تنهاوَش

به دوری تو شبی روز کرده ام که غمت چو صبح بر سرم آمد نمی‌شناخت مرا...! -شفایی اصفهانی

یه وقتایی هست که حوصله زندگیو دارم برعکس ۹۹ درصد مواقع اون موقع ها جریان آهسته است و منم حوصله صبر کردن دارم. مدام نمیپرسم ترشی آب گوجه کی میرسه. پرده ها کی خشک میشن. کیک کی حاضر میشه. نمیگم ولش کن سالادو درشت درشت ریز کن زود حاضر شه. نمیگم اگه ظرف تو سینک نبود چیپسو تو پاکتش بخوریم. این پا اون پا نمیکنم تا بستم زود برسه لباسمو تنم کنم. یه آدم می خوام برای اینجور مواقع که کیفیت زندگی رو حس میکنم. برای وقتایی که بگم بریم نوک قله کوه بگه بریم. بگم آهنگ آروم بذاریم بگه بذاریم. بریم تو جنگل و وسایل کمپ رو دونه به دونه با دقت بچینیم. اینا مهمن. مهمن که حوصله داشته باشی.

اگه ذهنم رو میخوندی گریه میکردی.

دلم می خواد به اون مرحله برسم که زنگ بزنم بگم دلم تنگ شده ولی شهریور میام باز. آره فلان تاریخ میام برای فلان کار آزادی عمل رو میگم میفهمید؟

دلم می خواد به اون مرحله برسم که زنگ بزنم به دلم تنگ شده ولی شهریور میام باز.

وقتی می خوام کاریو بکنم بذارین بکنم بلاتکلیفم نذارین.