မောင်သုတ 🧐

“၁၃၀၀ပြည့် ရေနံမြေ အရေးတော်ပုံ” မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၀၀ ပြည့်နှစ်တွင်ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည့် ၁၃၀၀ ပြည့်အရေးတော်ပုံသည် ရေနံမြေအလုပ်သမားအခွင့်အရေးအတွက် သပိတ်မှောက်ဆန့်ကျင်မှုဖြစ်ကာ ကိုလိုနီခေတ်တွင် ထင်ရှားသောဆန့်ကျင်လှုပ်ရှားမှုများအနက် တခုအပါအဝင်ဖြစ်သည်။ ရေနံအလှုပ်သမားများဖြင့် စတင်ခဲ့သော်လည်း ကျောင်းသားများ၊သံဃာတော်များမှတဆင့် တို့ဗမာအစည်းအရုံးနှင့် နိုင်ငံရေးအင်အားစုများပါ ပါဝင်လာခဲ့သည်။ ၁၉၃၈ခုနှစ်တွင် မကွေးတိုင်း၊ချောက်မြို့ရှိ ရေနံလုပ်သားများက Burma Oil Company(BOC)၏ ဗြိတိသျှစီးပွားရေးအရင်းရှင်များကို သပိတ်မှောက်တော်လှန်ခြင်းဖြစ်သည်။ ရှေးမြန်မာမင်းများလက်ထပ်တွင် ၎င်းရေနံမြေများမှာ ဗမာလူမျိုးတို့အပိုင်ဖြစ်ပြီး တွင်းရိုး၊တွင်းစားများဟု ခေါ်ဝေါ်ကြသည်။ ရေနံလုပ်ငန်းတွင် လုပ်သားတဦး၏တလဝင်ငွေမှာကျပ်၂၀နှင့် အမြင့်ဆုံးမှာ ၄၅ကျပ်သာရှိပြီး အထက်အရာရှိများမူ တလတွင် ၅၀၀ဝ ကျပ်အထိရရှိသည်။(ကျပ်၂၅÷ ရက်၃၀= ၀.၈၃၃၃၃...,တရက် ၈ပဲခန့်) တနေ့အလုပ်ချိန်မှာ ၁၅ နာရီခန့်ဖြစ်ပြီး နားရက်မရှိလုပ်ရသည့်အပြင် ဆေးဝါးကုသမှုသည်လည်းလုံလောက်စွာမရရှိ။ အလုပ်သမားများသည် တနှစ်လျှင်လုပ်ခမပျက်ခွင့် ရက်၃၀ပေးရန်နှင့် လိုလားချက်၁၂ချက်ကိုတောင်းဆိုခဲ့ကြသည်။လိုက်လျောခြင်း မပြုသဖြင့် ၁၉၃၈ ခု၊ ဇန်နဝါရီလ ၈ ရက် (၁၂၉၉ ခုနှစ်၊ ပြာသိုလဆန်း ၈ ရက်) စနေနေ့တွင် ရေနံမြေ သပိတ်စတင်ခဲ့သည်။ ၁နှစ်ခွဲ့ခန့်ပုံစံများစွာဖြင့် ဆန့်ကျင်ခဲ့သည်၊အရင်းရှင်များကလည်း ဖိနှိပ်ခဲ့သည်။ လုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်ရန် သခင်လေးမောင်၊ သခင်မြ၊ သခင်သင်၊ သခင်ခင်၊ သခင်အောင်ဖေ၊ သခင်ခ၊ သခင်ဘတင်၊ သခင်လှိုင်၊ ဦးဘလှိုင်၊ သခင်ဖိုးလှကြီး တို့အားရွေးချယ်ခဲ့ကြပြီး အမျိုးမျိုးသော ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်မှုများအား မခံမခရပ်နိုင်ဖြစ်လာကြသော အလုပ်သမားများကို သခင်ဖိုးလှကြီးဦးဆောင်ကာ ခြေလျင်ခရီးဖြင့် ချောက်မြို့မှတဆင့် ရန်ကုန်မြို့အထိရောက်ရှိလာချိန်တွင် ပြည်သူများစွာပါဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ သံလျင်ရှိရေနံချက်စက်ရုံနှင့် ရန်ကုန်ရှိအစိုးရပိုင်ဌာနများရှေ့တွင် ၁နှစ်နီးပါးသပိတ်မှောက်ခဲ့ကြသည်။ သပိတ်မှောက်နေစဉ်အတွင်း နယ်ချဲ့အစိုးရ၏ဖိနှိပ်မှုကြောင့် စုစုပေါင်း၃၂ဦး ကျဆုံးခဲ့ကြသည်။ ၁၃၀၀ပြည့်အရေးတော်ပုံတွင် သခင်များစွာ သခင်မများစွာ ပါဝင်ခဲ့သည့်အနက် သခင်ဖိုးလှကြီးသည် ထင်ရှားသော ဦးဆောင်သူတဦးဖြစ်သည်။ လွတ်လပ်ရေးကာလတွင် အလုပ်သမားသမဂ္ဂများ၊အဖွဲ့စည်းများဖြင့် အလုပ်သမားများ၏အခွင့်အရေးကိုအကာအကွယ်ပေးခဲ့သော်လည်း ၁၉၄၇ ခုနှစ် မဆလအစိုးရလက်ထပ်တွင် အခွင့်အရေးများပြန်လည်ဆုံးရှုံးလာသဖြင့် ဆန္ဒထုတ်ဖော်ကြရာ ရက်စက်စွာပစ်ခတ်နှိမ်နင်းခဲ့ပြီး ဖမ်းဆီးရမိသူများကို နှစ်ရှည်ထောင်ဒဏ်များသော်လည်းကောင်း၊ကိုးကိုးကျွန်းသို့ပို့ဆောင်၍လည်းကောင်း ဖိနှိပ်မှုများလုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ #Anthrk မင်မင်မှတ်မိသလောက်နဲ့ ရှာရတာတွေကိုပြန်တိုက်ရေးထားတာမို့ အမှားပါသွားရင်ထောက်ပြပေးပါဗျ။ အသေးစိတ်သိချင်ရင် "၁၃၀၀ ပြည့် ရေနံမြေ အရေးတော်ပုံ(မောင်သစ်လွင်)" စာအုပ်မှာ ဖတ်နိုင်ပါလို့ရပါတယ်ခင်ဗျ။

မြန်မာနိုင်ငံမှာနေရတာ သောက်ရမ်းကံကောင်းလွန်းနေပါတယ်

အာဏာသိမ်းစစ်ကောင်စီရဲ့ ဆိုက်ဘာလုံခြုံရေးဥပဒေ NLD အစိုးရလက်ထက် မြန်မာနိုင်ငံ e-Government ဦးဆောင်ကော်မတီရဲ့ စတုတ္ထအကြိမ်အစည်းအဝေးဆုံးဖြတ်ချက်အရ ၂၀၁၉ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလကနေစတင်ပြီး ဆိုက်ဘာဥပဒေရေးဆွဲကေးအထောက်အကူပြုအဖွဲ့၊ ဆိုက်ဘာလုံခြုံရေးဆိုင်ရာဆပ်ကော်မတီ တို့နဲ့ပူးပေါင်းကာ ဆိုက်ဘာလုံခြုံရေးဥပဒေ(မူကြမ်း)ကို စတင်ရေးဆွဲခဲ့ပါတယ်။ နိုင်ငံတော်ကို စစ်အာဏာသိမ်းပြီး ၈ရက်မြောက်နေ့ ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ (၈)ရက်နေ့မှာတော့ ဥပဒေ(မူကြမ်း)ကို သက်ဆိုင်ရာဌာနအသီးသီးဆီဖြန့်ဝေပြီး သဘောထားမှတ်ချက်တောင်းခံခဲ့ပါတယ်။ စစ်ကောင်စီလက်အောက်ခံဝန်ကြီးဌာနတွေရဲ့ သဘောထားမှတ်ချက်အတိုင်း ဥပဒေ(မူကြမ်း)ကို ပြန်လည်ဖြည့်စွက်ပြင်ဆင်ခဲ့ပြီး ၂၀၂၂ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလအရောက်မှာတော့ ဆိုက်ဘာလုံခြုံရေးဥပဒေ(မူကြမ်း)ကို