کانال تخصصی شعر گیلکی

پینیک پاره نوکون تی کُهنه رخته الُون دِه موقیه تی شُون^ وخته بیدِی تو پادشاهی زور^ امره بداری تا ابد خو تاج و تخته #برگردان دوخت و دوز نکن لباسِ مندرست را اکنون زمانِ رفتنت شده تا کنون دیده ای که پادشاهی به اجبار تاج و تختش را حفظ کند ▫️✍#محسن_احمدیزاده https://t.me/pguilan

جین جیری موس،ازخو خومه،پَرنَزه عین الله باغ و بجاره ، سر بَزَه دیلخوشیه عین الله،چی بو، نانم دانم هَنَه،زندگی ناشتی،مَزَه ▫️✍#دکتر_فریدون_شایسته https://t.me/pguilan

خبر باورده باد آسمان آغوز بازی یه خییابان چاپلا زئندره... #واگردان باد خبر آورد/گردوبازی ست در آسمان/دست افشانی می کند خیابان... ▫️✍#پویافر https://t.me/pguilan

#نوعی‌دیدن #چهره‌پنهان‌حرف در خودِ واقعیت شعری‌ نیست. برعکس، واقعیت سرپوش خفه‌کننده‌ای‌ برای‌ شعر است. به همین جهت است که شعر در جایی‌ نشسته است که شی‌‌ء به آن نمی‌‌رسد، یعنی‌ نشسته در نهایت شی‌‌ء، جایی‌ که شی‌‌ء هرگز به آنجا نمی‌‌رسد، و شاعر است که آن را کشف می‌‌کند، و در کشف شعر، شی‌‌ء به نهایت خود می‌‌رسد. این کشف، کار مشاهده نیست، کار چشم نیست. چشم برای‌ این‌که به پشت شی‌‌ء برسد از شی‌‌ء عبور می‌‌کند و آن را پشت سر می‌‌گذارد، «پشت» ِ سر، مثل پشت اثر. مثل تابلو روی‌ دیوار که ما را به پشت دیوار می‌‌برد، و بعد به آن‌که خودش را در تابلو گذاشته است، یعنی‌ به نقّاش. به اثر هم اگر تنها به نگاهی‌ بسنده کنیم به زندگی‌ اثر نگاه کرده‌ایم، و به سرگذشت آن، و نه به نقّاش و به آن‌که ما را به پشت اثر می‌‌برد. آن‌چه در اثر هست بین من و اثر هست، در فاصله است. جدا شدن از اثر، شناختن اثر است، نه گم شدن در آن. این طرز برخورد با واقعیت یک خطاب خالی‌‌ست که خلاء آن را پر می‌‌کند، مثل هویی‌ در کوه، که از پژواک خودش پر می‌‌شود. به شی‌‌ء که نگاه می‌‌کنم شی‌‌ء را گم می‌‌کنم. این دیگر یک مشاهده‌ی‌ معمولی‌ نیست. مشاهده را همه می‌‌کنند، مشاهده را همه بلدند. شاعر معمولی‌ وقتی‌ که می‌‌بیند، عادت چشم خودش را دنبال می‌‌کند. اما شاعری‌ که خرق عادت می‌‌کند شعر را در چیزهایی‌ که نمی‌‌بیند، می‌‌بیند. یعنی‌ همان وقتی‌ که شاعران سطح، دنیای‌ دیدنی‌‌هایشان را تصویر می‌‌کنند، شاعر حجم تصویری‌ از ندیدنِ دنیا می‌‌دهد. در اینجا «سطح» را دست کم نمی‌‌گیرم، بلکه در معنای‌ لغتی‌ آن (سطح) می‌‌گیرم، یعنی‌ در معنای‌ حقیقی‌ و هندسی‌ِ آن، که در این معنا شاعران سطح لزوماً شاعران سطحی‌ به معنی‌ مجازی‌ کلمه نیستند، و تواناترین آنان، به علّت اشرافی‌ که بر زبان دارند، و به علت تسلّطی‌ که بر بازی‌ با سطوح دارند، گاه فراتر از مسیر مستقیم چشم می‌‌روند، و در این بازی‌ با سطوح گاه برخوردِ دو سطح (حجم) آن‌ها را به رؤیت دیگری‌ از جهان مشاهده‌هایشان می‌‌رساند، به دیدنی‌ دیگر، و یا حتّا به زبانی‌ دیگر، که شاعر خود یکسره از آن بی‌‌خبر بوده است. آن‌ها سطوح‌شان را به رویا می‌‌دهند و رویاهاشان را به جهان، و در این بی‌‌خبری‌ از جهان تصویری‌ می‌‌گیرند که لنگر در تصویری‌ دیگر دارد که خود حلقه در تصویری‌ دیگر زده است، و در این داربستِ تصویر علامتی‌ از دنیا به ما می‌‌دهند که علامت دنیای‌ امروزِ ماست. نوعی‌ دیدن است، و شاعران واقعی‌ را همین نوعی‌ دیدن، همین جادو، شریک سرنوشت جهانیان می‌‌کند، بی‌‌آن‌که خود بدانند که در این کارشان نه سفارش است و تصمیم، و نه تعهّد است و تسلیم. چه‌طور می‌‌شود بدون عبور از ظاهر به باطن رسید؟ برای‌ رفتن به بطن نمی‌‌شود از ظاهر غافل شد، چراکه عمق لزوماً برای‌ مقابله با سطح نیست و برای‌ رسیدن به عمق نباید به سطح خیانت کرد. ▫️✍#یدالله_رویایی https://t.me/pguilan

