گوشه دِنج

با هندزفری گوش کن با لبخند پلی کن و لذت ببر @Coozy_Cornerr

چشماتو ببند و گوشش بده @Coozy_Cornerr

میشینه به دل @Coozy_Cornerr

در این دنیا دروغ های زیادی گفته می‌شود گاهی با حرف ها با نوشته ها با تصویر ها گاهی هم با سکوت • یوسف اتلیکان @Coozy_Cornerr

انسان از جایی به بعد دیگر کمتر انسان است. رنگ‌های روحش کمرنگ‌تر و ذره‌ذره از خود تهی می‌شود و به قبرستانی از آدم‌ها، احساسات، آرزوها و خاطرات نصفه و نیمه تبدیل می‌شود. @Coozy_Cornerr

من باید میرفتم… ‌ @Coozy_Cornerr

طلا، مچاله‌اش هم طلاست، کثیفش هم طلاست، بریده و شکسته و از هم‌گسیخته‌اش هم طلاست. به ارزش خودتان شک نکنید، اگر حال و اوضاع و شرایطتان خوب نیست و در منگنه‌های سخت دنیا قرار گرفتید و مشت و لگد خورده، گوشه‌ی رینگ روزگار افتادید و تمام چشم‌ها، به دیده‌ی تحقیر نگاهتان کرد. اتفاقا موقعیتِ شناخت خوبی‌ست. خوب ببینید و به خاطر بسپارید و فراموش نکنید، تا اوضاع که بهتر شد، بدانید چه کسانی حق دارند کنار شما باشند. طلای جلایافته و براق را همه دوست دارند. ببینید چه کسی از هم‌گسیخته و غبارگرفته و دورافتاده‌ی شما را هم دوست دارد. باد، غبارها را و آب، گل و لای‌ را و گذار زمان، زخم‌ها را می‌شوید. ترک‌های وجودتان دوباره به هم پیوند می‌خورد و از قبل هم جاافتاده‌تر و زیباتر خواهید‌بود. سرتان را بالا بگیرید؛ چه کسی دیده طلا‌ی مچاله و به خاک افتاده، تبدیل به آهن شود؟ یا آهنِ جلایافته، طلا؟! • نرگس صرافیان طوفان @Coozy_Cornerr

ای که بی تو خودمو … @Coozy_Cornerr

‏آدمی را می‌توان شناخت: از کتاب‌هایی که می‌خواند و دوستانی که دارد و ستایش‌هایی که می‌کند و لباس‌هایش و سلیقه‌هایش و از داستان‌هایی که نقل می‌کند و ظاهر خانه‌اش زيرا هيچ‌چيز بر روی زمین مستقل و مجرد نیست بلکه همه‌ی چیزها تا بی‌نهایت با هم پیوند و تاثیر دارند. • رالف والدو @Coozy_Cornerr

گاهی آدم دلش می‌خواهد بگوید : «فهمیدم منظورت چه بود فلانی، فهمیدم نگاهت حامل چه احساسات تلخ و تند و گزنده‌ای بود.» آدم دلش می‌خواهد از بعضی رفتارهای آدم‌ها عصبانی شود، مقابله به مثل کند، انتقام بگیرد... اما همیشه لبخند می‌زند، سکوت می‌کند و وانمود می‌کند اتفاق مهمی نیفتاده و چیزی نشنیده و ندیده و نفهمیده. شب‌ها ولی به مرور آنچه گذشت‌هاش که می‌رسد، خشمگین می‌شود و پاسخ‌ها و واکنش‌هایی که باید می‌داده و نداده را مرور می‌کند و بغضش می‌گیرد از کارهای آدم‌ها... آدم است دیگر! دلش خواسته دلی نشکند و بانی احساسات ناخوشایندی نباشد؛ حتی اگر قرار باشد خودش بشکند و خودش هر شب با بغض به خواب برود و هر صبح با مهربانی و لبخندی نجیبانه به استقبال آدم‌ها برود. آدم است دیگر، روزها تصمیم می‌گیرد اهمیت ندهد و راه خودش را برود و شب‌ها در برابر حجم عظیم واقعیت‌های انکار شده و بغض های فروخورده و حرف‌های تلنبار شده، بی‌دفاع می‌شود... @Coozy_Cornerr