مباحث اعتقادی، سید محسن هندی

بررسی مشروعیت قیام علیه طاغوت ۱

💠 تدریس کتاب تکمله نهاية الحكمة ( علی امینی نژاد ) 🗞 مباحث کتاب در حوزه علم النفس فلسفی به سبک فلسفه صدرایی است که بناست طی جلساتی آن را نقد و بررسی کنیم. 🔔  هر کس صوت جلسه شانزدهم را می خواهد به این آیدی مراجعه کند: 🌐@serat_123 📖 موضوع مباحث: صعوبت تحلیل ارتباط  نفس و بدن بعد از موت در فلسفه صدرایی

وقفات و مناقشات مع توثيق مشايخ النجاشي

جلسه ۵ بررسی نظریات مبتنی بر تصدیق‌بودن علم

🔸پاسخ به دو مغالطه غلوآمیز رایج 🔺1. برخی غالیان معتقدند اقتضای فضل امامان این است که معاجز و فضائل همه انبیا را همان طور و بیش از آن داشته باشند. لذا اگر برای حضرت عیسی ع شکل خاصی از ولادت و عروج مطرح است، گونه‌ای از آن را برای امامان نیز می‌پذیرند. در برابر باید گفت: بر اساس روایات امامیه، برتری مقام امامت بر نبوت آموزه‌ای شناخته‌شده و اصیل است (عياشي، تفسير ج‏1، ص58؛ کلینی، الكافي، ج‏1، ص175)، اما با این‌حال، مثلاً انتساب نبوت (از فضائل انبیا) به ائمه اهل بیت (ع) عقیده‌ای غالیانه است که در روایات متعدد از سوی ائمه، رد شده است (نمونه: صفار، بصائر الدرجات، ج‏1، ص258، 452؛ کلینی، الکافی، ج1، ص269، ش6؛ کشی، الرجال، ص301، ص247، 298، 323-324: ش456، 529، 529، 540، 588؛ ابن‌بابویه، عیون أخبار الرضا، ج2، ص201). بسیاری اوقات نسبت دادن ِ فضائل و جایگاهِ مقام پایین‌تر به بالاتر نیز تجاوز از حد و غلو است. به عنوان مثال، رهبری را می‌توان تصور کرد که جایگاه برتری در جامعه دارد اما همه فضائل و دانش‌ها و توانمندی‌های زیردستانش را ندارد، و یا مانند نبی اکرم (ص) که با وجود برتری بر انبیای پیشین و علم بیشترشان، برخی معاجز انبیا (ع) را دست‌کم در دوران حضورشان بالفعل نداشتند (برای نمونه: ص: 35-37؛ قصص: 48؛ آل عمران: 59). همچنان‌که حضرت موسی ع که پیامبر اولوالعزم بود ولی در برخی اولیای عصر ایشان فضیلتی بالاتر داشتند (قصص: 34؛ کهف: 65-82) مرحوم قاضی نور الله شوشتری در این زمینه می‌نویسد: «علم ایشان به ضمایر، في الجمله باشد و دیگران را نباشد یا کمتر باشد. و اکملیت آن حضرت بیش از این تقاضا نمی‌کند که اطلاع بر ضمایر، بیشتر از دیگران داشته باشند، بلکه اگر آن حضرت اطلاع بر ضمایر نداشتی و دیگران اطلاع داشتندی، خللی در افضلیت ایشان نمی‌رسانید، زیرا که بسیاری از انبیاء به بعضی از صفات مخصوص بوده‌اند که پیغمبر ما آن صفات را نداشته؛ مانند آن که موسی کلیم الله بود و آن حضرت نبود، و عیسی روح الله بود و آن حضرت نبود، و بزرگی حضرت موسی و تفضيل او بر خضر مقرر است و مع هذا بسیاری از حقایق او می دانست که حضرت موسی نمی‌دانست. آری، اظهار ضمایر اگر چه یک بار یا دو بار، و از یک کس یا از دو کس باشند، نیز از معجزات است، و در معجزه بودن آن لازم نیست که هر ضمیر را دانند و بعضی اولیاء را که صاحب نفحات از ایشان اظهار ضمیر نقل نموده، می تواند بود که واقع باشد، و آن را نیز کسی دعوی ننموده که همیشه و در همه حال بوده، بلکه حال جميع انبیاء و اولیاء همان است که: گھی بر طارم اعلى نشینم گهی بر پشت پای خود نبینم» (اسئلة يوسفيه، ص52) 🔺 2. غالیان می‌گویند اگر علم و قدرت امامان را محدود بدانید یعنی ایشان را جاهل و عاجز خوانده‌اید. البته با اندک تأملی روشن است که عقلا حتی یک عالم معمولی را نیز با وجود ناآگاهی‌های بسیارش در علوم مختلف جاهل نمی‌خوانند. پس معلوم است اطلاق جاهل بر حجج الهی با آن حیطه گسترده علوم وحیانی و لدنی ابدا سزاوار نیست. وانگهی آیات و روایات در زمینه محدودیت علم و قدرت انبیا متواتر است (نمونه‌ها). آیا غالیان چنان جسارتی به انبیای الهی را روا می‌دارند؟ اما استعمال این تعابیر برای اولیای الهی در نسبت‌ به خداوند و یا به صورت موردی (و نه مطلق) چنانکه در برخی آیات و روایات آمده، اشکالی ندارد. چنانکه می‌فرماید: «إن أدری...»، «لا تعلمهم...»، «ما کنت تعلمها...»، «اللهم... فَإِنِّي ضَعِيف‏»، «أنا عبدك الضعيف الذليل الحقير...» @gholow2

کانالی مفید در معرفی و نقد دیدگاه‌های شیخ محمد سند: https://t.me/mohammad_sanad_weakness

🔹️ملاک ارزش عمل! 🔊دکتر سید محسن هندی #کافی قسمت ۲۶ @ayeen_kherad