رواق غزل معاصر

@Ghazalkhanee حس و حال همه‌ی ثانیه‌ها ریخت به هم شوق یک رابطه با حاشیه‌ها ریخت به هم گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید آمدیّ و همه‌ی فرضیه‌ها ریخت به هم روح غمگین تو در کالبدم جا خوش کرد سرفه کردی و نظام ریه‌ها ریخت به هم در کنار تو قدم می‌زدم و دور و برم چشمها پر خون شد، قرنیه‌ها ریخت به هم پای عشق تو برادرکشی افتاد به راه شهر از وحشت نرخ دیه‌ها ریخت به هم بغض کردیم و حسودان جهان شاد شدند دلمان تنگ شد و قافیه‌ها ریخت به هم من که هرگز به تو نارو نزدم حضرت عشق پس چرا زندگی ساده‌ی ما ریخت به هم؟ #امید_صباغ_نو @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee روزِ گُرسنگی، سرمان را فروختیم نانی نبود، خنجرمان را فروختیم چون شمعِ نیم‌مُرده، به سوسوی زیستن پسمانده‌های پیکرمان را فروختیم غیرت نبود تا بزند پُشتِ دستِ حرص ما کودکانه، باورمان را فروختیم از ترس پیر کُش شدنِ ریشه‌ای کثیف سرشاخه‌ی تناورمان را فروختیم ما پیش از آنکه چشمِ زلیخا فتد بر او زیباترین برادرمان را فروختیم دروازه، باز و بسته چه توفیر می‌کند وقتی نگاهِ بر درِمان را فروختیم #محمدعلی_جوشایی @joshaee_mohamadali @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee فراوان گفته‌اند ای مرد! آنَت کُشت... اینَت کُشت... سخن بی‌پرده می‌گویم: امیرالمومنینَت کُشت! ‌ تو آن‌شمعی که در تاریکجایِ هستیِ انسان به نامِ فتنه در اسلام، بادِ آستینَت کُشت! ‌ نه در میدانِ تیغ و تیر و آهن، راویان گیج‌اند... که در آن حُجره‌های مرتجع، تفسیرِ دینَت کُشت! ‌ الا ای "بیش‌از اینها" شرم می‌آید مرا کان شب به بویِ گندمِ رِی، کمترینی از کمینَت کَشت! ‌ از آن ساعت به خیلِ مومنانِ قوم شک دارم که در آن ظُهر، هر کس کُشت درحالِ یقینَت کُشت! ‌ به قولِ روضه‌خوانان اعتباری ‌نیست، چون اینان یکی در گوشه‌ی گودال، وآن یک پُشتِ زینَت کُشت! ‌ تو را ای تخمه‌ی پاکِ شرافت! دوست می‌دارم... سخن سربسته می‌گویم که: اینَت کُشت! اینَت کُشت! ‌ #حسین_جنتی @h_jannati @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee نه فقط ساده به دستان تو تسليم شدم كه به تاريخِ پس و پيش تو تقسيم شدم دلِ من  قبل تو كه اين همه محروم نبود انقلابی شد و من يک شبه تحريم شدم لحظه‌ی ديدنِ تو فاتحه‌ام را خواندم چون دچار سرطانِ دلِ بدخيم شدم بعدِ تو روزِ خوشم جن شد و من بسم‌الله تا ابد جمعه‌ترين جمعه‌ی تقويم شدم كمیِ فاصله‌ها شاخص نزديكی نيست مـن كنارت به موازاتِ تو ترسـيم شدم وسط زندگی‌ات گاف بعیدی بودم که نفهمیده خودم جمع شدم... جیم شدم دست بی‌حوصله‌ات قيچی و من ريش كه نه بمب بی ساعتِ بی طاقتِ پر سيم شدم #عرفان_پاكزاد @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee یک شمه از آن ناز که در دلبری اوست سُر خوردن خودخواسته‌ی روسری اوست از قاتل زنجیره‌ای شهر بگویم؟ آن گیسوی بیرون‌زده‌ی یک‌وری اوست! دنباله‌ی دیوانگی دامنه‌دارم در حاشیه‌ی دامن خاکستری اوست من بر سر آنم که اگر آب قشنگ است از برکت فیروزه‌ی انگشتری اوست هرگاه بیاید به کمی عشوه فروشی خورشید پدر سوخته هم مشتری اوست! در آتشم انداخت، حواسم به خودش بود من زنده‌ام؛ این حاصل جادوگری اوست رازی که به من گفت به ایما، به اشاره شعر آمده در معرض افشاگری اوست با منتقدان غزل روز بگویید شعرم همه تقلید زبان‌آوری اوست.. #آرش_شفاعی @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee برنو لوله بلندی بود و خان و دخترش یک سر شوریده بود و عاشقی و باورش یک طرف، یک لا قبای عاشق شوریده‌سر یک