Chanella

این دیگه چه سمی بود اکانتای فیییری به من پیام ندن پیف پیف.

دوستان می‌گن موقع خلق کردنش، جوهر پرینتر خدا تموم شده :)))()

حضرت در حالیکه باز شیطنت کرده و بهش خوراکی ندادم

چه yeah, so? طور داره به دوربین نگاه می‌کنه 😂😂

اوا طاووس وسط خیابون ویکتوریا، بریتیش کلمبیا #سفر_در_سفر

ساندترکای سریال Blue Eye Samurai چقدر اسسینز کرید وایب داره. اولش فکر کردم مال AC shadows ئه که توی ژاپنه، چون یه سری المانایی داره که توی آهنگای اون می‌شنویم. آهنگسازشم یه خانم ردهد خوشگله که کاش زنم بود.

حتی اینم فهمید.

خدا واسه هیچ کافری نخواد 6 صبح سه شنبه یک ربع پشت در بمونه 🚶🏻‍♀️

امروز داشتم با یکی از دوستام درمورد قضاوت و اینا حرف می‌زدم، بحث به اینجا رسید که آدما وقتی تجربۀ یه نفر از چیزی رو می‌خونن، هر چقدرم امپاتی داشته باشن ولی نهایتا اونو با زندگی و شرایط خودشون می‌سنجن و قضاوت و تحلیل می‌کنن. مثلا وقتی می‌گیم «مامان»، اون آدم مامان خودشو تصور می‌کنه و هرچقدر که طرف مقابل بیشتر در مورد مامانش حرف بزنه، از اون تصور دورتر می‌شه ولی کانتکست ذهنیش از مامان در نهایت همونه، و فکر می‌کنه اون طوری که خودش با مامانش ارتباط داره، بقیه هم حالا کمابیش همینن. حالا یکی کمتر و یکی بیشتر ولی کلیات یکیه. درحالی که واقعا اینطوری نیست، رابطه‌ای که توی خانوادۀ ما در جریانه، برای یه نفر از یه خانوادۀ دیگه اصلا قابل درک نیست، اون صرفا با خودش فکر می‌کنه اگه من بودم فلان می‌کردم و فلان می‌گفتم، ولی پس ذهنش همون شرایط خانوادگی خودشه، و اینکه چه اختیارات و قابلیتایی داره و ارتباطش اصلا با اون عضو خانواده چطوریه. اینا شاید در تئوری بدیهی به نظر بیاد، اما در عمل می‌بینی که همه در حال نسخه پیچی و جاج و تحلیل بقیه هستن.