رواق غزل معاصر

‌@Ghazalkhanee حضرت یار! اجازه‌ست دچارت بشوم؟ دوست دارم همه‌ی دار و ندارت بشوم آمدم گرد غم از صورت ماهت ببرم سحرِ روشنِ بعد از شب تارت بشوم بعد تنهاییِ یک عمر زمستانِ سیاه رویش عشق شوم، فصل بهارت بشوم حضرت جاذبه! مجذوب حیائت شده‌ام تو چه کردی که چنین محو وقارت بشوم؟ وارث دلبری از لیلی و شیرین شده‌ای به فدای خودت و ایل و تبارت بشوم صید دل می‌کنی و کار خودت را بلدی زن عاشق‌کشِ صیاد، شکارت بشوم؟ بغلم کشور امنی‌ست، بیا فتحش کن سفت و محکم بغلم کن که حصارت بشوم از نگاه تو غزل، عشق، حیا می‌بارد ای به قربان تو و مهره‌ی مارت بشوم آس دل دارم و دستم پر حکم عشق است وقت آن است که پیروزِ قمارت بشوم آسمان دلت انگار که ابری شده است روشنای دل من! ماه مدارت بشوم؟ کاش یک روز بیاید که تو بی تاب شوی هوس من کنی و میل و ویارت بشوم شانه‌ی امن پس از گریه‌ی تلخت باشم صبر و آرامش و سامان و قرارت بشوم وقت خوابیدن تو شعر بخوانم با عشق صحنه‌ی آخر چشمان خمارت بشوم دلِ من پیشکشِ نازِ نگاهت ملکه! می‌شود شاهِ دلت باشم و یارت بشوم؟‌ #حمیدرضا_گلشن @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee شادم که با غمی... غمی از من بزرگ‌تر در من شکفت آدمی از من بزرگ‌تر من زخمی‌ام عمیق‌تر از زخم روزگار بستی مرا به مرهمی از من بزرگ‌تر نامش غرور بود؟ چه بود آنچه خرد شد؟ در من شکست آدمی از من بزرگ‌تر واکرده است حسرت و دلتنگی و فراق چشم مرا به عالمی از من بزرگ‌تر! گفتی خدا شبیه که بود ای شکسته دل! گفتم شبیه من... کمی از من بزرگ‌تر این بار داغ نیست که بر دل نشسته است بر من نشسته شبنمی از من بزرگ‌تر فردا هم این منم که تو را ترک می‌کند فردا تو هستی و غمی از من بزرگ‌تر... #حسین_زحمتکش @zahmatkeshhossein @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee برای خلقت تو، من خدا را دوست می‌دارم "تو" که نه ماہ من! "بندہ، شما را دوست می‌دارم" عروسِ بندری! بر لوحِ ناخن‌ها بزن نقشی که بر دست تو، آثار حنا را دوست می‌دارم به رقص آور دوبارہ اَبروی زیبای خود را که... اشارات لطیف و بی‌صدا را دوست می‌دارم سیاهیِّ شب و دریا و سَرو و برکه‌ی مهتاب برای وصف تو، این واژہ‌ها را دوست می‌دارم تو و طوفان، تو و برف و کویر و نم‌نمِ باران تو که باشی کنارم، هر هوا را دوست می‌دارم اگرچه کافرم کردہ سیاهی‌های گیسویت برای خلقت تو، من خدا را دوست می‌دارم #پژمان_اصلانی @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee فرض کن آتش به فرمانِ پرِ پروانه باشد پاسبانها مِی‌فروش و پادگان میخانه باشد فرض کن از آهِ ما آتش به ریش ظالم افتد عصر او پایان بگیرد، قصرِ او ویرانه باشد روزگاری آرمانی را تصور کن که در آن عهدها محکم بماند، قولها مردانه باشد چشمهایت را ببند و تن به او بسپار، هر چند آنکه می‌بوسد لبت‌ را با غمت بیگانه باشد شربتِ مسموم خوردن، بهتر از لب تشنه مردن نوش جان کن گر چه شاید زهر در پیمانه باشد سالها در گوش مردم قصه‌ی موعود خواندند من که باور کردم اما وای اگر افسانه باشد! #محمدرضا_طاهری @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee شبیه آخر اسفند؛ رو به پایانم! گمان کنم که به فردا نمی‌رسد جانم... تو از حوالی بارانی؛ ای همیشه بهار من آخرین نفس