سیارهٔ گمشده؛

آشنا و ناآشنا یک ریل مشخص رو برام فرستادن با مضمون «می‌خوام اولین کسی باشم که روز موفرفریا رو بهت تبریک می‌گم» یا چنین چیزی. کلا تو این سال‌ها وقتی کسی روز موی فر رو بهم تبریک می‌گه معذب می‌شم. دلیلش برام نامشخصه اما فکر می‌کنم نباید به خاطر چنین چیزی بهم تبریک بگن. با این حال تجربه‌ای داشتم که باعث شد نسبت به این مناسبت حس بدی نداشته باشم؛ دو تا از بچه‌هایی که توی کارگاه‌هام میان. این دو بچه موهای فر دارن و مامان‌هاشون بهم گفتن که تا قبل از دیدن من همه‌ش موقع شونه کردن و مرتب کردن موهاشون گریه می‌کردن ولی الان دوست دارن مثل‌ موهای من بذارن فر بمونه و شونه‌ش نمی‌کنن و تازه خیلی هم ازش لذت می‌برن. وجود چنین بچه‌هایی که می‌دونم هنوز این تفاوتشون رو نپذیرفتن و قبول ندارن موهاشون قشنگه باعث می‌شه منم دلم بخواد به همه‌ی کسایی که موی فر دارن تبریک بگم. 💞

ولی بین پنجره‌های این خونه هم یک دیوار فاصله‌ست. شب بخیر.

از لحاظ جسمی و ذهنی خسته‌ام. نوعی از خستگی که بعد از اسباب‌کشی به خونه‌ی جدید سراغت میاد. اون لحظه‌ای که همه‌ی وسایل رو میاری روی زمینِ خونه جدید می‌ذاری، می‌نشینی یک گوشه و به حجم کارهایی که باید انجام بدی تا خونه‌ت شکل بگیره فکر می‌کنی. کلی از اسباب‌کشی خسته شدی، ولی می‌دونی هنوز کار زیاد داری. خستگی‌ای از نوع امید. خستگی‌ای از نوعی که می‌دونی به هر حال باید بکشی‌ش و گریزناپذیره. خستگی‌ای که فقط باید مراقب باشی مرض نشه. ذره ذره برداری، سنگینا رو کمک بگیری و همه‌ی خونه رو تو یک روز نچینی.

خرداد همیشه برای من سخت‌ترین ماه ساله.

این مینی سریال رو به پیشنهاد پ دیدم که خیلی ازش تعریف کرد. گفت که ایرما وپ یک فیلم صامت خیلی قدیمی فرانسویه که خیلی طولانی بوده و حالا ماجرای این مینی سریال اینه که یک کارگردان می‌خواد اون فیلم رو بازسازی کنه. با همچین دیدگاهی این مینی‌سریال رو نگاه کردم ولی بعد دیدم اصلا انتظارش رو نداشتم. یکی از طبیعی‌ترین سناریوهارو داشت. جزئیات بی‌ربطی که نشون می‌داد، دیالوگ‌ها و صحنه‌ها انقدر طبیعی بود که انگار واقعا داره اتفاق می‌افته و بدون هیچ تغییری مستند می‌شه. و انتظار نداشتم با شخصیت اصلی داستان که توی فیلم قراره بازیگر نقش ایرما وپ بشه انقدر هم‌ذات‌پنداری کنم. اولش نمی‌تونستم وارد ذهنش بشم و بفهممش ولی بعد دو اپیزود انقدر خوب می‌فهمیدمش که باورم نمی‌شد چقدر می‌تونه یک شخصیت واقعی به تصویر کشیده بشه. خلاصه که خیلی لذت بردم. دوست داشتین ببینین.

Irma vep (2022) Season 1

از اتاق تراپی که بیرون می‌آیم، دست در جیب، لباس‌های کامل مشکی، چشمان قرمز و پف کرده؛ هرکس نگاهم می‌کند انگار می‌خواهد بهم تسلیت بگوید. #اتفاقی

ای بابا. گیر کردم تو سوشال مدیا. پاشو برو کاراتو بکن دختر. هیچ اختلالی تو کار کشور به وجود نمیاد. تو هنوز باید از این مملکت فرار کنی.

همیشه از جوک ساختن مردم تو شرایط بحرانی و خبرهای بد، ناراحت می‌شدیم. ولی سطح طنز امشب، واقعا جالب و مساعده.

و هنوز تموم نشده :)))