အချောသပ်ပြင်ဆင်ပြီး အတည်ပြုဌာန်းနိုင်ရေး လုပ်ငန်းအဆင့်ဆင့်ကို ဆောင်ရွက်ခဲ့ပါတယ်။ ဥပဒေရဲ့နာမည်ကို "ဆိုက်ဘာလုံခြုံရေးဥပဒေ" လို့ခေါ်တွင်စေပါတယ်။ အဲ့ဒီဥပဒေမှာ အခန်း(၁၈) ခန်းပါရှိပြီး အဲ့ဒီဥပဒေကို ပြည်ထောင်စုသမ္မတမြန်မာနိုင်ငံတော် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေပုဒ်မ ၄၁၉ အရ နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီဥက္ကဌက လက်မှတ်ရေးထိုးကာ တရားဝင်ပြဌာန်းနိုင်ပါတယ်။ NLD အစိုးရလက်ထက်မှာ စတင်ရေးဆွဲပြီး စစ်အာဏာရှင်အစိုးရလက်ထက်မှာ ပြန်လည်ဖြည့်စွက်ပြင်ဆင်ခဲ့တဲ့ ဒီဥပဒေရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ဟာ မြန်မာအစိုးရအနေနဲ့ အင်တာနက်အသုံးပြုမှုကိုပိုမိုထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့အတွက်နဲ့ သဘောထားကွဲလွဲမှုတွေကို ဖျက်ချနိုမ်နင်းဖို့အတွက် ဖြစ်ပါတယ်။ စစ်အစိုးရဟာ သူတို့ပေးမကြည့်စေချင်တဲ့ သတင်းအချက်အလက်တွေ၊ သူတို့ပေးမသိချင်တဲ့ သတင်းအချက်အလက်တွေကို နိုင်ငံသားတွေ သိရှိနေတာကို မလိုလားပါဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် စစ်အစိုးရဟာ သတင်းအချက်အလက်မျှဝေခြင်းတွေကို ကန့်သတ်နိုင်ဖို့အတွက် ဒီဥပဒေမူကြမ်းကို ပြန်လည်ရေးဆွဲစေခဲ့တာပါ။ ဒီဥပဒေရဲ့ အဓိကပြဌာန်းချက်တွေကတော့ VPNအသုံးပြုခြင်းဟာ ရာဇဝတ်မှုမြောက်ခြင်း၊ ဒေတာအချက်အလက်တွေကိုစောင့်ကြည့်ခြင်းနှင့် ထိန်းသိမ်းခြင်း နဲ့ သတင်းအချက်အလက်များအား ဆင်ဆာဖြတ်တောက်ခြင်း တို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ * ဒီဥပဒေအရ Virtual Private Network လို့ခေါ်တဲ့ VPNsတွေ အသုံးပြုနေတာကို စစ်ဆေးတွေ့ရှိပါက ထောင်ဒဏ်(၁)နှစ်ကနေ (၃)နှစ်အထိ ကျသင့်နိုင်ပြီး ငွေဒဏ်(၅)သိန်းကျပ်ပါ ဒဏ်ရိုက်ခံရမှာဖြစ်ပါတယ်။ စစ်ကောင်စီအစိုးရဟာ အာဏာသိမ်းစကတည်းက Facebookနဲ့ Instagram တို့လို လူမှုကွန်ရက်စာမျက်နှာတွေကို နိုင်ငံအတွင်းမှာ ပိတ်ပင်ထားခဲ့တာဖြစ်ပြီး ပိတ်ပင်မှုကိုကျော်လွှားနိုင်ဖို့ ပြည်သူတွေဟာ VPNs တွေကို မသုံးမဖြစ် အသုံးပြုနေရတာဖြစ်ပါတယ်။ *ဒီဥပဒေအရ Mytel, MPT, Myanmarnetအစရှိတဲ့ Internet Service Providers (ISPs) တွေဟာ အသုံးပြုသူတွေရဲ့ ဒေတာအချက်အလက်တွေကို သုံးနှစ်ကြာသိမ်းဆည်းထားရမှာဖြစ်ပြီး သက်ဆိုင်ရာအာဏာပိုင်တွေက အချက်အလက်တွေကိုတောင်းခံလာတဲ့အခါတိုင်းမှာ အဲ့အချက်အလက်တွေကို ထုတ်ပေးရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ISPs တွေဆိုတာဟာ ကျွန်တော်တို့အသုံးပြုနေတဲ့ အင်တာနက်၊ ဝိုင်ဖိုင်ကွန်ယက်တွေဖြစ်ပါတယ်။ အဲ့ဒီကွန်ယက်တွေမှာ သူတို့ရဲ့အင်တာနက်ကိုအသုံးပြုပြီး ကျွန်တော်တို့ ဝင်ကြည့်တဲ့ ဝဘ်ဆိုက်တွေ၊ ကျွန်တော်တို့အသုံးပြုနေတဲ့ Appsတွေနဲ့ အင်တာနက်ပေါ်မှာ စကားပြောနေတဲ့အရာတွေကအစ သိမြင်နိုင်စွမ်းရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီလိုလိုက်လံစောင့်ကြည့်တာကို ဟန့်တားဖို့အတွက် ကျွန်တော်တို့တွေဟာ Encryption စနစ်တွေအသုံးပြုတာ၊ VPNs တွေအသုံးပြုတာအပြင် Secure Web တွေကို အသုံးပြုကြရပါတယ်။ * အဓိကအချက်တစ်ချက်ဖြစ်တဲ့ နောက်ဆုံးတစ်ချက်ကတော့ အစိုးရအနေနဲ့ အင်တာနက်ပေါ်က သူဖျက်ချစေချင်တဲ့ဟာကို ဖျက်ချဖို့အတွက် တင်တဲ့သူကို အမိန့်ပေးပိုင်ခွင့်ရှိပါတယ်။ ဥပ‌မာအနေနဲ့ ကျွန်တော်က တိုင်းရင်းသားအရေးဆွေးနွေးတဲ့ ဆောင်းပါးတိုတစ်ပုဒ်ကို အင်တာနက်ပေါ်မှာ တင်လိုက်ပြီဆိုကြပါစို့၊ အဲ့ဒီဆောင်းပါးတိုကို အစိုးရအနေနဲ့ သဘောမကျလို့ ဖျက်ချချင်တယ်ဆိုရင် အရင်လို Facebook Teamတွေအသုံးပြုပြီး တိုက်ခိုက်ဖျက်ချတော့မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဖျက်ချဖို့အတွက် ကျွန်တော့်ဆီကို သတိပေးစာရောက်လာမှာပဲဖြစ်ပါတယ်။ သတိပေးစာကို မေ့ထားပြီး မဖျက်ချရင်တော့ ကျွန်တော့်ကို အိမ်တိုင်ရာရောက် လာရောက်ဖမ်းဆီးမှာဖြစ်ပါတယ်။ ၂၀၂၄ ခုနှစ် မေလ ၃၀ ရက်နေ့မှာတော့ မြန်မာစစ်အစိုးရဟာ ဆိုက်ဘာလုံခြုံရေးဥပဒေသစ်ကို ပြဌာန်းဖို့အတွက် ခြေလှမ်းတစ်ခုကို စတင်လှမ်းခဲ့ပါတယ်။ အင်တာနက်ထိန်းချုပ်မှုကို ပိုမိုထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့အတွက် VPNs တွေကို စတင်ဘန်းလိုက်တာပါ။ အဲ့ဒီဖြစ်ရပ်ကြောင့် မနေ့နံနက် အစောပိုင်းလောက်ကစပြီး VPN တော်တော်များများဟာ အသုံးပြုလို့မရတော့ပါဘူး။ Tor VPN (orbot), Express VPN, Turbo VPN(US), Secure VPN နဲ့ တရုတ်ပြည်မှသုံးကြတဲ့ Samsung