طرف، خان با حَشم‌ها و قبای فاخرش عشقبازی بود و بازی بود و گندمزار ده تک‌درخت دشت بود و شاخِ سایه‌گُسترش یک شب تاریک بود و دو جوان عشق‌باز قلعه‌ی ده بود و دیوار خراب و معبرش دختر خان بود و عاشق بود و کوه و دشتها آبروی خان و اقوام و برار قلدرش اولش شیرین و پایان هم دو نعش آش و لاش برنو لوله‌بلندی بود و خونین آخرش... #غلامرضا_شجاعی @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee شب روی چشم پنجره شولا کشیده است کار فغان و ناله به بالا کشیده است در زیر چکمه‌های ستم، دست روزگار تصویر تلخ ضجه‌ی ما را کشیده است آغوش عشق را به زمین قفل کرده‌اند راه سرشک دیده به دریا کشیده است پنهان میان دخمه‌ی وحشت، جمال صبح کار جنون به جانب صحرا کشیده است پرواز را به کنج قفس سر بریده‌اند آهی دلم به وسعت دنیا کشیده است دردا که دست حادثه، پای مرا به ظلم تا انتهای کوچه‌ی غمها کشیده است نفرین بر این تداوم زور و زر و ریا نفرین که تیغ فاجعه بر ما کشیده است #مجتبی_رجبی_راوندی @pooshtehichestanam @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee به نام  دوست که دستانِ حیرت‌آور داشت برای خلقِ یَلی، جای خاک، زر برداشت و کاغذ و قلم از درج رنج شرمنده‌ند وجود آب شدن را کدام دفتر داشت!؟ زمان به مرثیه‌ مشغول شد؛ شد اقیانوس! زمین، صدف شد و هفتاد و چند گوهر داشت جهان چه خاصیتی داشت ظهر آن محشر بدون آب و هوا، ماهی و کبوتر داشت! پَرید رنگِ لبِ ماهیانِ بی‌پولک بُرید صبرِ پلنگی که مشک در بر داشت فضا برای علفهای هرز سنگین شد که سایه‌پاشی آن روز را صنوبر داشت به رقص آمده یک ذوالفقار صاعقه‌وار زمین بسامدی از گامهای حیدر داشت به آب رو زد و با ظرفِ آبرو در دست... هوای خیمه‌ی بی‌تشنه مانده در سر داشت از عِرق غیرت خود رو به آب‌پها زده بود وگرنه دسترسی‌ها به حوض کوثر داشت چه دست‌گیری خوبی خدا به او بخشید ابوالحوائج خود کرد و "دست" از او برداشت گرفت بر لب و دندان، بصیرت خود را به سمت گریه‌ی اصغر، امیدِ لشکر داشت... که ناگهان دل باغ محمدی خون شد و یاس دامنی از غنچه‌های پرپر داشت ▪︎ کم‌ است دست تمام جهانیان، باید_ برای ثبت غمت، دست‌های دیگر داشت خدا میان کلامش، نشانی از تو گذاشت اگر مقطعه شد آیه‌ای که پیکر داشت... #سحر_هادیان @hadian_sahar @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee بیابان از صدای لشکر شب، زار می‌لرزید زمان از اتفاق تلخ و ناهنجار می‌لرزید صدای ضربه‌ی شلاق بود و خشم طالبها زن اما در سکوت مبهمش تکرار می‌لرزید دلش می‌خواست گرگ مرگ را از پا بیندازد به میدانی که آنجا پرچم پیکار می‌لرزید عروسکهای سنگی از ته‌ِ دل خنده می‌کردند دل آیینه از پیوند با دیوار می‌لرزید زنِ این قصه در آتشفشان مرگ رقصان بود و جسم خشمگین آدم خونخوار می‌لرزید من آن شب ماه را دیدم، دلش گنگای آتش بود کنار نعش زن، در دشت خون انگار می‌لرزید         صدای لشکر شب از تمام شهر برمی‌خاست خدا حتی از این وضع فلاکت‌بار می‌لرزید #لیلی_غزل @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee به شوق گوشه‌ی چشمت نشسته در دامم قفس بیاور عزیزم! پرنده ای رامم هوس برای پریدن در آسمانم نیست اگر چه بال و پرم هست و بر سر بامم قوی نبوده‌ام از من چه انتظاری بود! که در مقابل یادت نلرزد اندامم به زور اشک و دعا نیز عاشقم نشدی! نه سجده‌گاه و نه گریه، نکرده آرامم نظر به موی سفیدم نکن! که تنهایی... چنین خمانده... وگرنه جوان ناکامم بزرگ و پخته نشد روحم از سفر کردن به قبر هم بگذاری، جنازه‌ای خامم #حسین_سبزواری @hosein_sabzevari @Ghazalkhanee