کورش بزرگ

کتاب ارزشمند کوروش و ذوالقرنین از دیدگاه تاریخ و آیین سیدموسی میرمدرس ناشر: مرکز نشر علوم دانشگاهی و معارف اسلامی فاضل سال ۱۳۷۳ #تاریخ #ذوالقرنین ⬇️⬇️

🎥 #رفتار_کوروش_بزرگ_با_مردمان از زبان پروفسور_ارفعی ایسگیلوس یونانی مورخ هم عصر هخامنشیان‌ کتاب اشعیا تورات هرودوت مورخ بزرگ یونانی و هم عصر هخامنشیان افلاطون فیلسوف بزرگ یونانی گزنفون مورخ یونانی

دو هزار و پانصد سال پيش از كانال سوئز دولت هخامنشي در زمان داريوش ساخت كانالي كه درياي سرخ را به درياي مديترانه وصل ميكرد انجام داده بود. داريوش همچنين ناوگان ايران را براي دور زدن افريقا اعزام كرده بود و احتمالا اين سفر پژوهشي انجام شده باشد. در طول تاريخ هميشه مرداني پيشرو باعث تحولات و پيشرفت شده اند برخلاف فاتحاني كه تمدن بشري را به عقب برده اند يا حتي نابود كرده اند. @Bahamstan

الگوبرداري امريكا از منشور كوروش @Bahamstan

سخنی با دموکراسی‌خواهانِ آذربایجان [بخش ۱ از ۳] جمعی از ترک‌گرایان در جریان جنبش مهسا بیانیه‌ای با عنوان «بیانیه‌ی جمعی از دموکراسی‌خواهان آذربایجان پیرامون معضلات جامعه‌ی ایران و مبانی گذار از آن» صادر کردند، که آن را تارنمای ایرانِ امروز در هفتم آذرماه سال پیش منتشر نمود. این یادداشت به قصد گفت‌وگوی یک مرکزگرا (تعبیری که این دوستان ــ در کنار ملی‌گرای افراطی یا تمرکزگرا ــ برای ما به‌کار می‌برند) با این گروه نوشته شده است. به نظر من، این موضوعی مهم، به‌ویژه در این برهه، است و دیگران را هم به مشارکت در گفت‌وگو دعوت می‌کنم. بیانیه‌ی یادشده ۹ محور دارد، که به ترتیب چنین‌اند: «مسأله‌ی خودکامگی و باز تولید آن»، «مسأله‌ی زنان»، «مسأله‌ی جوامع فرهنگی و ملّیت‌ها»، «شکاف مرکز ـ پیرامون»، «بحران زیست‌محیطی»، «مسأله‌ی جوانان و شکاف سنّی»، «بحران‌ اقتصادی و شکاف طبقاتی»، «تبعیض‌های دینی و عقیدتی» و «تنش‌های بین‌المللی». چیزی که باعث شد من این یادداشت را بنویسم این است که با بخش بزرگی از این موردها به طرزِ شگفتی هم‌سو هستم تا آن‌جا که اگر خودم ــ که سابقه‌ای دو دهه‌ای در بیانیه‌نویسی دارم ــ بخواهم در این موارد متنی را تهیه کنم مشابه همین نوشتار خواهد بود. اگر سومین محور (مسأله‌ی جوامع فرهنگی و ملّیت‌ها) و بندِ دوم محور دوم (مسأله‌ی زنان) را ــ به دلایلی که خواهم گفت و به جهتِ گفت‌وگوی بیشتر ــ به کنار نهیم با باقی محورها و مطالبِ مندرج در آن‌ها کوچک‌ترین اختلافی ندارم؛ یعنی، حتا ترکیب‌ها و واژه‌های انتخابی دوستان را هم می‌پسندم. برای این‌که مبادا من اشتباه کرده باشم از دوستانِ هم‌جریانیِ خودم می‌خواهم این‌ها را دقیق مطالعه کنند. خب، آیا بهتر نیست هنگامی که بیش از هشتاد درصد اشتراک نظرِ کامل داریم به جای شعار دادن و انگ زدن به یک‌دیگر ــ از هر دو سو ــ نقاطِ اختلاف در بیست درصد را مشخص کرده و برایش گفت‌وگو کنیم؟ نکته‌هایی که من به نظرم می‌رسد چنین است: مهم‌ترین نکته، تأکید دوستان بر واژه‌ی «ملّیت» است که در خط آخر بیانیه هم به چشم می‌خورد. این واژه منسوب و برگرفته از «ملت» است که دست‌کم از هنگامه‌ی جنبش بزرگ مشروطه در معنای مردمانِ یک کشور (در ترکیبِ دولت ـ ملت) به کار رفته است و در این معنا (نِیشِن) رواجی جهانی دارد و در کتاب‌های علمیِ خودمان هم در این معنا جا افتاده است. چرا شما از این واژه برای نامیدنِ یک گروه زبانی، آن‌هم در ایران، استفاده می‌کنید در حالی که واژه‌ی مناسب و رسای «قوم» را داریم؟ اگر چنین نوآوریِ نادرست و در تضاد با معنیِ جاافتاده‌ای را دارید، پس به جای ملت ایران از چه ترکیبی استفاده می‌کنید و آیا اصلا سطح مشترک هویتی‌ای را با دیگر ایرانیان برای خود قائل هستید؟ و آیا غرض‌تان از ملتِ مثلاً ترک فقط ترک‌زبانانِ درونِ ایران است یا کل ترک‌زبانانِ جهان؟ و اصولاً این تفکیکِ مردمان ایرانی را تنها بر پایه‌ی زبانِ مادری یا محلی درست می‌دانید؟ در بند دوم محور دوم اشاره کرده‌اید به تبعیض‌های درهم‌تنیده برای برخی زنان که مصداق آن را «نژادی، زبانی و طبقاتی» می‌دانید. نژادی به چه معناست؟ در ایران کدام گروه از مردمان به‌واسطه‌ی نژادشان ــ‌ که اصلاً باید این واژه را تعریف کنید ــ مورد تبعیض قرار گرفته‌اند که زنان‌شان مورد تبعیض مضاعف قرار گرفته باشند؟ من که فکرم به جایی نمی‌رسد. اگر منظور افغانستانیان هستند که آن‌ها هم‌نژاد و هم‌تبار ما هستند. یا موضوع زبان! تبعیض زبانی برای زنان به چه معناست؟ اگر استخدام در اداره‌ای دولتی شرطِ تسلط بر زبانِ میانجی را دارد که شامل مردان هم می‌شود! اما مهم‌ترین محل گفت‌وگوی ما محور سوم است. اگر ما برای ارتباط با مردمانی بیشتر نیاز به زبانی میانجی داشته باشیم، هم‌چنان که در همه‌ی کشورها ــ‌ حتا در عینِ توجه به زبان‌های مادری و محلی ــ مرسوم است، به‌گونه‌ای که حتا در کشورهای تک‌قومیتی ــ که البته گمان نمی‌کنم در عالم واقع چنین چیزی وجود داشته باشد مگر آن‌که قبیله‌ای دورافتاده تبدیل به کشوری مستقل شده باشد یا جزیره‌ای زبانی به ظرافت تراشیده شده باشد ــ نیز گویشی مرجع شده و رسمیت می‌یابد و زبان معیار شکل می‌گیرد، در عین آن‌که در جاهای مختلف گویش‌های متفاوتی از آن زبان وجود داشته باشد. و نیز اگر مانند هر انسان معقولی بخواهیم هویتی داشته باشیم که در نتیجه ما را به خواندنِ تاریخ و منابع ادبی و فکری و علمی‌مان نیازمند می‌کند. پس، ناگزیریم زبان فارسی را به عنوان زبان تمدنی و فرهنگی و نیز میانجی بپذیریم، در عین آن که من می‌پذیرم زبان مادری و محلی نیز می‌باید در کنار آن ــ در حدّ تسلط بر هر دو زبان ــ آموزش داده شود. 👇 @IranianLook

