RadioLoo

سیمرغ بلورینِ کنایه‌آمیزترین عبارت علمی هم تعلق میگیرد به "اسپرم برنده". نابوده‌ای که شکوهِ بی‌همتای عدم را از دست میدهد و به رنجناکترین شکلِ بودن تبدیل میشود دقیقا چی را برنده شده است!؟ @RadioLoo حمید باقرلو

بعضی آهنگها هم هستند که شبیه قصه‌اند. مثل همین "کولی"ِ همایون شجریان. همان که این‌شکلی شروع میشود که "رفت آن سوار کولی، با خود تو را نبرده"... و هی جابه‌جای آهنگ، این جمله را تکرار میکند، انگار که بخواهد به احترامِ تمام کولیانی که هرگز شعری برایشان سروده نشده، این یک جمله را در خاطرِ عالم ماندگار کند... قصه‌ی کولی‌ها همیشه این‌شکلی است. یک‌طرف، سواره‌ای‌ست که میتواند هرجا دلش خواست برود و سوی دیگر، کولی‌ای که مثل تمام کولیانِ عالم، بی‌کاشانه است و پیاده، و خانه‌ای ندارد جز قلبِ سوار... و همیشه قصه این‌شکلی‌ تمام میشود که صبح برمیخیزی و سراغ سوار را میگیری. کولیان سکوت میکنند. و عاقبت یکی از میان جمع، آهسته میگوید "رفت آن سوار کولی، با خود تو را نبرده"... و بعد تصویر کات میخورد به کولیِ جامانده‌‌ی نشسته کنارِ آتش خاموش. آنجا که میخوانَد "کولی کنار آتش، رقص شبانه‌ات کو؟ شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟"... و بعد کولی به دریا خیره میشود. صدایی از دوردستهای دریا میخوانَد "رفت آن‌که پیشِ پایَش دریا ستاره کردی"... بغضِ کولی میترکد و حق دارد. مگر آدم چندبار میتواند دریا ستاره کند پای کسی؟ @RadioLoo حمید باقرلو

اونزمون متوجه حکمتی که در حرفاش بود نشدیم و خندیدیم، ولی زمان ثابت کرد حق با این ایشون بوده. خدا هم دیگه رو بِهِمان اَلگَردانده @RadioLoo حمید باقرلو

غم، بزرگ است. غم، فیلهای ابرهه است و اشکهایم ابابیل‌های خیسی که کاری از ایشان ساخته نیست. هر روز، در هر گوشه‌ی عالم، کعبه‌هایی بی‌صدا فرو میریزند که هیچگاه برای هیچکس مقدس نبوده‌اند. @RadioLoo حمید باقرلو

گاهی هم دلم میخواهد با صدای رئیس هیئت فوتبال استان قم، به خدا و پیامهای آشکارِ گنگی که اینروزها برایم میفرستد بگویم "آقای فردوسی‌پور شما دنبال چی هستی!؟" @RadioLoo حمید باقرلو

اگر کسی را در حال نصیحت یا سرزنش کردنِ آهنربا ببینیم که چرا همیشه جذب آهن میشود بی‌تردید دیوانه‌اش میخوانیم. در حالی‌که خودمان بام‌تاشام مشغول نصیحت یا سرزنش آدمیانی هستیم که در جذب کردنِ خیر و شرِّ عالم به خودشان و زندگیشان همان‌قدر مستحق شماتت یا ستایشند که آهنربا به آهن یا گوهر... بپذیر و بگذر عروسکِ خیمه‌شب‌بازی‌ِ بسته به نخهای نامرئیِ سرانگشتهای نادیدنی... از جانِ مجبورِ من چه میخواهی آدم مجبور؟ @RadioLoo حمید باقرلو

