Hid Gallyutsinatsiyasi

Men seni kutdim, Baxt va baxtsizlikning hijronida jim... Sen kelsang, senga joy bermoqchiydim Qalbimning "yaxshi va yomon" joyidan. Suvlar oqqan yashil va loyqa Hali hech kim tinglamagan joyidan. Suvlarda yuvilgan shomlar qayg'usi, Va o'sha shomlarning mushtoqligi ham. Yuvilgan, yuvilgan shomlarga tashlab ketilgan xotir va dardlar, Aytilmagan, bekatlarga tashlab ketilgan gaplar. Yuvilgan, yuvilgan, yuvilgan hijron. Men seni kutdim Ruhimning beqaror qayg'usida jim. 2016, yoz

Lyubeni yaxshi ko'raman. Propagandist bo'p ketganini bilmagandim. Do'stlar, keling, Lyubeni kensl qilishga hissa qo'shamiz. #Lyubekerakemas Qo'limizdan shunday deb yozib tarqatish keladiku hech bo'lmasa, gruzinlardek ko'chaga chiqolmasak ham

Izohlarda yozishyapti: "Talab bo‘lmaganida, taklif bo‘lmasdi" deb. Bir tomondan bu fikrga qo‘shilmaslikning iloji yo‘q, lekin mana shunday paytda jamiyatning katta qismida siyosiy savodxonlik, o‘zligini tanish, suverenligini anglash degan tushunchalar oldinga chiqadi. Taqqoslash uchun: ayni paytda Gruziyada #NoToRussianLaw harakati (RF'da hukumatga yoqmagan biror OAV, media vakili, blogerni tamg‘alash uchun chiqarilgan chet el agentlari haqidagi qonun endi Gruziyada ham Kremlga simpatiyali hukumat tomonidan ma'qullanish arafasida, xalq bunga qarshi) avj olgan. Deyarli butun Tbilisi va mamlakati kelajagiga, uning Yevropa Ittifoqiga qo‘shilishiga befarq bo‘lmagan erksevar gruziyaliklar ko‘chalarga chiqishgan. Ijtimoiy tarmoqlar ularni qo‘llab-quvvatlashga to‘lgan. Men doim hayron qolaman – nega bizda istilochilar biqinidagi Z-propagandachilar kelishi oylar oldin aniq bo‘lsa, yuzlab "takrorlay olamiz"chilar Sovet bayrog‘ini ko‘tarib, Stalinni olqishlasa, boshqa tomondan tan olinmagan DXR rahbari O‘zbekistonga kelib shartnomalar qilib yursa, OAV va media vakillar, inflyuenserlar-u qorako‘z blogerlarimiz jimgina mum tishlab o‘tirsa. Nimaga? Biz 37 millionmiz, gruzinlar 3,7 million... Ozodlik, o‘zlik ular uchun qadrliroqmi? Kadrda Tbilisi'dagi Yevropa maydoni yuqoridan / Mtavari TV. @mirzo_zominiy

O'qimay kelgan talabalarimning bahonasi zo'rda: Bu dunyo sizdan ham, mendan ham qoladi, ustoz. O'qib nima qilamiz?! Bilmaydiki, qanday dunyo qoldirish muhim o'zingdan, undan ham muhimi qanday dunyo bilan dunyoni tark etishing

Hayotda mukammal odamning o'zi yo'q, Lek mukammallikka intilmagan odamning odamligi yo'q

Dardisar' da adabiy bokira degan bir obraz bor - hech narsa yozmaydi, zamonaviy asarlardan ham ko'ngli to'lmaydi. Shu obrazga havas ketadi. O'zi ming uringandan ko'raz adabiy bokira bo'lib yurgan ma'quldek. Baribir yozganingdan, yozilgandan ko'ngil to'lmasa, jonni achitib na hojat. Uni ustiga yomon yozdim deb o'ylab, xuddi aybdordek boshqalarni ko'ziga qarolmay yursang... Lekin bir taskin bor hammasi uchun: o'sha yozgan paytlaring o'zingni unutganing, hamma narsani. Oxir-oqibat o'zing uchun yozganing...

Shu havoda qayergadir ketgim kelyapti - masalan tog'ga. Uzoq yo'lga. Yomg'ir yog'ib turga bo'lsa. Ko'zimni yumib jimgina tinglab ketsam, tanam yomg'ir salqinidan rohatda...