طراحی چهره کوروش کبیر توسط هوش مصنوعی https://fararu.com/fa/news/646634 https://t.me/thecyrusday

در فیلم مستند «امپراتوری گمشده‌ی پارس» Lost Empire of Persia, 2022 با تازه‌ترین پژوهش‌ها درباره‌ی تخت‌جمشید و نیز شیوه‌ی مدیریتی نیاکان‌مان آشنا شویم. 👈 گلچین دانلود از یادگارها و میراث فرهنگی‌مان پاسداری کنیم. تلاش‌های خود در این باره را در گروه میراث فرهنگی l گردشگری l صنایع دستی l میراث معنوی به اشتراک بگذارید، و خطرها و آسیب‌ها و ویرانگری‌ها را به آگاهی ما برسانید تا در کانال دیده‌بان میراث فرهنگی ایران بازتاب دهیم. اگر برای نجات اثری تاریخی نیازی به رایزنی داشتید با ما در میان بگذارید. @reesjomhoormiras

🛑دکتر شهرام جلیلیان، استاد گروه تاریخ دانشگاه شهید چمران اهواز در نامه‌ای خطاب به وزیر علوم: 🔅برای جامعه دانشگاهی مایه آبروریزی است که یک استاد برجسته تاریخ در یکی از دانشگاه‌های آمریکا دربارۀ کورش بزرگ کتاب می‌نویسد و در   دانشگاه‌های ایران ما حتی نمی‌توانیم در یک فضای کاملا علمی دربارۀ او سخنرانی کنیم 🔅امیدوارم چاره‌ای اندیشیده شود که هم نام جنابعالی در کنار نام وزیران رستگار تاریخ ایران قرار بگیرد و هم نام ما در کنار نام تاریخنگاران مجیزگوی حکومت‌ها و بُریده از مردم قرار نگیرد. متن کامل نامه در فایل بالا @etehadietarikh