.شورای کانال تخصصی شعرگیلکی ۱- کانال تخصصی شعرگیلکی دارای شورا است و همه پست ها با نظر شورای چند نفره درکانال، درج می گردد. ۲ - شورای کانال تخصصی شعر گیلکی با اعتقاد به تکثر گرایی و تنوع گرایی، خواهان شنیدن همه صدا هاست نه یک صدای خاص. ۳- کانال تخصصی شعر گیلکی، از هیچ جریان شعری خاصی جانبداری نمی کند، اما بستری است برای شنیدن صداهای همه جریان های شعر گیلکی. ۴- کانال تخصصی شعر گیلکی ، شعر هر جریانی را به نام همان جریان درج می نماید مثلا شعر هساشعر را به نام جریان هسا شعر و شعر هساپس را به نام هساپس و شخی شعر را تحت عنوان شخی شعر و هایکو واره را تحت نام هایکو واره و شعر گیله حجم را با عنوان گیله  حجم وشعر چند زبانی را با عنوان چند زبانی و نیز ورزبما شعر را با عنوان ورزبما شعر و نیزشعر سایر جریانات شعری را با عنوان همان جریان شعری پست می نماید. ۵ - کانال تخصصی شعر گیلکی، از هر گونه نقد و نظری به شدت حمایت می نماید چون بر این باور است که نقدها موجب رشد و بالندگی شعر گیلکی است و نیز جوابیه ی نقد ها را هم در کانال، درج می نماید. ۶- کانال تخصصی شعر گیلکی بر این باور است که در نقد باید شعر شاعر ، نه شخصیت شاعر ، مورد نقد قرار گیرد ۷- شعرهای ارسالی گیلکی و نقد ها با حفظ رعایت امانت متن درج می گردد و فقط برخی اغلاط املایی، اصلاح می گردد. ۸- کانال تخصصی شعر گیلکی صدای همه ی صدا هاست.به ویژه، صدا های مظلوم و بایکوت شده توسط برخی رسانه‌ها. ۹- کانال تخصصی شعر گیلکی متمرکز به گویش خاص یک منطقه نیست در بر گیرنده تمام گویش های گیلانی است ۱۰-در نوشتار کانال تخصصی افعالی مثل بوکون ، فوکون ، دوکون ، چاکون ... به صورت بُکُن ، فوکُن ، دوکُن ، چاکُن ... ویرایش می گردد. ۱۱- شعرهای ارسالی فقط بدون عکس شاعر در کانال درج می گردد . ۱۲- آدرس کانال برای ارسال شعرهای گیلکی و نقد و مقاله، ارسال شعر،نقد و مقاله. @kas_agha شورای کانال تخصصی شعرگیلکی https://t.me/pguilan

تی‌گئس ، باد ٚ دس من ، تی گئس دس تال* نبوستم چئره ؟ #برگردان گیسویت، در دست باد من، دستِ گیسویت ، پیچک نشدم چرا ؟ ▫️✍#رسول_نصیری ۰۳/۲/۳۱ * : تال : پیچک با گل سفید ، اسم عام برای گیاهان نازک بالا رونده ، نوعی عشقه با گل سفید . https://t.me/pguilan

می دستا پیل بزه، می پا، بوکود باد او،سوخته سال ترا ،جختر، مره یاد دوبو پابوز گیره، سومبور، می پا تان می خانه فورچاخس، تی خانه آباد. #واگردان دست من( از بس که در شالیزار، ویجین کردم) ابله زد وپای من( از بس که در گلِ وشول، مانده اماس کرد ه است) _ آن سال های سختی وسوختن شالی ها ، به خاطرِ خشک سالی، از خاطرات رفته است  ! _در شالیزار آبدزدک و زالو ، خون از پا های من می مکیدند وآزرده ام، می کردند _ پس از آن همه سختی ورنج، اخر سر، خانه ی من خراب وخانه ی تو آباد شد ازدوبیتی های کتاب( ماری زبان)،ابراهیم شُکری،انتشارات بلور  سال ۱۴۰۰ خورشیدی. ▫️✍#ابراهیم_شکری https://t.me/pguilan

" لیشه و روباه " شعر و اجرا: افشین نکیسا https://t.me/pguilan

تی کوچی ٚ لوتکا کشکشانه کشای‌بزه داره... چره هنده یالمند ٚ خودا خوفته! #برگردان قایق کوچک تو/کهکشان را در آغوش دارد... /چرا/ هم‌چنان /خدای رنگین‌کمان خوابیده است! ▫️✍#رضا_دادرس https://t.me/pguilan

خاستمی تی ولوله نیگایه خوشادم کی ناگهان جه می چومان پراگیفتی ۰ تی خنده ماله بمانسته تاسیانی شانه سر ۰ #برگردان می خواستم نگاه اتشپاره ات را ببوسم که ناگاه از چشمانم پریدی نقش خنده هایت مانده بر شانه های حسرت ۰ ▫️✍#محمد_امین_برزگر https://t.me/pguilan