Max တို့ကတော့ အသုံးပြုလို့ရနေပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ VPNတွေဟာလည်း တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ သုံးမရတော့တာမျိုးတွေ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ အဆုံးထိဖတ်ရှုပေးတဲ့အတွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်။ Point-105 - Ling Kai -

တကောင်းဆောင် ပြည်ဆောင် ပုဂံဆောင် သံပျင်ဆောင်တို့ တို့အကြားက အဆောင်သူများ နောက်ခံထား၍ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြ သော သက်တမ်းရင့် ကံကော်ပင်ကြီး ။ By - Kyaw Moe Oo #tree #old #rangon #uni

သင်သိပါသလား ၂၄၊ ၅၊ ၂၀၂၄ မှာထုတ်ပြန်တဲ့ ဗဟိုလ်ဘဏ္ထုတ်ပြန်ချက်အရ မြန်မာနိုင်ငံမှာ Crypto ရောင်းဝယ်ရင် ထောင်ဒဏ္နဲ့ ငွေဒဏ္ချမှတ်နိုင်ပါတယ်။

https://youtu.be/mBued_NfMHY?si=Pfoknjkdwfguvl2e စာမဖတ်ချင်တဲ့ ချစ်လေးတို့အတွက် 😚🤍

ဒါက ဥပမာအဖြစ်လေးပြောတာပါ။ ကျမတို့ဟာ ဒီခေတ်ဒီကာလ ဒီကုန်ဈေးနှုံးကြီးတွေနဲ့အပိုချက်ဖို့ဆိုတာ တော်တော်ခက်ခဲကြပါတယ်။ သူများကို သီးသန့်ထောက်ပံ့ဖို့ဆိုတာလည်း တော်တော်ခက်တာပါ။ ဒါပေမဲ့အပေါ်က ကျမ လုပ်သလိုလေး ကိုယ်နဲ့နီးစပ်ရာဝန်းကျင်လေးကို စားနိုင်အောင် ပံ့ပိုးပေးတာလေးကလည်း မျှဝေတဲ့သဘောပါပဲ။ နောက်ပြီး ဈေးဝယ်တဲ့အခါ တချို့ ပါတိတ်လုံချည်တစ်ထည် သုံး လေး‌ေသာင်းပေးဝယ်ပြီး စကောလေးနဲ့ရောင်းတဲ့ ဗမာကန်ဇွန်းရွက်သည်လေးတွေကျ ဆစ်လိုက်ကြတာ။ မဆစ်ပါနဲ့လို့ပြောရင် သူတို့က ကန်ဇွန်းရွက်ကိုအလကားရတာ တဲ့။ ဒါဆို ရှိသမျှ ရေကန် ချောင်း မြောင်း ရွှံ့တောထဲ မျှော့တွယ်၊ကျွတ်တွယ်ခံ၊ဝဲအပေါက်ခံပြီး နင်သွားခူးလေ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ တချို့သူဌေးဈေးတွေမှာဈေးသည်တွေ ရွှေဆွဲကြိုးလက်မ လောက်နဲ့ မတရားတင်ရောင်းလို့ ဆစ်တာကိုမပြောပါဘူး။ ခုနကလို အရင်းမရှိလို့ခန္တာကိုယ်အားကိုးပြီး နွားချေးခြောက်တို့။ကွင်းထဲကရတဲ့ ကန်ဇွန်းရွက်လေးတွေ၊မြေဇာ၊ကြိတ်မှန်၊ကင်းပုံညွန့် စတဲ့အရွက် လေးတွေရောင်းတဲ့ ဈေးသည်လေးတွေကို‌ေတာ့မဆစ်ပဲဝယ်စေ့ချင်တာပါ။ ဒါလည်းထောက်ပံ့နည်းတမျိုးပေါ့။ တခါတလေ ဈေးကိုဆိုက်ကားနဲ့သွားပြီး