حسینُم(پرسه زن)

بوق ممتد تاکسی زرد خط ویژه، خداحافظی با خانه روستایی و برگشتن به شهر، بوی تند علف ها و درخت ها، همان ها که این چند روز خوب خط و خش انداختن روی دست ها و بازو‌های لاغرم، صدای مسجد از دور هم بلند و گزنده است، خورشید که کم کم نارنجی و قهوه ای میشد هوا خنک و خنک تر میشد، حالا بین پیچ ها و کوهستانم، با نور کم ماه از پشت ابرها، با شیشه های تا کمر پایین و باد خنک( خنک نه سرد) که میشینه روی صورتم...

جهت‌ها را گم کرده بودم در رخت‌خواب، در تهران، پوست —آنچنان که پوست پرتقال‌ها در آفتاب خشک می‌شوند— دور افتاده بود از بدنم، ماسیده. صدای شجریان از بادِ عصر جمعه می‌آمد و سعدی می‌خواند، لابه‌لای بادی که میانِ ساختمان‌های بلندِ این حوالی می‌پیچید از سمتی که گم کرده بودم. به پهلوی دیگرم خوابیدم، شاید بعدازظهر تمام شود، چندباری موبایل از جایی توی اتاق صدا داد و تمام شد. بادی که صدای شجریان را می‌آورد لباس‌های خیس را بر بند رخت‌ها تکان می‌داد، پیراهن‌ها، شلوار، مانتوی سیاهِ رنگ‌افتاده، زیرپیراهن خشک و یک‌عالمه لباس زیرِ لک‌افتاده در عصر جمعه. —مانا روانبد ۱۵ آبان ۱۳۸۸ ‌❚❚❚

«ماریجوانا مخدّر خیّری‌ست اما جی ادگار هوفر ویسکی اسکاچ مرگبارش را ترجیح می‌دهد و مجازات کلام افیونی لائوتسه و پاتریارکِ ششم صندلی الکتریکی خواهد بود اما بی خانمان‌های مریض بیچاره جایی ندارند سرشان را بگذارند...» «مرگ بر گوشِ ون گوگ» آلن گینزبرگ ترجمه و صدا: پگاه احمدی 1979 Catcher

ما از تشت ظهور سربلند بیرون نیامدیم،

• • ~~~ رفتنت حسن شماعی‌زاده

بدون اغراق عربی یکی از زیباترین زبان های دنیاست

171 گل ۱۴۸ سوپری

شما هم یه سری حرف با خودتون دارید که هیچوقت هیچ کجا و پیش هیچ کسی نزدید؟!

5 میلیون حسین (جهیزیه) ۲۴۰۰ مهدی جهیزیه ۱۸۰ (؟) فاتیما پلاسکو