چای وگپ ( وآن سالها)

🕊 خاتون صبور هزاره ها مادرم ایران بانو، خاتون صبور هزاره هاست. زخم بسیار بر تن دارد و اندوه بسیار در دل؛ تاب جراحت بیشتر ندارد که خنجر بسیار بر گُرده اش جا مانده در گذر زمان. مادرمان دردمند است و رنجور و خسته و ناتوان اما دردش به خشم و خشونت و خون و آتش و قهر، درمان نمی شود. مادرمان عشق می خواهد و تعقل و صبوری و تدبیر و چاره جویی. سوزاندن دامن مادر و بریدن گیسوانش و قهر با او  نه حال مادر را بهتر می کند، نه حال ما را. برایش کفنی سیاه دوخته اند، آدینه که بگذرد، سیاه پوشش می کنند. مرگ مادر خوشبختمان نمی کند، یتیم مان می کند. مرگ مادرمان ایران، عزای ماست اما سور بسیاری کسان است که پیکر بی جان و شرحه شرحه اش بیشتر به کارشان می آید تا قامت افراشته و برومندش. اگر همین امروز با مادر آشتی نکنیم، شنبه بر جنازه اش باید بگرییم. عرفان_نظرآهاری

خواب

طریقه‌ی شاهنامه آن نیست که سربازان را به میدان بفرستند و «سران» در پناهِ امن بمانند. داوطلبانِ نبردهای تن به تنِ خطير، نخبگان هستند، یا شاهزاده یا وابسته به خانواده‌ای مهم. شخصِ شهریار نیز از رفتن به میدان ابا ندارد، چنانکه کیخسرو به تنِ خود با پشنگ، پسر افراسیاب روبه‌رو می‌گردد. سلم به دست منوچهر کشته می‌شود. روبه‌روییِ سردار با سردار کم سابقه نیست. اگرچه جان عزیز است، و مرگ نادلخواه، با این حال چیزی فراتر از مرگ و زندگی هست، یعنی جست‌وجوی نوعی معنا در زندگی، و آن اینست که «شرف» آلوده نشود. از میانِ مواهبی که به انسان بخشیده شده «نام» بالاترین است، و نام عبارت از آن است که شخص آنچه را که «جوهرِ زندگی» می‌شناسد، در حفظِ آن تا پای جان بایستد.      

ایران سرزمینی تنهاست، یعنی به هیچ سرزمینِ دیگری در جهان شبیه نیست. نیچه می‌گفت: «مردِ تنها بزرگ است» و سنائیِ خودِ ما گفته است: «مُلکِ عالَم به زیرِ تنهایی‌ست/ مـردِ تنها، نشانِ زیبایی‌ست»؛ بنابراین از یاد نبریم که او را با این کیفیّت باید سنجيد. این توقّع هرگز نبوده است که کشور خود را _برای آنکه کشور ماست_ بیش از آنچه هست ارزیابی کنیم و به آن بها بدهیم. وطن‌خواهیِ خام، نشانه‌ی سبک‌مایگیِ ناهنجاری است. حرف بر سر آن است که او را آن‌گونه که هست بشناسیم، با عیب‌ها و حُسن‌هایش در کنار هم، و از نظر دور نداریم که این مرز و بوم اگر در دوران‌هایی کانونِ مصائب بوده است، بزرگ هم بوده است. بهای نازنینیِ خود را پرداخته. من این خوش‌باوری را داشته‌ام که در هیچ موقعیّتی از این کشور امید برنگیرم. یک نیروی مرموز، یک هسته‌ی زایا _که نگفتنی است_ در قعرِ فرهنگِ این سرزمین و مردمِ آن می‌بینم که دلم را قرص نگاه می‌دارد: تو عمر خواه و صبوری که چرخِ شعبده‌باز هــزار بازی از ایـن طُرفه‌تر برانگیـزد. «حافظ»                 #روزها_جلد‌سوم 💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی ندوشن

چقدر دلم می خواهد بە سالهایی کودکی برگردم... سالهایی کە کوچ بهارە و پاییزە ایل را می دیدم. زندگی چقدر سخت بود و امکانات اولیە زندگی چقدر سادە...آن شب ایل (سەروەچیت) بود. ماە چقدر مهربان بود و ستارەها گاهی برق آسا می مردند. مردم با نگاە بە ستارەها، وقت حرکت را اعلام می کردند. هسارەی میەلەوەڕنە، هستارەی هەفتروم، کووە... بابا چقدر نیرومند بود و چقدر ترسناک، پنجەها درشت و شانەها ستبر. دا فقط می دوید و بەهمە چیز می رسید. من نان و ماست و خرمایم را می خوردم و سوار نی خود می شدم و خارخار می کردم و گاهی با دهنم می گفتم: پتگەو پتگەو... اسب من، نی عزیزم، چقدر راهوار بود و از دور صدای مردی در کوهستان پیچیدە بود کە سگش را کە گم شدە بود، صدا می زد... می خواهم برگردم بە کودکی، برگردم بە سالهای کوڵنجە و خفتان و ئاوشەکەتی... نمی دانم اسبم را، نی عزیزم را، کجا گم کردەام؟

دعا می کنم برای تو برای خودم برای همه ما کسی چه می داند شاید خدا دسته جمعی نگاهمان کند.

