ادب و فرهنگ📙📘📕📒📓

مکاتبات خواجه نصیر الدین طوسی با صدر الدین قونوی مجموعه مهمی است از کتابخانه ایا صوفیا ترکیه به شماره 2412، شامل مکاتباتی که بین خواجه نصیر طوسی و صدر الدین قونوی در باره مسائل مهم عرفانی رد و بدل شده، با این مشخصات و شامل این نامه ها: 1. نامه خواجه نصیر الدین طوسی به صدر الدین قونوی، عربی (برگ 3-53)؛ 2. نامه صدر الدین قونوی در جواب نامه خواجه نصیر (برگ 54-63)؛ مقدمه آن به فارسی است ولی متن اصلی نامه به عربی است در آن قونوی عنوان می کند که تاج الدین کاشی اصرار داشته نامه از قونوی برای خواجه نصیر طوسی ببرد و به همراه نامه - بدون اطلاع قونوی - رساله تحفة الشکور قونوی را هم برای خواجه نصیر برده و نامه سابق این مجموعه که خواجه نصیر نوشته در حقیقت حاشیه هایی بر رساله تحفة الشکور قونوی است. 3. نامه ای دیگر از قونوی در جواب نامه خواجه نصیر، عربی (برگ 64-96)؛ 4. رساله سوال و جواب خواجه نصیر الدین، عربی (برگ 97-105)؛ جواب سوالی است که فخرالدین قاضی هرات از خواجه نصیر طوسی در سال 672ق در بارهء کیفیت صدور موجودات از مبدأ اول و علم باری تعالی پرسیده و خواجه به این دو سوال پاسخ داده است. 5. مکتوب دیگری از صدر الدین قونوی به خواجه نصیر طوسی و جواب آن از قونوی، هر دو به فارسی (برگ 106-111) این مجموعه به خط زیبا و خوانا تحریر شده و کاتب از نوشتن نام خود و درج تاریخ کتاب خودداری نموده است. در اول این مجموعه دستخط احمد شیخ زاده مفتش موقوفات حرمین شریفین موجود است که در آن تصریح نموده که محمود خان حاکم عثمانی این نسخه را بر حرمین شریفین وقف نموده است. و نقش مهر احمد شیخ زاده به فارسی است با این عبارت «یا رب ز تو توفیق تمنا کند احمد». @D_sadraiy 👈🏻 دستنویس#

انتشارات بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار به‌زودی منتشر می‌کند: میراث سیف‌الدّین باخرزی در این کتاب پس از مقدماتی در شرح احوال سیف‌الدّین باخرزی (۵۸۶-۶۵۹ق)، عارف و شاعر پیرو طریقۀ کبرویه، و تحقیق در باب معاشران و مریدان، خاندان و نوشته‌های وی، متن مصحَّح رسالۀ عرفانی شرح اسماء الله (متأثر از روح الارواح سمعانی)، اسرار الاربعین لاخیار السّایرین (چهل حدیث از پیامبر اسلام)، مکتوبات شیخ (۵۹ نامه خطاب به کسانی چون سعدالدین حموی، ارغون‌خان، حبش عمید و غیره) و متن یکی از مجالس وعظ باخرزی آمده است. [میراث سیف‌الدّین باخرزی، تصحیح و تحقیق دکتر بهروز ایمانی، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، در دست انتشار] بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی @AfsharFoundation

دستنویس رساله‌ای به نام لسان الصدق تقدیم می‌شود که در موضوع اخلاق و نصیحت و مملکت‌داری است. این رساله را یک مسیحی جدیدالاسلام که در شیروان زندگی می‌کرده در تاریخ 1322ق تالیف و کتابت کرده است. او نامش را بعد از مسلمان شدن به حسین قلی تغییر داده و این کتاب را به نوعی برای تلفیق و پیوند بین هر دو دین بنا بر دانسته‌های خودش نگاشته تا خدمتی کرده باشد. کتابی جالب توجه و دارای اطلاعات مختلف تاریخی؛ فرهنگی و مردم‌شناختی و اجتماعی است. ارزش تصحیح و انتشار را دارد. @aaadab1397farhang

