حالِ کوک

گاهی وقتها لازمه شک کنیم... شک مقدسه شک بود که پیشرفتها انجام شد ... شک بود که اختراع‌ها ثبت شد... شک بود که درمان اتفاق افتاد... شک بود که خودکاوی رخ داد... شک عامل رشد بشر بود وگرنه قرون وسطی که میگفتن هرچی هست خوبه و کافی..... افراد و جوامع شک کردند که به تغییر روی خوش نشون دادند.... از دل شک و تردید میتونه اعتماد جاری بشه شک و رفتن دنبال چرایی‌ها؟! که اگر شک نکنیم گیر میکنیم، درجا میزنیم، کورکورانه ممکنه تقلید کنیم.... شک به مسیری که رفتیم و به مسیری که پیش روی ماست... شک به همین چیزی که الان هستیم! نگذاریم چارچوبها و قراردادها و حتی ارزشها، ذهن ما رو از تفکر نقاد بازدارند!!!! شک کنیم، بپرسیم، پیگیری کنیم، انتخاب کنیم، تصمیم بگیریم، عمل کنیم. اینطوری پای یافته‌های خودمون هرچی که هست متعهدانه می‌مونیم به جای اینکه برده بی‌چون و چرای ذهن راکد یا دیگری بشیم... زهرا سلطانی https://t.me/halecook

واژه های خودشفقتی، خود مهربانی، گاهی ما رو به خطا میندازن... خصوصا این توصیه زرد و مضحک که به فرد بگیم: با خودت مهربون باش!!! خودتو دوست داشته باش!!! تفریح برو و خودتو تحویل بگیر!!! عشق به خود و حس ارزشمندی، بیشتر از اینکه از این توصیه زرد حاصل بشه، از تایید و ارزشگذاری عواطف ما در یک ارتباط نسبتا خوب بوجود میاد... برزگر درمانگر تحلیلی https://t.me/halecook

شفقت یعنی توانایی دوست داشتن خود همان گونه که هستیم، توانایی دوست داشتن دیگران همان گونه که هستند، توانایی دوست داشتن جهان همان گونه که هست. در توانایی دوست داشتن خود همان گونه که هستیم میشه گفت شفقت به معنای خود-پذیری است. به این معنا که نقاط قوت و ضعف خود را بپذیریم، خود را با تمام نقص‌ها و اشتباهاتمان دوست داشته باشیم و از خودمان به خاطر آنچه هستیم، قدردانی کنیم. خود-پذیری پایه و اساس شفقت نسبت به دیگران است. زمانی که خودمان را دوست داشته باشیم و با خودمان مهربان باشیم، می‌توانیم با دیگران نیز با عطوفت و مهربانی بیشتری رفتار کنیم. در بخش دوم توانایی دوست داشتن دیگران همان گونه که هستند که این بخش از شفقت به معنای همدلی است. به این معنا که خود را جای دیگران بگذاریم، احساسات و تجربیاتشان را درک کنیم و آن‌ها را بدون قضاوت بپذیریم. همدلی به ما کمک می‌کند تا با دیگران در سطح عمیق‌تری ارتباط برقرار کنیم و روابط معناداری با آن‌ها ایجاد کنیم. همچنین به ما انگیزه می‌دهد تا به یاری نیازمندان بشتابیم و برای ساختن دنیایی بهتر تلاش کنیم. و در پایان توانایی دوست داشتن جهان همان گونه که هست به معنای قبول واقعیت است. به این معنا که دنیا را با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش بپذیریم و برای تغییر دادن چیزهایی که در توانمان است تلاش کنیم. قبول واقعیت به ما کمک می‌کند تا با چالش‌ها و سختی‌های زندگی کنار بیاییم و از آن‌ها درس بگیریم. همچنین به ما انگیزه می‌دهد تا برای ایجاد دنیایی عادلانه‌تر و صلح‌آمیزتر تلاش کنیم. در نهایت، شفقت به معنای اتصال است. به این معنا که به همه موجودات زنده و به کل هستی به عنوان یک واحد به هم پیوسته  نگاه کنیم. زمانی که با دلی سرشار از شفقت زندگی می‌کنیم، نه تنها با خودمان و دیگران، بلکه با کل جهان در صلح و آرامش خواهیم بود. https://t.me/halecook

بودن در لحظه‌ی حال حاضر، حضورِ وجوه مختلف انسان را بروز داده و کشف مکشوف نموده و ظهور ظاهر ، چنان که گویی هستیه بودن را لمس می‌کنی به گونه‌ای که ملاقات می‌کنی خودت را بی‌واسطه ، چون بری هستی از جرم گذشته و عاری هستی از وهم آینده چنانکه لخت و عریان از این دو می‌بینی هر چه از خوبی و بدی، زیبایی و زشتی، عیب و هنر و نظم و آشفتگی را می‌بینی و سیر می‌کنی با همه‌ی خودت.

