‌تحلیل‌ هیبریدی بازار سرمایه

بهتر شد

15 سال پیش مشاور پروژه‌ای بودم. طرح برای یه پولدار خسیس کم‌سواد و کم‌تجربه بود. من هم تجربه‌ی خیلی زیادی نداشتم البته. اوایل کار بود و طرح رو بعد مقداری پیشرفت فیزیکی قرار شد ببریم بانک برای وام. به طرف گفت فلانی باید فلان‌قدر هزینه کنیم طرح توجیهی تهیه کنیم حالا که تکلیف کلیت کار مشخص شده. گفت چند و گفتم فرضاً 5 میلیون حدودی می‌شه. طرح نسبتا بزرگ بود و اوایل اجباری شدن انتخاب شرکت مورد تأیید کانون برای تهیه‌ی طرح توجیهی. گفت 5 میلیون زیاده لازم نیست. من خودم گیر میارم. سه روز بعدش یه پرینت دویست صفحه‌ای آورد گفت این رو درست کن ببریم. نگاه کردم دیدم برای کردستان بوده طرح. موقعیت طرح ما هم یزد بود. تورقی کردم و گفتم این خطش با ما یکی نیست. شهرش یکی نیست که هزینه تولید و بازار مصرف متفاوتی داره و کلا مناسب نیست. باید وقت بگذاریم و برای خودمون بنویسیم و نهایت از این کمک بگیریم. خنزر پنزری خان زیر بار نرفت. من هم گفتم این رو حاضر نیستم این شکلی ببرم بانک. خلاصه ناراحت شد و طرح رو برد داد یه دفتری یه پول در حد تایپی گرفتن و کردستانش رو کردن یزد و شرکت بهمانش رو کردن شرکت ما. از مزایای طرح هم این ذکر شده بود که: محل اجرای طرح در یکی از استان‌های مرزی است که مشکل تامین اب ندارد و مصرف بالای آب طرح که برای استان‌های خشک مرکزی مانعی برای تولید محسوب می‌شود اینجا موضوعیتی ندارد و همچینن مجاورت با مرز کشور عراق و دسترسی به بازار این کشور موقعیت خوبی برای صادرات مجموع طرح یادشده ایجاد می‌کند که به علت تفاوت شدید نرخ فروش محصول در بازار عراق باعث افزایش شدید توجیه‌پذیری طرح حاضر می‌گردد. همچنین با توجه سردسیر بودن استان مصرف این محصول در استان از مزیت‌های ویژه‌ای نسبت به استان‌های گرمسیر برخوردار است. خلاصه که وقتی آدم‌های مفتی بیان براتون طرح ملی برای اداره کشور بنویسند باید حواستون باشه طرح کردستان رو برای یزد کپی پیست نکنن بدن دستتون و شما هم کانه که تی‌تاب بهتون داده باشند ذوقش تا بناگوشتون رو باز کنه. کار ملک سخت و پیچیده‌‌ست و این مدل ساده‌سازیهای ابلهانه جز خسارت بیشتری میوه‌ای برای کشور و خصوصاً مردم مستضعف نداره. به قول حافظ به سعی خانم مهندس نجفی بزرگوار من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش که تو خود دانی اگر عاقل و زیرک باشی

بهادری جهرمی سخنگوی دولت رئیسی یه توضیحی (ماست‌مالی خودمون) در مورد پرونده چای دبش داده که می‌خوام سرم رو بکوبم به در و دیوار. مثال ساده بزنم شما فرض کنید امروز که دلار نیمایی 43 تومنه بهتون 1 میلیارد دلار بدن. برید نصفش رو جنس (چای سالم و نه فاسد) بیارید و با سود معقولی بفروشید. نصف دیگه‌ش رو برید تو دوبی بفروشید به دلار ازاد. یعنی حدودی سی هزار میلیارد تومن بفروشید. بیاید 500 میلیون به دلاری 43 تومن تسویه کنید و بدید به بانک. یعنی 21.5 همت. هشت و نیم هزار میلیارد تومن ناقابل می‌ره تو جیبتون. 500 میلیارد تومن هم می‌گذارید شیرینی بچه‌ها و خرج سادات و خلاصه مسئولی ممکنه خسته بشه بابت خدمت به مردم مستضعف و یه ویلای ایبیزا گاهی لازم می‌شه برای جبران زحمات. گل‌پسرمون می‌فرمان در تشخیص اولویت اشتباه شده. وگرنه که تخلفی نیست. الحق که خودتونید.

جلیلی باز گفته سالی که تولد زیاده باید مسکن زیادتر ساخته بشه. مثلاً 800 هزار تولد داریم و باید 800 هزار مسکن بسازیم. بزرگوار دنبال گسترش مکان و خونه مجردیه لابد وگرنه 400 هزارتا بدون در نظر گرفتن مرگ و میر کافیه. :)

جلیلی انگار گفته بورس شورای ثابت لازم داره. کاش تو اون دولت بی‌صاحب تاریکیشون یه بار یه کاغذی چیزی دست دولت رئیسی می‌دادن. ثبات که تو خیال محاله، دست‌کم یه شب مردم بدون استرس اینکه کجا شبانه جیبشون رو زدید سر روی بالشت می‌گذاشتند.

وقتی یکی از این‌ها که از صدر تا ذیل سیاست‌هاش مائوئیستی و جبرائیلیستی و در حد مبارزه با گنجشک‌‌هاست یهو یادش می‌افته با بورس خیلی خوبه یاد گرگ قصه‌ی شنگول و منگول می‌افتم که چنگولاش رو قایم کرده بود و می‌گفت منم منم مادرتون غذا آوردم براتون شما جیب ما رو نزن ما رو نخور سبوی ما رو نشکن غذات رو نخواستیم دم عیسوی پیشکشت جشن پایان آب‌رسانی با تانکرت رو نخواستیم. عجبببا