▫️چند بند از بحث و گفتگوی مجازی‌مان درباره‌ی کتاب «ایران: تمدن راه‌ها» با انجمن دانش‌آموختگان دانشگاه خوارزمی: ✅ «... شکوهمند: فلسفه ایرانشهری با تمدن ایرانی چقدر سازگار است؟ شروین وکیلی: فکر می‌کنم در ایران زمین چندین الگوی پیکربندی امر سیاسی تجربه و آزموده شده است. پایدارترین و موفقترین قالب که طی بیست و شش قرن گذشته حدود بیست قرن وحدت سیاسی و اقتدار در سطح جهانی به بار آورده، همان است که سیاست ایرانشهری نامیده می‌شود. بنابراین به نظرم پیچیده‌ترین و کارآمدترین ساخت سیاسی شکل گرفته در تمدن‌مان است. افسانه: آغاز تمدن‌ ایرانی را به کوروش و دولت هخامنشی‌ نسبت‌ می‌دهند. با این گفته موافقید؟ شروین وکیلی: نه، اینطور فکر نمی‌کنم. تمدن با شکل‌گیری شبکه‌ی شهرها-راهها آغاز می‌شود و تاریخ با نخستین نشانه‌های خط و نویسایی تعریف می‌شود. در این معنا تمدن ایرانی در حدود ۳۴۰۰ پ.م پدید آمده است. کوروش اما از این نظر مهم است که دولت ایرانی را تاسیس کرده، یعنی برای اولین بار کل یک قلمرو عظیم تمدنی را در زیر پوشش یک دولت گرد آورده است، و در ضمن بنیانگذار سیاست ایرانشهری هم هست که تابه امروز دوام اورده و موضوع بحث و مطالبه است. شکوهمند: آیا واقعا ما ایرانی‌ها تمدن داشتیم و متمدن بودیم؟ اگر جواب مثبت است، پس چرا الان چنین شرایطی را داریم؟ به نظر من تمدن ایرانی توهمی بیش نیست. شروین وکیلی: باید ببینیم منظورتان از تمدن و توهم چیست. هر دو کلمه‌ای را می‌شود طوری تعریف کرد که با هم مترادف شوند . شکوهمند: برخی از جمله خود ایرانی‌ها، خودشان را خیلی متمدن می‌دانند و نسبت به اعراب و برخی ملیت‌های دیگر، نگاه تحقیرآمیز دارند، آیا واقعا تمدن و فرهنگ ایرانی، فراتر و برتر از سایر اقوام و ملت‌ها بوده است؟ دلایل زوال این تمدن چیست؟ شروین وکیلی: یک نکته را گوشزد کنم: اعراب و همه‌ی اقوام دیگری که در قلمرو تمدنی ایران زمین ساکن بوده و هستند، زیرسیستم‌های جمعیتی این تمدن محسوب می‌شوند. این است که نگاه تحقیرآمیز بخشی از این مردم به بخشی دیگر دست کم بی‌معنا و غیرعلمی است، و دست بالا متعصبانه و ایدئولوژیک. به نظرم این برداشتها را باید از بحث علمی جدا کرد. تمدن مضمونی است که به شکل علمی می‌شود تعریفش کرد و با تداوم تاریخی، انباشت متن نوشته شده، و ابداع‌های ادبی، هنری، دینی، فنی و علمی تعیین می‌شود که نرم‌افزارش هستند، در کنار جمعیت و شهرها و دولت‌ها که سخت‌افزارش هستند. در این معنا تمدن ایرانی کاملا مشخص و متمایز است و تقریبا می‌شود گفت بی‌رقیب است. البته اگر که چشم‌اندازمان کل تاریخ جوامع انسانی در کل زمین باشد و نه همین چند قرن اخیر و همین چند کیلومتر دور و برمان. افسونگر: خیلی از ما تمدن باستانی ایران را بسیار غنی تعریف می‌کنیم. در حالی که اروپایی‌ها را بی فرهنگ‌هایی که اگر از یونان فاکتور بگیریم عملا چیز زیادی برای بروز گذشته خودشان و قبل از رنسانس ندارند. چه نقصی در تمدن ایرانی بود که اروپا بعد از فتح سپاه عرب توانست هویت خودش را پس بگیرد اما ایران نتوانست؟ شروین وکیلی: من راستش با این تقسیم به دوران پیش و پس از اسلام مخالفم. این دوقطبی را استعمار در ابتدای قرن بیستم برساخت و پیشتر وجود نداشته است. دلیلش هم جدا کردن ایران از بقایای جدا شده از قلمرو عثمانی بود که عربستان و سوریه مهمترین بخشهایش بودند و در آن زمان زبان ادبی و دیوانی همه‌شان فارسی بود. ما خط مشخصی نداریم که دوران پیش و پس از اسلام را از هم تفکیک کند...» #جامعه‌شناسی #تمدن @sherwin_vakili