بودن در لحظه‌ی حال حاضر، حضورِ وجوه مختلف انسان را بروز داده و کشف مکشوف نموده و ظهور ظاهر ، چنان که گویی هستیه بودن را لمس می‌کنی به گونه‌ای که ملاقات می‌کنی خودت را بی‌واسطه ، چون بری هستی از جرم گذشته و عاری هستی از وهم آینده چنانکه لخت و عریان از این دو می‌بینی هر چه از خوبی و بدی، زیبایی و زشتی، عیب و هنر و نظم و آشفتگی را و سیر می‌کنی با همه‌ی خودت.

شفقت یعنی توانایی دوست داشتن خود همان گونه که هستیم، توانایی دوست داشتن دیگران همان گونه که هستند، توانایی دوست داشتن جهان همان گونه که هست. در توانایی دوست داشتن خود همان گونه که هستیم میشه گفت شفقت به معنای خود-پذیری است. به این معنا که نقاط قوت و ضعف خود را بپذیریم، خود را با تمام نقص‌ها و اشتباهاتمان دوست داشته باشیم و از خودمان به خاطر آنچه هستیم، قدردانی کنیم. خود-پذیری پایه و اساس شفقت نسبت به دیگران است. زمانی که خودمان را دوست داشته باشیم و با خودمان مهربان باشیم، می‌توانیم با دیگران نیز با عطوفت و مهربانی بیشتری رفتار کنیم. در بخش دوم توانایی دوست داشتن دیگران همان گونه که هستند که این بخش از شفقت به معنای همدلی است. به این معنا که خود را جای دیگران بگذاریم، احساسات و تجربیاتشان را درک کنیم و آن‌ها را بدون قضاوت بپذیریم. همدلی به ما کمک می‌کند تا با دیگران در سطح عمیق‌تری ارتباط برقرار کنیم و روابط معناداری با آن‌ها ایجاد کنیم. همچنین به ما انگیزه می‌دهد تا به یاری نیازمندان بشتابیم و برای ساختن دنیایی بهتر تلاش کنیم. و در پایان توانایی دوست داشتن جهان همان گونه که هست به معنای قبول واقعیت است. به این معنا که دنیا را با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش بپذیریم و برای تغییر دادن چیزهایی که در توانمان است تلاش کنیم. قبول واقعیت به ما کمک می‌کند تا با چالش‌ها و سختی‌های زندگی کنار بیاییم و از آن‌ها درس بگیریم. همچنین به ما انگیزه می‌دهد تا برای ایجاد دنیایی عادلانه‌تر و صلح‌آمیزتر تلاش کنیم. در نهایت، شفقت به معنای اتصال است. به این معنا که به همه موجودات زنده و به کل هستی به عنوان یک واحد به هم پیوسته نگاه کنیم. زمانی که با دلی سرشار از شفقت زندگی می‌کنیم، نه تنها با خودمان و دیگران، بلکه با کل جهان در صلح و آرامش خواهیم بود. https://t.me/halecook

امروز با روزای دیگه فرق داشت و حالش خوب بود... با آرامش بیشتری وارد اتاق شد... امروز سرش بالا و صداش رساتر شده بود... امروز حتی رنگ روسریش هم روشنتر بود... از اون حجم جوشهای زیاد صورتش خبری نبود.... امروز با اعتمادبنفس بیشتری وارد شد... امروز حس جراتمندی رو تو وجودش دیدم... برام تعریف کرد، که چند وقت پیش بابا گفت: عذاب می‌کشم وقتی تو رو توی این حال می‌بینم، بگو چته؟! و من گفتم حالم اصلا خوب نیست و....! امروز از ته دل از اون پدر تشکر کردم پدری که فرزندشو درک کرد و فضای امن گفتگو رو ایجاد کرد پدری که خواست فرزندش رو بشنوه.... و این حال خوب رو بهش هدیه داده بود! پدری که دخترش گفت:" دیگه از اینکه از طرف دیگران قضاوت بشم" نمی‌ترسم یا " نگران نگاهها و حرف‌های بقیه نیستم" چون پدرم پشتمه!! https://t.me/halecook

