پراکنده‌نویسی‌های من

از آدما انتظار بیخودی داریم. فکر می‌کنیم بخاطر غم و غصه‌ی ما توو مسیر هایی پا نمی‌ذارن که ما رو بیشتر برنجونه، بخاطر دلهره‌و استرس ما حرفایی رو نمی‌زنن که باعث بشه نفسمون به شماره بیفته. انتظار بیخودی داریم که فکر می‌کنیم حسشون نسبت به ما باعث می‌شه خیلی چیزهارو رعایت کنن. اما خبر نداریم گاهی حتی غمی که نصیبمون می‌شه هم اون‌قدر اون آدمارو تحت تاثیر قرار نمیده، ته تهش با این مضمون که من قصد ناراحتی تورو نداشتم، فکر نمی‌کردم تو این‌قدر حساس باشی از کنارش رد می‌شن. انتظار بیخودی داریم از آدما.

چند ساله هربار که موقع فرنی خوردن بچه‌هامون می‌شه، خاله‌ کوچیکه‌م که ساکن لاهیجانه، برامون آرد برنج میاره. 😊 از وقتی نوبت فرنی خوردن علیسان رسید هم برنامه همینه. از عطر و طعم آرد برنجش همین اندازه بگم که الان داشتم واسه علیسان فرنی درست می‌کردم، یهو دلم خواست حجمش رو بیشتر کنم و یه کاسه هم خودم بخورم. 😋

بگو حرف تو دلت نگذار بگو از چی تو دلتنگی ... @elahehbasir 🌱

✅ ۱۴.کلیدر (جلد نهم) #کتابهایی_که_میخونم 📚

من و گنجشکای خونه دیدنت عادت‌مونه ...

تنها چیزی که نباید واسه‌ش جنگید، جلب رضایت بقیه ست. کسی که کارای تو رو نبینه، که نخواد ببینه، هر کاری هم کنی راضی نمی‌شه.

اگر یکی بهتون بگه "خنگ" قطعا ناراحت می‌شید دیگه؟ نمی‌شید؟ اما من چند دقیقه پیش یه خنگ شنیدم که اصلا همه‌ی قربون صدقه‌ شنیدن‌ها، هیچی. انقدر که چسبید. 😄 واقعیت اینه که کلمات اعتبارشون رو از شخص گوینده، لحن و حس و حالش می‌گیرن.

برای سه ماه اول سال، قصد داشتم چند تا کتاب بخونم، یکم وزن کم کنم و تا حد امکان از اینستاگرام فاصله بگیرم. هر سه مورد بهترز چیزی که تصور می‌کردم پیش رفت. بیشترز انتظارم کتاب خوندم. به وزن قبلم برنگشتم اما سایزم تغییر کرد. مهم تر از همه اینکه دیگه عادت به چک کردن اینستاگرام ندارم و خیلی پیش میاد که چندین روز اصلا نرفتم اینستا. انقدر بهم چسبیده که برنامه‌م برای سه ماه دوم سال هم همینه.

بفرمایید این پیام رو بفرستید چنل‌هاتون تاپیاماتونو بخونم و یکی زیباش رو بفرستم اینجا دیده شه.🍒

خیلی وقتا تنها چیزی که باید باور داشته باشی تا کمکت کنه برای عبور و ادامه دادن، اینه که با خودت بگی: راحت نیست اما، غیرممکن هم نیست.