور نیست و چیزی مربوط به مراجع است، می‌تواند از طریق بازخورد دادن یا به صحبت درآوردن آن در جلسه‌ی درمان، در جهت کمک به مراجع از آنها استفاده‌ی درمانی کند.  همه‌ی اینها تا زمانی که در موردشان صحبت شود، بخشی طبیعی، لازم و کمک‌کننده در روان‌درمانی هستند اما زمانی که شدتشان آنقدر زیاد است که کار را سخت می‌کند و ادامه جلسات درمان، آنها را در معرض اینکه بخواهند رفتار یا عملی بر مبنای این احساسات داشته باشند قرار می‌دهد، توصیه می‌شود که مراجع به درمانگر دیگری ارجاع داده شود. بردن رابطه‌ی درمانی به سمت رابطه‌ای از جنس دیگر، باعث می‌شود هیچ کدام از فوایدی که می‌تواند از صحبت کردن راجع به این احساسات، حاصل شود، به دست نیاید. از طرفی به خاطر اینکه مراجع و درمانگر جایگاه برابری ندارند و فقط مراجع خود را با تمام آسیب‌پذیری‌هایش آشکار می‌کند، اکثر اوقات خروج درمانگر از این چارچوب به قیمت سوء استفاده از مراجع تمام می‌شود. @Existentialpsychotherapy ✍️#طوبی_زنگی_آبادی