اردیبهشتِ خجسته اشه وهیشته Aša vahišta ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ برداشت از درس‌گفتار ۲۳۶ ابوالفضل خطیبی @dr_khatibi_abolfazl

صادقی، علی‌اشرف (١٣٨٧). تحول a- پایانی کلمات فارسی به e-. در حسن حبیبی (زیرِنظرِ)، جشن‌نامۀ استاد اسماعیل سعادت (صص ٣٩٧-۴١٠). تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

تفسیر قرآن پاک - ف. ی. عبدالایوا ترجمه روسی از کتاب تفسیر قرآن پاک به همراه تصاویر کتاب اصلی فرهنگستان علوم اتحاد شوروی تیراژ: ۱۰۰۰ نسخه مسکو سال ۱۹۶۵

تفسیر قرآن پاک - ف. ی. عبدالایوا تفسیر قرآن پاک از کهن‌ترین تفسیرهای قرآن به زبان فارسی است. امروز بخش کوچکی از آن باز مانده‌است و نویسندهٔ اثر هم دانسته نیست. تاریخ نوشته‌شدنش قرن چهارم یا اوایل قرن پنجم قمری‌است و احتمالاً قدمت آن از آنِ ترجمهٔ تفسیر طبری اندکی کم‌تر است. این اثر ترجمهٔ اثری عربی نیست بلکه مستقیم به فارسی نوشته شده‌است و واژه‌های عربی در تفسیر قرآن پاک به نسبت کم به کار رفته‌است.

مجموعه نفیس و کهن از اشعار شعرا محل نگهداری : کتابخانه حکیم اوغلو ترکیه شماره نسخه : 669 تاریخ کتابت : احتمالا اواخر قرن 7 شامل: 1- دیوان انوری (م583؟) 1ر - 99ر 2. دیوان ظهیر الدین فاریابی (م598) 100پ - 129پ 3. دیوان شمس طبسی (م624) 130پ - 148ر 4. دیوان مجیر بیلقانی (م586) 148پ - 189پ 5. دیوان عبد الواسع جبلی (ق6) 190پ- 244پ 6. دیوان مسعود سعد سلمان (م518) 244پ- 342ر 7. دیوان امیر معزی (م521) 343پ-384ر 8. دیوان ازرقی هروی (ح465) 385پ - 402ر 9. دیوان نجیب الدین جربادقانی (م665) 403پ- 417پ 10. دیوان رفیع الدین مسعود لبنانی (م639) 418پ- 431ر 11. دیوان اثیر اخشیکتی (ق6) 432پ- 530پ 12. دیوان ابو الفرج رونی (م525) 531پ - 545پ @sepahsalaar

دیوان رفیع الدین لبنانی با اینکه دو بار تصحیح شده ولی هنوز جای کار دارد و باید یک بار دیگر با توجه به نسخه های جدید و جنگها تصحیح شود و تحقیق علمی و مفصلی بر روی اشعارش انجام گیرد

موی دروغ (کلاه‌گیس) استفاده از کلاه‌گیس یکی از رسوم و عاداتی است که در ایران نیز سابقه داشته و البته در گذشته به آن «موی دروغ» می‌گفته‌اند. در بیت جالبی از خاقانی مشخص است که برخی از مردم از کلاه‌گیس یا همان موی دروغ برای مراسم عروسی استفاده می‌کرده‌اند. کاری شبیه به آنچه امروز هم شاهد آن هستیم. بیت این است: وقت عروسی شود شانه حکایت کنند هر که به موی دروغ زلف نهد بر عذار خاقانی بیتی دیگر هم از جامی در دست است که این اصطلاح را و کاربردش را تقویت می‌کند: کَل به موی دروغ پوشد سر که بود موی من چو سنبل تر (سلسلة الذهب) @aaadab1397farhang