کلکتیو ۹۸

🚩 خودکشی‌های سیاسی ادامه دارد: سمیه شفیعی، دانشجوی علوم پزشکی کُردستان، در پی فشار و تهدید مسئولان خودکشی کرد #سمیه_شفیعی، اهل سنندج و ٢٤ ساله و دانشجوی ترم آخر رشته بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی کُردستان، پس از فشار و تهدید‌های مکرر مدیرگروه و رئیس دانشکده بهداشت به حذف ترم اقدام به خودکشی کرده. او از بالای یک ساختمان نیمه‌کاره در حوالی دانشکده بهداشت سنندج خود را به پایین پرت کرده و وضعیت اش وخیم گزارش شده. @collective98

متن دریافتی به یادِ شهید ۸۸ #امیر_اسلامیان سنِ کسانی‌که در انتخابات با افتخار کاندید ریاست جمهوری شده‌اند را روی شناسنانه لعنتی‌شان می‌بینم و می‌گویم تو چند ساله بودی که کشته شدی امیرجان؟ هنوز به ۲۵ نرسیده بودی. امیر را در آذر ۸۸ کشتند. او دانشجوی جامعه‌شناسی و دانشجویی فعال و آزادیخواه بود که دغدغه‌های صنفی_سیاسی را به درستی پیگیری می‌کرد. در سال ۱۳۸۶ مراسم سالگرد شهدای #حلبچه را برگزار کرد که از جانب "ارژنگ" ریاست وقت دانشگاه و "زرنگار" رئیس حراست #دانشگاه_یاسوج تهدید شد و مقامات امنیتی استان کهگیلویه و بویراحمد، لحظه‌ای از آزار و اذیت او دست برنداشتند و مدام او را تهدید می‌کردند. یکی از تهدیدها این بود: "رای ما سخت نیست که با ماشین از روی تو رد بشیم و جنازت رو بندازیم جای پرتی". امیر را بعد از برگزاری مراسم حلبچه در بهمن ۸۶، به دو ترم تعلیق و محرومیت از تحصیل محکوم کردند و به دانشگاه همدان تبعید شد. با وجود گذراندن یک ترم تحصیل در دانشگاه همدان، بدون درج نمرات درسی، به دلیل افشاگری علیه کشتار در دانشگاه همدان و گزارش دستگاه امنیتی، دوباره به یاسوج منتقل کردند و در تابستان ۸۷ از دانشگاه یاسوج نیز اخراج شد. امیر باز هم نترسید و حافظه تاریخی کشتار آزادی‌خواهان در دهه ۶۰ را، در ذهن دانشجویان و مردم تقویت کرد. در سال ۱۳۸۸ مثل تمام دانشجویان آزادی‌خواه در اعتراضات خیابانی شرکت فعال کرد و با فعالیت در ستاد مهدی کروبی، دوباره علیه کشتار دهه ۶۰ و قتل‌های زنجیره‌ای دست به افشاگری زد. در جایی که منطقه محروم نام داشت و نشر هرگونه مجله و صدایی را ممنوع کرده بودند، این تنها تریبونی بود که کسانی مثل امیر بتوانند صدای دادخواهی را به گوش مردم برسانند. امیر خود زاده مناطق محروم و فرودست کردستان بود و صدای فرودستان شد. او سرانجام پس از تهدیدها و فشارهای امنیتی از جانب دستگاههای امنیتی و بخصوص سپاه پاسداران استان کهکیلویه و بویراحمد و همدان به صورت مخفی زندگی کرد و از سوی نهادهای امنیتی در آذر ۸۸ به قتل رسید و جسدش را همانگونه که تهدید کرده بودند در حوالی روستای زادگاهش، #چراخ_وال واقع در شهرستان #بوکان رها کردند. امیر خانواده فرودست و زحمت‌کشی داشت که حتی نتوانستند صدای #دادخواهی او شوند. صدایت در گوش من زمزمه می‌کند ای رفیق: عصیانگر همیشه زنده است، اما زنان عصیانگر خطوط سرخ تاریخ را خواهند نوشت. #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #علیه_فراموشی #قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان @Blackfishvoice1

🚩 بیستمین هفته اعتصاب غذای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام 🔻 متن بیانیه زندانیان اعتصابی در  بیستمین هفته اعتصاب غذای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام «در بحبوحه نمایش انتخابات، جمهوری اسلامی برای مهار بحران‌هایش همچنان به سرکوب مردم و اعدام زندانیان ادامه می‌دهد. از طرفی حکومت به این نمایش نیازمند است، از طرفی نگران آن است که در خلال انتخابات و بالا گرفتن اختلافات جناحی با اعتراضات روبرو شود. به همین دلیل به دستگیری فعالان و معترضان و جنگ علیه زنان ادامه می‌دهد، احکام سنگین صادر می‌کند و حتی در شرایط انتخابات با اعدام‌های بیشتر یکی از پایه‌های خود یعنی سرکوب را محکم می‌کند. طبق گزارش شورای حقوق بشر، جمهوری اسلامی ۷۵ درصد اعدام‌های جهان را به خود اختصاص داده و رکوردار اعدام در جهان است. در همین راستا در هفته گذشته با اعـدام دست‌کم ۸ زندانی با جرایم مختلف و همچنین صدور حکم اعـدام برای زندانی سیاسی ماموستا محمدحضرنژاد که از جنبش به حق مردم در سال۱۴۰۱ دفاع کرده بود، برای هزارمین بار ثابت کرد که در هیچ شرایطی دست از اعـدام بر نمی‌دارد. در اعتراض به موج سرکوب و اعـدام زندانیان اعتصابی کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعـدام در زندانهای اوین (بندهای زنان، ۴و۶، ۸)، قزلحصار (واحد۳و۴)، مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی، نقده، مشهد و سقز اعلام کرده‌اند برای بیستمین هفته در روز سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ اعتصاب غذا می‌کنند آنان خواهان لغو اعـدام ماموستا محمد خضرنژاد و دیگر محکومان زیر حکم اعـدام هستند و برای چندمین بار از مخالفان اعـدام می‌خواهند صدای آنان باشند. زندانیان اعتصابی سه‌شنبه‌های نه به اعـدام ۲۲ خرداد ۱۴۰۳» #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #زندان_قزلحصار @collective98

