𝙎𝙚𝙧𝙚𝙣𝙞𝙩𝙮🍄

"📻رادیومیتی این بار صحبت می کنه؛‌ اینجا یه کهکشان دوردستِ خیلی نزدیکه. می تونید صداش بزنید "میتی‌لند" یا شایدم "نور ماه" می دونم پیام های نخونده خیلی دارم و نمیرسم خیلی زود جواب بدم، امیدوارم ناراحت نشین و آغوشم رو در همه حال پذیرا باشین. وقتی دیر سین می زنم معنیش این نیست که هیچ اهمیتی نمیدم و نمی بینم و دلم نمی خواد جواب بدم، شاید تنها دلیلش اینه که من اونقدر ثانیه شماری می کنم و منتظر می مونم تا توی بهترین تایم ممکن بیشترین تایم ممکنو بذارم و با حوصله و آرامش بی نهایت تک تک پیامای قشنگ تونو جواب بدم. هیچ وقت دلم نمی خواد توی تایم هایی که توی مسیرم یا حوصله‌م سر رفته جواب بدم. همیشه دلم می خواد بهترین تایم ممکن از روزو براتون نگه دارم. من خیلی از شنیدن حرفاتون لذت می برم همونطور که شنیده شدن هم همیشه برام پر از حس آرامش بوده. اما این روزا خیلی خیلی شلوغم. خیلی شلوغ و تحت فشار. ستاره های خوب من. این تابستون تا می تونید تجربه کنید و یاد بگیرید. همدیگه رو به آغوش بکشید. از تموم لحظه ها تا می تونید لذت ببرید. حتی اگه من کمرنگ بودم، نبودم یا مجبور شدم مدتی محو و ناپدید بشم، بهم قول بدین مراقب خودتون باشین. مراقب قلب هاتون بیشتر. دلم می خواد آرزو کنم. آرزو های خوب برای ستاره های خوبم. امیدوارم این تابستون همون فصلی باشه که کلید زندانِ روزای سخت و درک نشدنی رو به روی همه مون باز می کنه و تموم تغییرات بزرگ امسالمونو رقم می زنه‌. می دونم چقدر برای هر ثانیه کلی پلن چیدیم ولی حس می کنم تابستون کوچولوی شیطون انقدری قراره نینی لجبازی باشه که از شدت آتیشی بودنش فقط باید تو خونه بشینیم و در حالی که کولرو بغل کردیم همراهش موزیک گوش بدیم و مراقبش باشیم و همزمان، منتظر آلبومهای جدید باشیم و سریال هایی که لیست کردیم و تموم تسک هایی که برای انجام شون لحظه شماری می کنیم. این یه سیگنالِ خیلی ضعیفِ از یه رادیویِ خیلی خسته‌ست که باعشق نوشته شده‌‌‌‌ اما مثل خیلی وقتا، مثل تموم همیشه ها، بلد نیست بدون خداحافظی بره پس یه قطره ی بینهایت از ابر و بارون میشه و برای مدتی‌محو میشه...این...اما...آخرین...پیام...رادیو...نیست...رادیو خیلی دوستتون داره... خیلی بیشتر از حد تصوراتتون شما رو می بینه و بغل تون می کنه. حتی اگه حضورشو حس نکنید و تنها فرکانسی که به گوش تون می رسه فقط یه سکوت لطیف باشه. از اقیانوس‌آرام. همون رادیوسکوتِ آبی خسته🌊"

روی دیوار یه کاغذی زدم که نوشتم "این نیز بگذرد". از حق نگذریم که خیلی وقتا همینجوری دووم آوردم ولی درمورد این موضوع اصلا مطمئن نیستم که جواب بده. آره، می‌گذره اما امان از گذشتن‌هایی که اثراتش تا آینده همراهت میاد.

اگه هستی و صدامو می شنوی، کاری کن هر کسی لایقه به هدفش برسه.

"هیچ چیز رهایم نمی کند" اما در آغوشم بگیر.

بسیار "نگران و بی قرار و نمیدونم واقعا چی قراره بشه کمک" هستم اما هنوزهم دلخوشی های کوچیکی مثل چایی قلبمو عمیقا آروم می کنن.

من این روزا :

خیلی دوسش دارم. خیلی زیاد.

شاید باید همه ی دُرناها رو آبی بسازم..

و آبی خود موج بود، رنگ اوج...