معما.

شما ببین چجوری بارون و رعد و برق ترسناکی میاد که تو خوابگاه پیج کردن وسایل رو از برق بکشید که برق نگیرتتون.

"هر انسان کتابی است؛ چشم‌ به‌ راهِ خواننده‌‌اش."

پس کِی میای یادم بدی دوست داشته شدن چه شکلیه؟

آره خب این غصه منو نمی‌کشه، ولی ناراحتم که می‌کنه.

آدمایی که بقیه رو مسخره‌ی خودشون فرض می‌کنن بیشترتر.

آدمایی که طوری رفتار می‌کنن که وانمود کنن اوضاع عادیه درحالی که نیست بیشتر.

آدمای طمع‌‌ورز چقد منفورن.

آدم‌هایی که با وجود اختلاف نظر و عقیده؛ ترکت نمی‌کنن و گاهاً با مباحثه‌ی دور از تمسخر و تندی باهات حرف می‌زنن و حضور دارن برام قابل احترامن چون نشون دادن برای تفکرشون ارزش قائلن، برعکس عده‌ی کثیری که فقط با فحش و طعنه و بدون استدلال می‌خوان صرفاً مخالفتشون رو اعلام کنن و حتی اونقدر برای خودشون و تفکرشون ارزش قائل نیستن که گاهی بهش با نگاه نقادانه نگاه کنن و صحبت باقی رو هم بشنون.

واقعا از لحاظ روحی لای یه کتاب پونصد صفحه‌ای ام