سُلطه‌ی زمستانم تو بوته‌ی گل یاسی که تازه گل کرده و من شکسته‌ی بعد از خروش طوفانم! دوباره عید شد و در کنار سفره‌ی عید پر از تَرَک شده‌اند بغضهای پنهانم همه ز حافظ و قرآن مراد می‌جویند و من میانه‌ی اشعار خود پریشانم! چه روزگار بدی دارم و نمی‌بینی چقدر بی من خوبی؛ نگو نه! می‌دانم... #سید_عباس_محسن_زاده @Mohsenzadeh_S_A @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee مبتلای شب گیسوی تو بودن زیباست هم دچار خم ابروی تو بودن زیباست عابر کوچه‌ی مهتابی و لبریز غزل تشنه‌ی جرعه‌ای از بوی تو بودن زیباست مثل موجی که فقط میل رسیدن دارد هر نفس در هوس سوی تو بودن زیباست ای نگاه تو سرآغاز پریدن تا اوج صید بارانی آهوی تو بودن زیباست عین بودایی و در جذبه‌ی چشم تو اسیر راستی زائر هندوی تو بودن زیباست مثل آیینه پر از وسوسه‌ی روی توام شاعر قامت دلجوی تو بودن زیباست #رضا_قریشی_نژاد @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee بیا که از نفس گرمت آفتاب بنوشم و از دهان تو یک زنده‌گی شراب بنوشم چقدر خسته‌ام از سردی و سکوت و سیاهی بیا که از تب آغوشت اضطراب بنوشم بیا به هم بزن این روزها کلافه‌گی‌ام را که از نگاه تو یک سرزمین کتاب بنوشم تو رودبار من استی، من آن درخت‌ پر ازگل که از سخاوت تو ریشه ریشه آب بنوشم نترس از من مست و نکش کنار خودت را بمان که از دهنت بوسه بی‌حساب بنوشم بمان که روی تنت داغهای عشق بکارم و از هوای قشنگ تو آب و تاب بنوشم نفس نفس بزنم در تب زنانه‌گی‌ام خوب و در کنار تو تا که شوم‌ خراب، بنوشم #لیلی_غزل @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee باشد، تو نیز بر جگرم خنجری بزن با من دم از هوای کسِ دیگری بزن پرواز با رقیب اگر فرصتی گذاشت روزی به آشیانه‌ی من هم سری بزن ای دل به جنگ جمع رقیبان شتاب کن سرباز نیمه‌جان! به صف لشگری بزن درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت ای روزگار! سیلیِ محکم‌تری بزن شاید که جام بشکنم و توبه‌ای کنم ای مرگ! پیش از آنکه بیایی دری بزن... #سجاد_سامانی @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee می‌خزم در خود چنان ماری به غربت کرده خو می‌روم آخر شبی زین خاک نحس پونه‌رو بعدِ تو دنیا به من لبخند زد، اما حزین مثل نازایی که می‌خندد به فرزند هوو غم دو هدیه را برایم ارمغان آورده بود خار در چشمم فرو کرد، استخوانی در گلو دست بر خالی زنم ،دنبال عشق و بی‌نصیب مثل کوری که کند دیوارها را جستجو ای کسانی که مرا نادیده می‌گیرید، آی برکه‌ای هستم که خالی مانده از آواز قو از زلیخا کمتران! حاشا به غیرتهایتان من خودم پیراهنم را چاک دادم، خود رفو شانه‌هایم زیر بار ماتم دنیا شکست سر نیاوردم ولی در پیش نامردان فرو... #احمد_جم @Ghazalkhanee

@Ghazalkhanee کم به دست آوردمت، افزون ولی انگاشتم بیش از اینها از دعای خود توقع داشتم بید مجنون کاشتم، فکر تو بودم، خشک شد زرد می‌شد مطمئناً کاج اگر می‌کاشتم آن که زد با تیغ مکرش گردنم را، خود شمرد چند گامی سوی تو بی‌سر قدم برداشتم ای شکاف سقف ِبر روی سرم ویران شده کاش از آن اول تو را کوچک نمی‌پنداشتم آه ِمن دیشب به تنگ آمد، دوید از سینه‌ام داشت می‌آمد بسوزاند تو را، نگذاشتم #کاظم_بهمنی @kazem_bahmani @Ghazalkhanee