Yakshanba tomoshasi uchun vaqti borlarga Parajanovning Те́ни забы́тых пре́дков ini ko'rishni tavsiya qilaman. O'zim ham ko'rishni boshladim..

Kecha yaeim tunda "Dardisar" ni o'qib tugatdim. Romandagi Arziyev she'rlari juda to'lqinlantirdi. She'r atalmish qo'l yetmas joylarga olib ketdi. Toqatim yetmay uning kitobini ham topib o'qib chiqdim tonggacha. Lekin she'rni bunday o'qib bo'lmaydi. Hali qayta qayta qaytaman. Romanning o'zi esa davrimizning ijtimoiy hujjati bo'pti - xuddi Qodiriyning "Obid ketmon"i kabi. Shungami menga hissiy to'yinganlik, to'yintirilganlik yetishmadi. Oxirida jin jazolash payti kelganda "ana endi hislarim qoniqarkan", boplab jazo olsin bular", deb tursin, sharti ketib parti qolgan jin ham quyunday uchirib, aybdorlarni oyoq ostiga keltirib tashlashdan boshqasiga yaramadi. Muallif hafsalasizlik qilgan yo o'quvchisiga ko'p ishonivorgan - tutab yotgan cho'g'ni alangalatib, o'zi olov yoqsin degan-da. Asarda yorqin obraz yo'q, hatto jin ham, hammasi qandaydir tutaydi - lekin maqsad obrazmas, bu yerda voqelik. Voqeligimizda yorqin odamlar qolmagan bo'lsa, muallif aybdor emas. Voqelik esa "Godoni kutish"dagidrk yurakni siqivoradi. Zerikarli va mayda tafsilotlar. Eng dahshati shunday davom etaveradi. Hech narsa o'zgarmaydi . O'zgartirishga jur'atning o'ziyam yo'q. Jin ham 2 oy o'tar o'tmas bu yaxshi-yomon odamlarning hammasidan zerikib ketadi: hayot ham, odamlar ham hqtyo zerikishgayam yaroqsiz tarzda zerikarli bo'lishi mumkinmi?! Undan ko'ra, chiroq ichida to'rt yuz yillab yotgan yaxshiku?! Shu o'rinlardan o'zimcha xulosa chiqardim. Asarni achchiq realizm deyishibdi, buku inkor etib bo'lmas, ammo yuqoridagilardan kelib chiqib, asar bizning hozirhi ekzistensiyamiz haqida ekan deb o'ylaysiz. Asosan hammamiz biladigan, ha kun tarmoqlarda gaplashadigan, muhokama qiladigan mavzu, muammolarimiz bir joyga yig'ilgan. Vodiy-samarqand oshi, ronaldu-leo fanatlari mojarosigacha. Mabodo 100 yildan keyin kimdir kelib o'qisa, qiziq tuyilsa kerak. Hozirgi o'quvchi sifatida menga asarning eng jozibali tomoni -tili. O'zi har qanday asar til ichidagina yashab qoladi. Muallifning bu tomondan omadi chopgan- tug'ma satirasini uni qo'llab yuboradi. Uilyam Golding "nasr dunyo g'ishtlarini qaytadan qo'yib chiqishdir" deydi. Muallif erinmasdan xuddi shu ishni qiladi : voqeligimiz g'ishlarini puxta terib, imorat tiklagan. Ammo uslub haqida o'ylab ko'rish kerak edi, faqat bayonchilik qilmay, uslubda o'yin qilinganida, asar "ijtimoiy hujjat"ligicha qolmasdi . Bu endi biroz injiqligi o'quvchining - muallif esa o'zi istaganini, qo'lidan kelganini qiladi. Qolganlargayam tavsiya va yoqimli mutolaa!

О, қандай умиддир билсанг, азизам, Кўнглимни тебратиб ёмғирлар ёғар. Шамлар оқиб борар кўзим сатҳида Бошдан аёғим — зар, бошдан аёғим… Руҳимдан гул ҳиди келади, Хаёлимда гуллагандайман, Бошдан аёғим гул, бошдан аёғим, Хаёлимда ўлмагандайман. Гуллар сенга ўхшар жуда ҳам, Кипригингда каби баргларида нам. Бу — менинг энг ёруғ умидим, Бу — жаннат ҳавоси — ёмғирли олам Farhod ARZIYEV