Homa's life

نکته هایی که در دابسمش گرفتن هست: شما اول یه چیزیو حفظ میکنید بعد باید سعی کنید بتونید مکث‌ها و سرعتتون رو با سرعت صدای اصلی مطابقت بدید بعد حالا وقتی بخواید بهش اجرا (اکت) اضافه کنید باز یهو مغزتون پیچ می‌خوره چون باید همزمان سه تا چیز رو هندل کنه و یهو متن یادتون می‌ره جالب بود پروسه‌اش برام قبل شروعش فکر می‌کردم یه حفظ کردم متنه دیگه!

💪🧡

باید سعی کنم یاد بگیرم زندگی یه منحنیه، همونقدر که الان ذوق و هیجان دارم و خوشحالم، همون اندازه عمیق هم درد و رنج رو تجربه می‌کنم و همینه که هست. کاریش نمی‌شه کرد. باید بدونم می‌گذره و یاد بگیرم چطوری بگذرونمش.

واااییییی خیلی هیجانی و ذوقمندم😭😭😭😭😭 هم یه ویدیویی گرفتم که کلا ۲۵ ثانیه اس ولی دو ساعته دارم براش تلاش می‌کنم چون باید متن حفظ میکردم و اجرا می‌کردم. دابسمش طوره و واقعا سخت‌تر از اون چیزی بود که تو ذهنمه. هم اینکه به نظرم بامزه و کیوت شده خیلی 😭😭😭 بعد حسامم کلی کمکم کرد همیشه تموم سعیشو میکنه بهم راه حلای خوب می‌ده وقتی به یه مشکلی برمیخورم و واقعا کیف میده بعد الان میخواستم بذارم ویدیوهه رو طبق معمول چون دلم کوچیکه و ذوقشو دارم و این داستانا بعد یهو یه چیزی به ذهنم اومد که بهتره ویدیو رو الان نذارم بعد دیگه بازم حسام جلومو گرفت گفت اگه نذاری برات املت میپزم خلاصه که یکم دیگه املت داریم. ☺️☺️ #این‌بود‌زندگی #هیدروژن

هر روز با شدت بیشتری دلم میخواد حسام رو ببلعم هر چقدر محکم ماچش میکنم کافی نیست سیر نمیشم

بیاید ازین مسخره بازی ها 😄 http://bnmod.ir/A?id=151305

حس میکنم ادما دنبال موفقیت نیستن. دنبال حس خوب و خوشحالی ان. میخوان موفق باشن که حس خوب داشته باشند که خوشحال باشند. پس ذات موفق بودن میشه ارامش و لذت و خوشحالی. اگه اینا رو جارب کنی تو زندگیت، تو موفقی. مهم نیست دید بقیه از موفقیت چیه! #بلند

باید سعی کنم یاد بگیرم هدف مسیره نه مقصد. حالا اگه به مقصد هم رسیدی خوشحالی کن. ولی هدف اینه که با مسیر خوشحال باشی.

از اینکه هنوز پیدا نکردم باید رو چه چیز کوفتی ای تو این زندگی تمرکزمو بذارم و اونو ببرم جلو و توش عمیق و حرفه ای بشم خوشحال نیستم

دو ساعت داشتم با خودم کلنجار میرفتم که پاسم ساکمو آماده کنم و بپوشم برم باشگاه و به تک تک تعاملاتی که ممکن بود تو باشگاه پیش بیاد فکر میکردم و مضطرب میشدم. مثل اینکه شما دارید از دستگاه استفاده میکنید؟ چند ست دیگه دارید؟ حتی لبخندهایی که ادما به هم میزنن یا خسته نباشیدی که میگن همه اش هم اتفاق افتاد و از پسشم براومدم و هیچی هم نشد اما نمیدونم قبلش چرا انقدر تو ذهنم بزرگ و عذاب اوره شاید چون جدیدا خیلی دارم ادم کم میبینم نمیدانم