جغد خرابه‌نشین 🦉

احساس می‌کنم زندگی‌ام کیفیت نداره. می‌رم بیرون، نمی‌رم بیرون، با آدم‌ها وقت می‌گذرونم، تنها می‌مونم، فیلم می‌بینم، کتاب می‌خونم. خوش نمی‌گذره، انگار خوشی‌هام آب قاطی‌شون شده. نمی‌دونم. انگار یه چیزی خیلی کمه یا خیلی زیاده.

رشت، اردیبهشتِ سالِ سه.

فردا پاستا درست می‌کنم، مقاله می‌خونم، پیانو کنسرتو تحلیل میکنم، زیر بارون راه میرم و قهوه میخورم. و تظاهر میکنم یه جادوگرم که میتونه زمان رو تغییر بده. فردا روز بهتریه.

البته به لحاظ علمی امروز از دیروز پیرترم، ولی منظورم از پیر شدن اون پیر شدن نیست.

فکر کنم دارم پیر می‌شم.

اگر هنوز توی اون خونه توی انزلی بودم امروز روزی بود که بهترین لباس‌هام رو می‌پوشیدم و مستقیم می‌رفتم تا دیگه هیچی نفهمم.

من عاشق داستانها هستم. به نظرم زندگی از قلب قصه آدمها جریان داره. بدون روایت‌ها و راوی‌ها، زندگی مبهم و پیچیده و ناشناخته‌ست. اما روایت هر آدمی، تجربه جدیدی رو برای ما تداعی می‌کنه و بهمون یاد میده در مواقع مشابه، چه کارهایی باید انجام بدیم. ما در زندگی روزمره از آشپزی و آرایش و پیرایش بگیر تا انتخاب رشته و شغل، همه رو از آدمهای دیگه پرس و جو می‌کنیم تا ببینیم اونها چه کارهایی انجام دادند. این خودش استفاده از قصه آدم‌هاست. اما دنیای حقوق زبان بسیار سختی داره و نمیشه به راحتی از آدمها پرسید که اونها چه کارهایی انجام دادند. لازمه که ما از حقوق اولیه خودمون آگاه باشیم. من قصه گوی خوبیم. اینجا حقوق رو در قالب روایت بهت توضیح میدم.✨ #وکیل_قصه_گو