ဆန်လေးလုံးလောက်ထည့်ထားတဲ့ အိတ်ကလေးတွေ လေး ငါး ဆယ်အိတ် ထည့်ပြီး ကြုံတဲ့ နွမ်းပါးတဲ့ဈေးသည်လေးတွေကို ပေးခဲ့တာ၊ ၇၀၀ ကျရင် တစ်ထောင်ပေးပြီးပြန်အမ်းငွေမယူခဲ့တော့တာ။ ဒါတွေဟာ ကျမတို့လို စားနိုင်ပေမဲ့ မချမ်းသာတဲ့ လူတန်းစားတွေရဲ့မျှဝေနည်းပါပဲ။ ကိုယ်နဲ့ပတ်သက်သမျှလူတွေကို သူ့အထွာနဲ့သူ ညှာတာစိတ်ထားတဲ့အခါ၊ ဘာအကျိုးမှ မမျှော်ကိုးခဲ့ပေမဲ့ ကိုယ့်အလှည့်ကျတော့လည်း ကိုယ့် ကိုညှာတဲ့သူတွေနဲ့တွေ့ရတာပါပဲ။ အဓီက က အဲဒီညှာတာတဲ့ကိုယ်ချင်းစာတဲ့ စိတ်ကလေးတွေရဲ့အဝန်းအဝိုင်းဟာ ကြီးလာတာနဲ့အမျှ မေတ္တာစက်ဝန်းကြီးဖြစ်လာတာပါပဲ။ ချက်ချင်းလက်ငင်းအကျိုးပေးမြန်လိုက်တာ ဆိုတဲ့ ဒိဌဓမ္မဝေဒနိယကံ များအကျိုးပေးရင်တော့ အဲဒီမေတ္တာစက်ဝန်းကြီးဟာ ဘာမှ မမျှော်ကိုးသူတွေ၊ ကိုယ်ကျိုးစွန့်သူတွေ၊ အပေးလက်တွေ၊ ကိုယ်ချင်းစာတတ်သူတွေ အတွင်းမှာ အရောင်တဖြတ်ဖြတ် လက်နေမှာပါပဲ။ ကျမ တို့ဟာ အဲဒီစက်ဝန်းထဲကိုအမြန်ပါအောင်တွဲလွဲခိုပြီး လိုက်ရဲဖို့သာလိုတာပါ။ အထူးသဖြင့် ဒီကာလကြီးမှာပေါ့။ ++++++++++++++++++++++++++ #MaMawMawThin

#မေတ္တာစက်ဝန်း ( ၁ ) =============== မနက်တုံးကဈေးသွားတော့ ဈေးထဲမှာ ပုဇွန်ကြော့အကောင်ခပ်လတ်လတ်လေးတွေ တစ်ဆယ်သား ၁၂၀၀ ဆိုလို့ တစ်ဆယ်သားဝယ်တယ်။ ချဉ်ပေါင်ရွက် တစ်စည်း ၂၀၀ နဲ့သုံးစည်းဝယ်တယ်။ ချဉ်ပေါင်ဟင်းထဲပုဇွန်လေးခပ်မယ်လေ။ တကယ်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်အတွက်ချဉ်ပေါင်တစ်စည်း နဲ့ ရုံးပဒေလေး နှစ်တောင့်လောက်ထည့်လိုက်ရင် ည မနက် စားလို့ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ဘာလို့ သုံးစည်းဝယ်လဲဆို မျှဝေစားရမဲ့သူရှိလို့ပါ။ ဒီကာလကြီးမှာ လူတွေတော်တော်ကြပ်ကြပါတယ်။ ကျမ လည်းသင့်တင့်အောင်စားနိုင်ပေမဲ့ တအားကြီးလျှံ လန်မနေပါဘူး။ သိုသော် လူတွေက မျှဝေပြီးစားကြပါလို့ပြောရင် ဆီတွေဆန်တွေကို လူတန်းရှည်ကြီးနဲ့ဝေနေတာချည်း မြင်နေကြလို့၊ ကျမ မျှဝေတဲ့ပုံစံလေးပြောပြချင်တာပါ။ အိမ်မှာ မနက်လာ ညပြန်လာလုပ်တဲ့ကလေးမတစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ ယောက်ကျားက အရက်သမား။ အလုပ်မရှိ။ရှိလည်း အရက်သောက်လွန်းလို့ ခဏနဲ့ပြုတ်။ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့။ သူက ကျမအိမ်နဲ့ကျမသမီးအိမ် နှစ်အိမ်မှာပဲလုပ်ပါတယ်။ ကျမ ကတစ်ပတ် ၂ ရက်၊ သမီးက သုံး လေးရက်ခေါ်ပါတယ်။ ကျမတို့သားအမိရဲ့မျှဝေစားတဲ့နည်းက ရှင်းပါတယ်။ ဟင်းကိုနည်းနည်းပိုချက်လိုက်တာပါပဲ။ ချဉ်ပေါင်၊ကင်ပွန်းချဉ်၊ ကန်ဇွန်းရွက်၊မုန်လာဥ စသဖြင့် ချဉ်ဟင်းချက်တိုင်း အလယ်တည်ပုဂံကြီးနဲ့တစ်ခွက်ခွဲစာလောက်အမြဲပိုချက်ပါတယ်။ အခပ်ကတော့ ငါးပနော်လေးတွေ၊ငါးရံ့ပေါက်စလေးတွေ ထည့်တတ်ပါတယ်။ တခါတရံငါးမြစ်ခြင်းခြစ်လေး တစ်ဆယ်သားလောက်ဝယ်၊ အလုံးသေးသေးလေးတွေလုံးပြီးငံပြာရည်နဲ့ ပြုတ်ထားလိုက်ရင် ချဉ်ဟင်းနှစ်ခါ ချက်လောက်ရပါတယ်။ ကိုယ်တွေအိမ်မှာ ချဉ်ဟင်းဆိုတာ အရံဟင်းပေမဲ့ တချို့အိမ်တွေအတွက် ငါးအတုံးလေးခတ်ထားတဲ့ ချဉ်ဟင်းဟာ main dish ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ ငါးပိရည် တို့စရာလေးနဲ့စားလိုက်ရင် ကလေးရောလူကြီးပါ တစ်ဝစားနိုင်ကြပါတယ်။ အဲဒီကလေးမ ကို သူ့အိမ်မပြန်ခင် အိမ်မှာလည်း ချက်တဲ့ဟင်းမျိုးစုံနဲ့ အဝကျွေးလိုက်တဲ့အပြင် သူအပြန်ကျရင် ပိုချက်ထားတဲ့ ချဉ်ဟင်း၊ ငါး‌ေခြာက်သီးစုံကုလားဟင်း စတဲ့ဟင်းတွေကို ဘူးကြီးတွေနဲ့ထည့်ပေးလိုက်တာပါပဲ။ အိမ်ကလူတွေက ချဉ်ဟင်းကိုအရည်ပဲ‌‌ေသာက်ကြလို့ ချဉ်ဟင်းထဲက ငါး ပုဇွန်အဖတ်မှန်သမျှ သူ့ကိုပဲထည့်ပေးပါတယ်။ သူ့အိမ်ရောက်ရင် သူက ကြက်ဥလေးနှစ်လုံးလောက်ကြော်လိုက်ရင် သူတို့မိသားစု ထမင်းတစ်နပ်စာပြီးသွားပါပြီ။ မုန့်ဟင်းခါး ခေါက်ဆွဲချက်တဲ့အချိန်တိုင်း သူတို့မိသားစုနဲ့ သူတို့နားက ကြပ်ကြတဲ့မိသားစုလေးတွေအတွက်ပါရည်ရွယ်ပြီး ၇၅ ကျပ်သား၊တစ်ပိသာစာလောက်အမြဲပိုချက်ပါတယ်။ ဟင်းရည်က ၇၅ ကျပ်သားလောက်စာပေမဲ့ခပ်ပျစ်ပျစ်လေးစားရင် မုန့်ဖတ်တစ်ပိသာစာလောက်စားလို့ရပါတယ်။ သူကလည်းညနေဘက် ကျမ အိမ်ကပြန်ရင် ပိုတဲ့ဟင်းမှန်သမှျယူသွားပြီး သူ့အိမ်နားလေးက မပြေလည်တဲ့သူတွေကိုလည်း မျှဝေစားတတ်လို့ တချို့မိသားစုလေးတွေဟာ သူ့အပြန်ကို မသိမသာစောင့်ပြီးမှထမင်းစားတတ်တဲ့အကျင့်ဖြစ်နေပြီလို့ သူကပြန်ပြောပြပါတယ်။ လက်ဘက်အော်ဒါတက်လို့နယ်ရင် တစ်ဆယ်သားစာလောက်ပိုနယ်လိုက်ပါတယ်။ သူ့အိမ်ရောက်လို့ လက်ဘက်ထမင်းလုပ်ပြီး ကြက်ဥကြော်လေးနဲ့များကျွေးရင် သူ့လင်၊သူ့သားတွေ အင်မတန်ကြိုက်ကြတယ်ဆိုပဲ။ တခါတလေကျ ဈေးသွားတဲ့အခါ ကိုယ်က ကိုယ့်မိသားစုအတွက်တင်မဟုတ်၊သမီးတို့အိမ်တွေအတွက်ပါ ဈေးကြုံဝယ်ရရင် ဝယ်ရတဲ့ပစ္စည်းများတာပေါ့။ ဈေးသည်တွေက ကိုယ့်ဆို ရောင်းချင်လွန်းလို့။ ကိုယ်ဝယ်တဲ့အချိန် ကြက်ခြေထောက်၊ခေါင်း ၁၅၀၀ ဖိုးလောက်များပိုဝယ်ရင် လည်ပင်းရိုးအရှည်ကြီး နှစ်ရိုးလောက်အပိုထည့်ပေးလိုက်တာ။ ကိုယ်တောင်းတာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့စေတနာ။ အိမ်ရောက်မှ ခုတ်ထစ် ဆားပြားနယ်ပြီး သူ့ကို ငါဝယ်ပေးတာလို့ပေးလိုက်ရင်၊သူ့ဖာသာသူ အာလူးနဲ့ရော၊ ပဲနဲ့ရော၊ ဘူးသီးနဲ့ရော။သူ့မိသားစုလေး စားစမ်းပါလေ့။ အဲဒီ ၁၅၀၀ ကို ကျမ တို့လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရင် ဒီထက်မကကုန်ပါလိမ့်မယ်။ သူ့ကိုပေးလိုက်တဲ့အခါ သူက အာလူးတစ်ခြမ်းပုပ်လေးတွေကိုလှီးဖြတ်အခွံသင် ပြီးရောင်းတဲ့ ဆိုင်က အာလူး ၅၀၀ ဖိုး‌ေလာက်ကိုဝယ်မယ်။အကောင်းဝယ်ရင် ၁၂၀၀ ဖိုးလောက် လောက်ရှိတဲ့အာလူးကို ၅၀၀ နဲ့ရတာပါ။ ချက်ချင်းစားမဲ့သူတွေအတွက်တော့ကောင်းတာပေါ့။ အဲ့တော့ သူ့ကိုပေးလိုက်တဲ့ ၁၅၀၀ ဖိုးတည်းဟူသော ကြက်ရိုးဟာ ဟင်းချက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူ့အိမ်နားက မျက်‌ေစ့မမြင်တဲ့အဖွားကြီးဆီ သို့ ယောက်ကျားသေသွားလို့ ကလေးသုံးယောက်နဲ့စားရမဲ့မဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ မိသားစုလေးဆီ အနည်းဆုံး ပုဂံလုံးလေးနဲ့တစ်လုံးရောက်ပါလိမ့်မယ်။ ပင်ကိုယ်အားဖြင့် သူက အင်မတန်ကပ်စေးနည်းသူပါ။ အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်ပေမဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ကျွေးဖို့စိတ်ကူးမရှိတဲ့သူပါ။ ပြောရရင် အယူလက်ပါ။ ကျမ အိမ်မှာ ၃ နှစ်လောက်အလုပ်လုပ်လာတဲ့အခါ သူ့သားတွေအတွက်ကျောင်းအင်းကျီ၊စာအုပ်၊ ကျူရှင်ခ၊ စောင်ခြင်ထောင်၊ဖျာ ကအစ ကျမတို့သားအမိတတွေထောက်ပံ့ကြတယ် ကိုဗစ်မှာ ဆန် ဆီ ဆား အခြောက်အခြမ်းအားလုံး အလုပ်မလာရပဲထောက်ပံ့တယ်။ သူများကို ကျွေးရ ပေးရတာဘယ်လောက်စိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းလဲ တဖြည်းဖြည်းသိလာတဲ့အခါ သူလည်းအခုဆို ဝေမျှ စားရကောင်းမှန်းသိလာတဲ့သဘောပါပဲ။