با کاروان حُلّه

🔻سخنرانی مهدی اخوان ثالث درباره رسالت شاعران در واژه سازی همراه با دکلمه شعر کتیبه اخوان تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان رساند و فارغ التحصیل هنرستان صنعتی شد اما گرایش به هنر و موسیقی قسمتی از فعالیت های عمده دوران کودکی اش بود. چنانکه خودش می گوید: مشکلی که من داشتم در ابتدای کار پیش از کار شعرم این بود که پدر مردی بود که به قول معروف قدما روی خوش به بچه نمی خواست نشان بدهد؛ یعنی اخم ها در هم کشیده و از این قبیل و من مانده بود که چه کنم؟ پیش از شعر من با موسیقی سروکار پیدا کرده بود. پیش استاد سلیمان روح افزا می رفتم و نمی گذاشتم پدر بفهمد که من با ساز سروکار دارم چون می دانستم که او حتی برادرش را وادار کرده بود که تارش را دور بیندازد و کار نکند. ♻️ گسترش دهیم دوستان ... 👈 باز نشر حتماً با لینک هر دو کانال 🎙 انتشار برای نخستین بار در وب 🎲 به مجموعه "چراغداران" بپیوندید: 🔹 چراغداران: @chraghdaran 🔸گروه چراغداران: t.me/cheraghdaran 🔺سخن و سخنوران: @SokhanoSokhanvaran 🐦‍⬛️کانال یوتیوب: youtube.com/@Cheraghdaran

در سراسر دیوان‌های اشعارِ شاعران کم‌نام و گم‌نام (بویژه آن‌ها که تنها به مدیحه‌سرایی شهره‌اند) اشعار درخشانی دیده می‌شود که به سبب ناشناخته‌بودن شاعر یا شهرت شاعر به مدیحه‌سرایی خوانده نمی‌شود. در کلیات اشعار شاعرانی چون عمعق، عسجدی، معزی، جمال‌الدین اصفهانی، مجیرالدین بیلقانی اشعار نابی دیده می‌شود که حیف است به سبب سوءشهرت شاعر، به فراموشی سپرده شود. هر جا شعری درخور ذکر در دواوین شاعران گم‌نام و کم‌نام می‌بینم در این جا به اشتراک می‌گذارم. باشد که مقبول افتد.

#منتخبات_اشعار #دیوان_جمال‌الدین_اصفهانی

#منتخبات_اشعار #دیوان_جمال‌الدین_اصفهانی

بزرگ علوی از زبان خودش «در آن روزها هدایت، مینوی و فرزاد و من (که بعدها دیگران هم به آن پیوستند) دیدارهای مرتبی داشتیم. بازار ادب در انحصار هفت هشت شخصیت ممتاز بود، مثل حکمت، تقی‌زاده، اقبال، قزوینی، سعید نفیسی و از این شمار. یک روز همین‌طور بی‌مقدمه فرزاد گفت: ما خودمان هم گروه ربعه هستیم. گفتیم: بابا! ربعه که معنا ندارد. فرزاد در پاسخ گفت: معنا ندارد ولی با سبعه (هفت) قافیه دارد. با این ترتیب بود که ربعه در برابر سبعه پیدا شد، وگرنه گروهی با نام و برنامه‌ای خاص نبود، بل‌که تنها زاییده‌ی یک شوخی بود.» @pdf_kotob_e_adabi

▪«گندم‌کوه» آن طرف‌تر ببین به گندم‌کوه گندم و کاه اعتبارآموز شده پهلوی خرمنِ سنگین سنگ خرمن‌خدایِ مردم‌سوز ظالمی بود در زمان قدیم دل خلقی ز تَفّ ظلمش سوخت مال‌ِ بیوه‌زن و یتیم و اسیر خورد بسیار و سیم و زر اندوخت ناحفاظی بدی سگی خوکی غرچه‌یی غرزنی زبون‌گیری از ادب فردی از شرف دوری رانده بی‌شرمی و ستم دیری پیر زالی شکسته از بیداد رفت زی در ابوالعلا گریان اشک خونین به تربتش افشاند خواست همّت از آن گرامی‌جان مویه‌ها کرد و موی‌ها برکَند کای خدا ما به جان رسیدستیم زار خونین‌جگر پریشان‌حال بی‌کس و بی‌پناه و بی‌دستیم شرح بیداد آن ستمگرِ هول حال مجروحکان بی‌مرهم غصّه‌ی بستگانِ بندِ بلا قصّه‌ی کشتگانِ تیغ ستم گفت چندان که از سخن واماند رفت از هوش و تا به هوش آمد دید خود را میان آبادی کز زمین و زمان خروش آمد سنگ ‌شد کوهِ گندم ظالم نام آن سنگ گشت گندم‌کوه جمله مردم در آن به شُکر و شگفت به تماشای آن گروه گروه ماند برجای بعد سدها سال این شگفتی‌فزای افسانه ای به بیداد روی آورده ترک بیداد می‌کنی یا نه #مظاهر_مصفا تصاویر گندم‌کوهِ تفرش از خانم حمیده رضایی است. ___ ▪دکتر مظاهر مصفّا ▪@mazahermosaffa ___

شرح غزل۴۸ صوفی از پرتو می رازِ نهانی دانست https://t.me/hafezxany