🚩 تجمع و تظاهرات در شهرهای مختلف فرانسه علیه قدرت گرفتن فاشیسم در پی افزایش چشمگیر نمایندگان راست افراطی (حدود ۴۰ درصد) در انتخابات پارلمان اروپا و انحلال مجلس ملی فرانسه

🚩 در اعتراض به احکام سنگین علیه فعالان حوزه زنان در سراسر ایران، از #کردستان تا #گیلان طوفان توئیتری، دوشنبه ۲۱ خرداد ساعت ۲۱ #نه_به_سرکوب_زنان #همپیمان_با_جنبش_ژن_ژیان_ئازادی #رهایی_زنان_رهایی_جامعه @collective98

🚩 در اعتراض به احکام سنگین علیه فعالان حوزه زنان در سراسر ایران، از #کردستان تا #گیلان طوفان توئیتری، دوشنبه ۲۱ خرداد ساعت ۲۱ #نه_به_سرکوب_زنان #همپیمان_با_جنبش_ژن_ژیان_ئازادی #رهایی_زنان_رهایی_جامعه @collective98

🟣 قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان «گوهر عشقی»، مادر دادخواه ستار بهشتی و «دایه مینا»، مادر دادخواه شهریار محمدی، با تاکید بر دادخواهی، از ضرورت همبستگی تمامی خانواده‌های دادخواه برای تحقق آزادی گفتند. #مادران_دادخواه #ژن_ژیان_ئازادی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #قسم_به_خون_یاران_ایستاده‌ایم_تا_پایان #اعتراضات_سراسری @bidarzani

🚩 دیدار شماری از فعالان مدنی و سیاسی و حقوق بشری کردستان با #ژینا_مدرس_گرجی به دنبال صدور حکم ۲۱ سال زندان برای این فعال کورد همراهی فعالان با زندانبان سیاسی روحی از همبستگی را تقویت می‌کند که امیدی برای این عزیزان در روزهای پر از اضطراب قبل حبس به شمار می‌رود. این روح جمعی همبستگی در کردستان همچنان قدرتمند و موثر عمل می کند. @collective98

🚩 یادداشتی از فروغ سمیعی، از فعالان پرونده‌ی گیلان که در صفحه‌اش منتشر کرده: وقتی با یک جمع بازداشت میشوی بازجو با اخبار اشتباه تلاش میکند تو را نسبت به دوستانت بدبین یا نگران کند.بدبینی جواب نمی دهد اما نگرانی گاهی همه وجودت را در بازداشتگاه از بین میبرد. این جمله که فلانی اقدام به خودکشی کرده از هزار شکنجه بدتر است . با خودت تکرار میکنی « نه ، دوست من اونقدری قوی هست که اینکار رو نکنه » اما شرایط غیر معقول بازداشت و بازجویی جوری نیست که اینهمه مطمئن باشی . بالاخره در همین بازداشتگاه ها افراد زیادی به زندگی خود پایان داده اند و شاید آنها هم انسانهای قوی بوده اند. وقتی جمعی بازداشت میشوی هر لحظه با چشم بسته دنبال نشانی از حضور رفیق دیگری هستی . در راهروها موقع انتقال، بی خود سوالات نامربوط میپرسی که رفقایت را از حال خوبت آگاه کنی . اگر صدای ضعیف و خسته رفیقی را بشنوی تمام فکر و ذهنت پی اوست و صدای پر قدرت رفیقی دیگر انرژی ات را بیشتر میکند و مصمم میشوی به ادامه راهت. وقتی جمعی بازداشت میشوی بازجو با یک فرد طرف نیست و دغذغه بزرگش این است که بداند چگونه چنین جمعی تشکیل شده است تا از جمع شدن های دیگر جلوگیری کند. مثلا مدام میخواهد بداند چگونه یک فرد چپ و مذهبی و … کنار هم جمعی را تشکیل می دهند و وقتی جواب را پیدا نمیکند عصبی است. نمی داند چیزی که ما را به هم متصل میکند تبعیض های مشترکی است که به واسطه جنسیت و طبقه مان تجربه کرده ایم. چیزی که ما را به هم وصل میکند ایمان و امید به برابری و رهایی است. در نهایت وقتی جمعی بازداشت میشوی به پشتوانه یک جمع از اینهمه استیصال طرف مقابل به خودت و رفقایت افتخار میکنی و در تاریکترین لحظات انفرادی ناگهان با دستنوشته رفیق بازداشتی دیگرت دلگرم میشوی و باور می کنی که ما می توانیم .