صَبر

so worried that this would last

آبی آسمان چه غمگین است.

نگاهت می‌کنم، خاموشم و خاموشی زبان دارد چه خواهش‌ها در این خاموشیِ گویاست.

از تمام چیزایی که به موقع اتفاق نمیوفتن خسته شدم.

تا قیامت، اشکِ حسرت ببارم.

«مرا تو لایِ گندم موهایت خواب می‌کنی عزیزجان؟»

There’s a room inside my heart that no one ever goes It's been boarded up and locked for years and everything is gone Then you come along and cut yourself a key Swept the floors and opened a window, said 'baby let it breathe'

سَلامٌ للَذینَ یُضِیئَهْم جُرّحِی..

«قسم به حقارتِ واژه و شکوهِ سکوت، که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست.»