اکثریت مردم در دور اول انتخابات با شرکت نکردن در ان  پیام خود را به جمهوری اسلامی داده اند ، جمهوری اسلامی در این انتخابات پیام را کاملا دریافت کرده است، تکرار این پیام در دور دوم انتخابات نمی تواند عقلانی باشد، این پیام را نباید تکرار کرد  و اینده کشور را به حراج گذاشت. کنون خیزش انتخاباتی و دفاع از پزشکیان هنر سیاسی مردم را به نمایش می گذارد . تاکید نیروهایی که باز هم روی این پافشاری می کنند که باید انتخابات را تحریم کرد نمی تواند حرکت سالم و منطقی باشد و دور از واقع بینی سیاسی است.رای به پزشکیان حداقل آرایش نوعی امید در جامعه می باشد ، این امید را باید زنده کنیم، دست ها را نبندید و اینده را مفید ببینید.تعیین کننده سرنوشت خود شماها هستید. رای به پزشکیان نوعی شانس در بهبود سرنوشت سرزمین ماست. کریم عزتی زاده

شعر و صدای زنده یاد استاد کیومرث عباسی قصری

یک گام دیگر با احترام فراوان به همه کوشندگان و دلسوزان میهن دلبند و رنج دیدە و دوستان همراە و غیرهمراە، چنانکە در روزهای پیشین، نوشتەام و گفتەام، در باور و رای من،  برگزیدن پزشکیان به عنوان یک نشان از راستگویی و درستکاری و  راست ازمایی، رای دادن به یک پروسه صلح امیز است که در شیب تند تاریخ،  باید از ان عبور کرد. بر آن پای فشردم کە مبارزه انتخاباتی پزشکیان در این پنج کاندیدا خلاصه نمی شود،  بلکه مبارزه پزشکیان برای جذب نیرویی ااست که حاضر نیست در انتخابات شرکت کند. اگر این نیروی چشمگیر در واپسین دم و در دقیقه ۹۰ پا به میدان بگذارد، پزشکیان برنده دور اول خواهد بود. اما چنین نشد و  نتیجه انتخابات، گواهی بر این است که نیرویی که در انتخابات نمی خواست شرکت کند قویتر بود و بە راستی قدرت مبارزه مدنی خود را با شرکت نکردن در انتخابات نشان داد. اما نمی توان شرکت کنندگان در انتخابات را نادیدە انگاشت و همەی آنان را بە باور نیروی برانداز، فلەیی خائن شمرد و جان خود را آزاد کرد. چنانکە به نظر می رسد کە این نوع نگاە،  نادرست از اب در امد . چرا که نزدیک به  بیست و پنج  میلیون شرکت کننده در انتخابات نمی توانند خائن باشند. باور دارم  که دور دوم انتخابات، بسیار مهم خواهد بود و رای دادن به پزشکیان در دور دوم یک وظیفه ملی است تا کار نیمه تمام را تمام کرد.   رای به پزشکیان رای به پروسه ای است که در مسیری صلح امیز سر ایستادن ندارد. پزشکیان در چهار چوب اصلاحگری و رفرم اصلاح طلبان عافیت طلب نمی گنجد و انان در تئوری و عمل نشان دادند کە اصلاح طلب و اصولگرا ناتوان بودە و هستند. برگزیدن دکتر پزشکیان خیزش صلح امیز دیگری است و گامی است کە می تواند دیوار لق تحجر و ناآشنایی با عصر جدید را بلرزاند.  برای گرفتن  نفسی تازه از سوی مردم ، برای بیرون امدن از پوسته ناامیدی ، برای خارج شدن از خشم و کینه عمومی و فاصله گرفتن از خشونت، برای ارزیابی بیشتر  یک بحران عمومی که همه سلولهای جامعه را فراگرفته است و  مردم هزینه کمتری را پرداخت کنند و یا برای ان که پزشکیان بسان دستگیری باشد در یک سراشیب سقوط  تا منجر به نابودی نشود و خونها ریخته نشود و گسل خطرناک در سرزمین زیبایمان به وقوع نپیوندد، لاجرم پزشکیان را بر می گزینیم.  انها که با  شعار هر کس در انتخابات شرکت کند خائن است، پا بە میدان نهادەاند،  عمق فاجعه را در نیافته اند و نمی دانند که پزشکیان یک گزینه  است و کمینە شانسی است و راه سفیدی است به سوی صلح در جامعه و فرار از تفکر و تحجر هستەهای مخوف انجمن حجتیە کە هربار بە رنگی  خود را نشان می دهد. گاهی در قامت مدرسە حقانی و گاهی در پوپولیسم احمدی نژاد و دیگر بارە در قامت جلیلی و جبهەی پایداری... باور من بر این است و این باوری صادقانه است و بی چشمداشت است. دست به دست هم بدهیم  و در دور دوم با همه وجود به پزشکیان رای دهیم و یک گام دیگر بە پیش بگذاریم... کریم عزتی زاده