متلهف

آخرین پناه خوابیدن بود، که خواب دیدن خرابش کرد...

افسوس که تمام روابط انسانی نیاز به نوعی نقاب دارد و تنهایی آخرین گریزگاه انسان های صادق است ... - صادق هدایت

باید خودم را ببرم خانه باید ببرم صورتش را بشویم ببرم دراز بکشد دل داری اش بدهم که فکر نکند بگویم که می‌گذرد که غصه نخورد باید خودم را ببرم بخوابد «من» خسته است...

وحشتناک‌ترین چیز در مورد انسان این است ، «او دوام می‌آورد»

انسان‌ها شبیه هم عمر نمی‌کنند یکی زندگی می‌کند یکی تحمل انسان‌ها شبیه هم تحمل نمی‌کنند یکی تاب می‌آورد ، یکی می‌شکند انسان‌ها شبیه هم نمی‌شکنند یکی از وسط دو نیم می‌شود ، دیگری تکه تکه‌ تکه ها شبیه هم نیستند تکه ای یک قرن عمر میکند تکه ای یک روز ...

نه ثروت تا کنون ، زاییده مَردی نه قصر و کاخ ، درمان کرده دردی برو انسانیت را ، مشتری باش قضاوت میشوی ، با آنچه کردی...

پونه مقیمی میگه: بعد‌ها متوجه میشویم چقدر درست بوده که با اصرار کسی را نگه نداشتیم. همه ی ما لایق رابطه ای هستیم که در آن، برایمان تلاش کنند، دوستمان بدارند و به ما احترام بگذارند. آدمهایی که شک دارند و هنوز درگیر رابطه ی قبلی هستند، نمیتوانند امنیت یک رابطه را تامین کنند.

ای دل از بهر چه خونابه شدی در بر من؟ زود باشد که تو نيز از نظرم برخيزی