نوشته‌های تحلیلی علی نصری

‏تعیین سهیمه دارویی داروخانه‌ها بر اساس «وضع حجاب» آغازگر سیاست خطرناکی‌ست که حقوق اولیه - از جمله «حق حیات» - شهروندان را به «اعتبار اجتماعی» آنها گره میزند. اگر این طرح غیرقانونی اجرا شود، فردا نوبت پذیرش در بیمارستانها، خدمات پزشکی، خرید مواد غذایی و سهمیه آب و برق نیز میرسد.

تعیین سهیمه دارویی داروخانه‌ها بر اساس «وضع حجاب» نه تنها غیرقانونی است که آغازگر سیاست خطرناکی‌ست که حقوق اولیه - از جمله «حق حیات» - شهروندان را به «اعتبار اجتماعی» آنها گره میزند. اگر امروز این طرح اجرا شود، هیچ تضمینی نیست که فردا نوبت پزیرش در بیمارستان‌، خدمات پزشکی، خرید مواد غذایی و سهمیه آب و برق نیز نرسد.

اینکه آقای تام کاتن به صراحت اعلام میکند که «غزه‌های کوچک» جایی در آمریکا ندارند، معنی تلویحی سخنش این است که «غزه بزرگ» نیز جایی در اسرائیل (سرزمین‌های اشغالی) ندارد. این عبارت تنها یک «نفرت‌پراکنی» نژادپرستانه نیست، بلکه تحریک علنی به نسل‌کشی از سوی یک سناتور آمریکایی است. Since "little Gazas" have no place in America as Tom Cotton says, one can safely assume that the US senator also believes that "Big Gaza" has no place in Israel. This is not just "hateful" speech but clearly abetting to genocide.

‏در این چند دقیقه گفت‌وگو بین گزارشگر ایران‌‌اینترنشنال و دانشجوی ایرانی دانشگاه کلمبیا، مجموعه‌ای از عقده‌ها و عقب‌ماندگی‌های قشر «تازه به دوران رسیده» ایرانی موج میزند. در اول گزارش، سمیرا قرایی برآوردی از ترکیب «نژادی» معترضان ارائه میدهد؛ او میخواهد هر طور که شده «عرب» بودن برخی از معترضان را - برای مخاطب «آریایی» - در گزارش خود بگنجاند. خانم دانشجوی ایرانی با لهجه‌گردانی از زبان «ما آمریکایی‌ها» چفیه انداختن بر گردن مجسمه جورج واشنگتن را اهانت میخواند و از مشاهده «پرچم فلسطین» در خیابان‌های آمریکا ابراز تأسف میکند. ‏هر دوی آنها از کل این تظاهرات که علیه «نسل‌کشی» شکل گرفته - و دانشجویان در سراسر آمریکا علیرغم همه فشارها و سختی‌ها و خشونت‌ها و عواقب حقوقی و تحصیلی آن، زنده نگه داشتند - جز «چفیه» که میگویند از آن «حس بدی» دارند و «غذای مجانی» چیزی نمی‌بینند و البته درکی هم بیشتر از این ندارند.

‏شعبان بی‌مخ‌های ایرانی مشغول آزار و فحاشی و نژادپرستی علیه دانشجویان معترض در آمریکا شدند. چند سال هر جریان معتدل و اصلاحگر و عقلانی را با برچسبهای «ماله‌کش» و «استمرارطلب» و «وسط‌باز» تخریب کردند تا عاقبت کار ایرانیان به همراهی با نسل‌کشی در غزه و اراذل proud boys در آمریکا برسد.

‏مصعب حسن یوسف را خوب نگاه کن! در رسانه‌های غربی دعوتش میکنند تا به عنوان «فلسطینی» سربازان اسرائیل را «مقدس» بخواند، حمله به رفح را تشویق کند، نسل‌کشی در غزه را انکار کند، مقاومت فلسطین را «بازی فاسد قدرت» بخواند و کل هویت «فلسطینی» را نفی کند. او آینه تو ویرانی‌طلب ایرانی‌ست.

سکوت/حمایت فعالان سیاسی خارج‌نشین «زن، زندگی، آزادی» از سرکوب دانشجویان معترض در آمریکا، سکوت/حمایت‌شان در برابر صحنه‌های خشونت پلیس علیه زنان و سکوت/حمایت‌شان از اسرائیل در نسل‌کشی غزه، نشان میدهد که هدف آنها هرگز هم‌صدایی با «مردم» جهان نبوده بلکه رضایتمندی «قدرت»‌های غربی‌‌ست.

جاناتان گرینبلت - مدیر ADL و دستیار ویژه سابق اوباما- میگوید همانطور که حزب‌الله نیروی نیابتی ایران است، دانشجویان معترض آمریکا هم شاخه‌ای از نیروهای نیابتی ایران هستند. در واقع جاناتان این همه ظرفیت را میبیند اما درکی از نگاه «تهدید محور»‌ و «فرصت‌سوز» در سیستم سیاسی ایران ندارد!

همانطور که جریانی در داخل ایران میخواهد جامعه را همواره جدا از جهان نگه دارد، اپوزیسیون خارج‌نشین نیز به دنبال انزوای مردم ایران است؛ این جمله تکراری که مسئله غزه «ربطی به ما ندارد» از تلاشهای آن برای جدا کردن مردم ایران از موج اعتراضات جهانی‌ست. جامعه منزوی طعمه ضعیف‌تری‌ است.

به‌راه اندازی مجدد گشت ارشاد بر خلاف نظر عقلای نظام در همه طیفهای سیاسی، اظهارات جنجالی در مورد ساختن بمب اتم بر خلاف سیاست رسمی و دکترین دفاعی ایران، صدور حکم اعدام بر خلاف نظر دیوان عالی کشور؛ نه تنها جامعه ایران را دچار التهاب کرد که پروژه ایران‌هراسی را هم در خارج احیا نمود.