پرخاشگری میتونه یکی از ویژگی های بارز در رفتار افراد با سبک دلبستگی ناایمن باشه. این موضوع به دو دلیل اصلی اتفاق میفته: 1. فعالیت بیش از حد نظام تهدید: افرادی که سبک دلبستگی ناایمن دارن، به خصوص اونایی که سبک دلبستگی اجتنابی یا اضطرابی دارن، سیستم تهدید در مغزشون دائماً فعاله. این یعنی که دائماً در حال اسکن محیط برای خطرات احتمالی هستن و بیشتر از افراد با دلبستگی ایمن، چیزها رو تهدیدآمیز تلقی میکنن. فعالیت بیش از حد این سیستم میتونه خیلی خسته کننده باشه و سطح استرس رو بالا ببره. این خستگی و استرس میتونه به نوبه خودش منجر به تحریک پذیری و پرخاشگری بشه. 2. عدم خاموشی سیستم تهدید: در افراد با دلبستگی ایمن، سیستم تهدید میتونه در مواقع امن خاموش بشه.  به عنوان مثال، وقتی که با کسی هستن که بهش اعتماد دارن و احساس امنیت میکنن، دیگه نیازی نیست که دائماً مراقب خطرات باشن. اما در افراد با دلبستگی ناایمن، این سیستم به طور کامل خاموش نمیشه. حتی زمانی که در یه موقعیت امن هستن، باز هم یه بخشی از ذهنشون داره به طور ناخودآگاه دنبال خطر میگرده. این موضوع میتونه باعث بشه که حتی در موقعیت های عادی هم واکنش های  بیش از حد و  پرخاشگرانه از خودشون نشون  بدهن. البته،  پرخاشگری  تنها  تظاهر  سبک  دلبستگی  ناایمن  نیست.  افراد  با  این  سبک  دلبستگی  ممکنه  رفتارهای  دیگه ای  مثل  انزوا،  افسردگی  و  اضطراب  هم  داشته  باشن. https://t.me/halecook

دیالوگ ماندگار باشگاه مشت‌زنی "ما با پولی که به سختی به دست میاد چیزایی رو میخریم که بهشون نیاز نداریم تا آدمایی رو تحت تاثیر قرار بدیم که از اونا خوشمون نمیاد" از فیلم باشگاه مشت‌زنی، نقدی تند بر فرهنگ مصرف‌گرایی و پوچی جامعه مدرن ارائه می‌دهد. اما بیایید این دیالوگ را در بستری ایرانی و با تمرکز بر رسم جهیزیه بررسی کنیم.این رسم در ایران سابقه‌ای دیرینه دارد و در اقشار و طبقات مختلف به اشکال گوناگون رواج دارد. در نگاه اول، جهیزیه می‌تواند به عنوان نمادی از آمادگی عروس برای زندگی مشترک و تشکیل خانواده تلقی شود. اما در بررسی عمیق‌تر، می‌توان رگه‌هایی از مصرف‌گرایی افراطی، چشم‌وهم‌چشمی و تبعیض را نیز در آن مشاهده کرد. بسیاری از اقلام جهیزیه، صرفاً جنبه نمایشی و تجملاتی دارند و کاربردی واقعی در زندگی روزمره ندارند. خانواده‌ها برای فخر فروشی و جلب نظر اطرافیان، اقدام به تهیه جهیزیه‌ای سنگین و پرهزینه می‌کنند که گاهاً متناسب با نیاز و سلیقه عروس و داماد نیست. در انتخاب جهیزیه، توجه زیادی به برند، مدل و ظاهر کالاها می‌شود، در حالی که کیفیت، کارایی و تناسب با نیازها نادیده گرفته می‌شود. با گذر زمان و تحولات اجتماعی، ضروری است که رسم جهیزیه نیز دستخوش تغییراتی شود تا ضمن حفظ ارزش‌ها و کارکردهای مثبت آن، از پیامدهای منفی و آسیب‌های اجتماعی آن کاسته شود. راهکارهایی مانند ساده‌گرایی، تناسب با نیاز و سلیقه عروس و داماد، تأکید بر کیفیت به جای کمیت، و توجه به توانایی مالی خانواده‌ها می‌توانند در این زمینه مؤثر باشند. https://t.me/halecook

نمی‌دونم مسابقه اسکار آقای مهران مدیری رو می‌بینید یا نه؟! یه نکته‌ای برام تو این مسابقه خیلی خیلی جذابه و اون اینکه گردانندگان بازی یعنی آقای مدیری و شعبان‌نژاد، مراحل مسابقه رو از رو میخونند( تبلت یا کاغذ )، از این لحاظ برام جالبه که درسته بخشی از طرح این کار طنزشه، اما آقای مدیری می‌تونست به حافظه‌اش اکتفا کنه یا از گوشی با اتاق فرمان لینک بشه و اونها مرحله به مرحل رو بگن تا پیش ببره، اما از ابزاری مثل تبلت و کاغذ کمک گرفت. این برای من که ذهن کمالگرایی دارم یا بهتره بگم بی‌نقص گرا، یه درسه خوبه! شاید در لحظه اول این به ذهنم اومد که:" چقدر بده از رو میخونه "، " تسلط کافی نداره"، " از آقای مدیری بعیده" و.... ولی الان فکرم اینه: " احتمالا نمیخواد خودشو درگیر مسائل سطحی‌تر کن و تمرکزش روی کیفیت مسابقه است "! اینکه باید از ابزارها و روشها برای تمرکز بیشتر و پرکردن خلاءها کمک بگیرم، و بدونم که من همه چی دان و هرکول نیستم!!! و من هم ضعفهایی دارم و مهم برآیند و کلیت کار من هست که مهمه نه جزئیات و حواشی! گاهی راحت اقرار کنیم که نمی‌تونیم و براش از راهکارهای دم‌دستی و ساده کمک بگیریم. زهرا سلطانی https://t.me/halecook