امروز، ششم جولای، روز جهانی بوسه است. و نسلی که به آن تعلق دارم احتمالا تنها نسلی است که چنین روزی، برایش بیش از آن‌که بهانه‌ای برای مهر و شادمانی باشد، بهانه‌ای برای حسرت و اندوه است. نسلی که در آستانه‌ی میانسالی‌‌اند، ولی خیلی‌هایشان هنوز حتی اولین باهم‌بودنِ واقعی را تجربه نکرده‌اند، فارغ از این‌که تنهایند یا زمانی نامی توی شناسنامه‌هایشان بوده یا هنوز هم هست... نسلی که چشمهایشان به دیدنِ سپیدیِ موهای شقیقه‌هایشان در آینه عادت کرده‌، ولی توی دل هرکدامشان سفیدبرفی‌‌ کوچک غمگینی‌‌ست منتظرِ بیدار شدن از این کابوس با بوسه‌ای... نسلی که هرشب دلش میترکد از تنهایی ولی هنوز هم میترسد از دوست داشتن، از دوست داشته شدن، از هماغوشی، و از بوسه... از چیزی به سادگیِ "قرار" گرفتنِ لبی بود بر لبی. و قرار یعنی آرام... دیگر از این ساده‌تر هم مگر داریم؟ @RadioLoo حمید باقرلو

بخواب جلیلی لعنتی آخه 03:32!؟

این قشنگترین هدیه‌ی تولد تمام عمرم بود. قربون صداتون برم. چقدر ناقابل‌نوشته‌های حمید خوب شده بودن با صدای قشنگ شما... چقدر چسبید به جونم. چقدر مزه داد. چه یک‌ساعتِ عزیزی داشتم با صدای نازنینتون 🌿 ممنونم از جاسب 00:00 منصوره 02:38 مریم 08:21 مرضیه 09:54 دل‌آرام 12:43 سعیده 14:54 مهری 16:36 زری 20:27 علیرضا 21:45 سمیه 25:37 مهسا 28:46 الهه 34:43 زهرا 36:55 شهلا 39:36 صمد 43:07 فاطمه 44:11 شبنم 51:27 و محمدرضا قربونتون برم که انقدر باعشقید 🌾🙏🌾 @RadioLoo حمید باقرلو

گفتم: چندوقت‌پیش یه ماجرای واقعیِ جالبی توی فضای مجازی خوندم. داستانِ یه خانمی بود که صرفا جهت خنده، واسه موقعیت‌های غیرممکن اقدام میکرده. مثلا برای شغلهای خیلی خفن رزومه میفرستاده یا به مردهایی که مطمئن بوده بهش جواب رد میدن درخواست دوستی میداده! جالبه که بعد از چندصدتا، هم یکی از اون‌ موقعیتهای شغلی رو به‌دست آورده و هم با یکی از اون مردها وارد رابطه ‌شده! گفت: خب اون چون به چشم بازی به قضیه نگاه میکرده تونسته موفق بشه. اگه آدم واقعا برای چندصدجا رزومه بفرسته یا به چندصدنفر پیشنهاد دوستی بده و ردش کنن نابود میشه. اصلا به اون‌جا نمیرسه که بعد از چندصدتا، بزنه و یکیش شانساً اوکی بشه! گفتم: خب وقتی این روش جواب میده چرا به چشم بازی به همه‌چیز نگاه نکنیم و شیره‌ی موقعیتهای ممکن رو تا آخرین قطره نکشیم؟ گفت: چون آدمی که واقعا برای به‌دست‌آوردن میره، در هر تلاش یه قسمتی از خودش رو جا میذاره. واسه همینه که بعضیا حتی دیگه واسه چیزها یا آدمهایی که میتونن به‌دستشون بیارن هم نمیجنگن. گفتم: یه‌چیزی مثل تموم شدنِ جون‌های آدم توی بازیهای قدیمی آتاری. گفت: آره یه همچین چیزی. واسه همین وقتی میدونی یکی قرار نیست هیچوقت به دستت بیاره نباید بذاری تلاش کنه. نباید واسه سرگرم شدن خودت، یکی از جونهای آدما رو بسوزونی. آدما انقدرا جون ندارن. @RadioLoo حمید باقرلو