تنهاوَش

داشتم درباره این و ابراز احساسات اخیرم با یک فردی حرف میزدم یه چیزی که من خودم متوجه شدم اخیرا و به نظرم لازمه همه بفهمن این صلح درونیه. همیشه به این فکر میکردم که چرا این مدت چنل نویس بودنم انقدر به من کمک کرده و بعدها متوجه قدرت ابراز وجودیت شدم. مهم نیست چندبار دیگه از کسایی که دوسشون دارم از موقعیت ها زمان ها مکان ها و همه این شرایط جدا بشم در وهله اول همیشه پذیرش مهم بوده. دلیل واضحی داره چون ما آدمیم. چون من آدمم. اول باید بذارم احساساتم راحت به بیرون نشت کنن و بعد حرکت کنم و یادم بیاد زندگی باز ادامه داره. بعد یادم بیاد درنهایت خودم به خودم کمک میکنم. با خودتون نجنگید. اول بپذیرید.

https://youtu.be/8pv1Bmhri-w?si=qIUnhCAHwXpJ-_Vq هدیه امشبم این نقد رو ببینید (خطر اسپویل داره اول ویدیوهم ذکر شده)

بهت فکر نمیکنه. مهم نیست دلت تنگ شده یا نه. بگیر بخواب.

کاش میشد برم پیش مامان بشینم کنارش گریه کنم بگم مامان اینا اذیتم کردن دعواشون کن باهاشون حرف بزن اصلا زنگ بزن مامانشون بگو آشتی کنیم یه کاری بکن.

Tea? yes. You? maybe

دفتر افعی تهران هم با ایشون باید ببندیم. سخت بود که چیو به عنوان پایان انتخاب کنم این مدت، این سریال اولاش بیشتر بهم چسبید بعد اتفاقاتی که همراه باهاش برام افتاد فهمیدم نه تنها آهنگ ها بلکه فیلم ها و سریال ها هم با حضور بعضی آدما تا ابد خاص میمونن و چه بسا خیلی از صحنه ها تلفیقی میشن از زندگی خودت تا شاید دوباره از اول تجربشون کنی. غریبه‌ی عزیز پیشنهادت رو دوس داشتم. ممنون

هرچندبار که لازم داری از اول شروع کن. رکورد جهان رو بار اول نمیشکنن✨

خودم قارچ جمع کردن🍄✨