دُنـیـای‌ زرد‌ رنـگ‌ِ مـن:)

این دلِ‌تنگم غصه ها دارد گوئیا میل کربلا دارد.

مداح داره میگه وای از دل حسین ولی نمیدونم چرا تو دلم همش دارم میگم وای از دل زینب..

ماندگارترین فیلمی که از این چندین شب هیئت گرفتم:) دیگه بحث کوچیک و بزرگ نیست همه همراهی میکردن و منی که روز اول غصه تنها بودنم و میخوردم.. این خانوم کوچولو انقدر قشنگ عزاداری میکرد که خیلی به دلم نشست..

مکن ای صبح طلوع‌.

امیرالمؤمنین با مهر و محبت عباس را در آغوش گرفت. عباس گوشش را سمت چپ سینهٔ پدر گذاشت. حالا صدای قلب پدر را به خوبی می‌شنید. مولا علی پرسید: - چرا برادرانت را مولا صدا می‌زنی؟ آن‌ها برادرانت هستند. عباس هنوز به صدای قلب پدر گوش می‌داد. با صدای نجواگونه گفت: - آن دو نوه‌های رسول‌الله هستند. بارها شنیده‌ام که از پیامبر نقل کرده‌اند که «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند»، پس من چگونه خودم را با آن دو یکی بدانم؟ آن دو فرزندان فاطمه زهرا هستند و من نیستم. صدای عباس بغض‌آلود شد. پدر با کف دو دست صورت عباس را گرفت. دید که چشمان عباس خیس اشک شده است. پیشانی عباس را بوسید و گفت: - حسن و حسین فرزندان رسول‌الله هستند و تو پسر منی عباس(: - کتاب' برادر من تویی

اصلا نوشتنم نمیاد ثانیه به ثانیه حفظ کردم تو قلب و ذهنم:)

و چقدر دلم میخواست تک تک بچه‌هامون پیشم بودن میدونستم که اون‌موقع مزار شهید گمنام در از صدامون میشد..

دلتنگ تک تک لحظات هیئت امشب میشم و واقعا تو عمرم هیچ شب تاسوعایی انقدر قشنگ و باشکوه نبود..

باب‌الحوائج پسوندِ نام‌خانوادگیِ این خانواده است :)💚

شود به صبر دوا دردهای بی‌درمان