Oublier 🕸 فراموشی🕸

هم برای آبادی قطره‌ای نمی‌باریم هم نگه نمی‌داریم حرمت خرابی را!

«چطور کسی می‌تواند ناگهان وسط خیابان بایستد و از خود بپرسد: این آیا سرنوشت من است؟» - جورجو آگامبن

ما را دیگر نه ایمانی به سخنانِ شماست و نه به آن سخنان که زمانی گرامی‌شان می‌داشتیم. قلب‌هامان را گرسنگی تکه‌پاره کرده و خون‌هامان را سرنیزه‌ها نوشیده‌اند. دیگر به شادی‌ها و دردهایی که تنها از آن ما بودند و عبث، باورمان نیست. زندگی ما در دستِ برادرانِ ماست و امیدمان، به آن که بتوانیم دوست‌اش بداریم. ما را دیگر به خدایان دوردست، اصنام و اشباحی که این‌جا ساکن‌اند ایمانی نیست. باور ما به چلیپای زمینی‌ست؛ آن‌جا که فرزندِ انسان مصلوب شد. ■شاعر: فرانکو_فورتینی [ Franco Fortini / ایتالیا، ۱۹۹۴-۱۹۱۷ ] ■برگردان: ماریا_عباسیان

و گفت: «من به هر که هوای تعلّقِ مرا دارد نزدیکم و ماسویٰ همه از من دورند؛ پس چگونه ممکن است بیش از آن‌که به نزدیک‌تر تعلّق داشته باشم، دل به دورتر بسپارم؟!» محمّدبن عبدالجبار نِفَّری؛ مواقف و مخاطبات.

«وقتی امید از بین برود، زمان، فقط یک مجازات است.»

انسان چه خواستنی‌تر بود اگر چشم‌های شیله را برای دیدنش داشتم؛ انسانی بی‌نقاب، همان‌قدر نزدیک، که رنگ اضطرابش بپاشد بر تن‌ش، همان‌قدر مرتعش و بی‌اعتماد، همان‌قدر عریان و بی‌پناه که اینگونه مرگ‌ را هم در آغوشش بفشارد. Death and the Maiden {1915} Oil Painting @oublierr

آموزگار: كدام دختر است كه به باد شو مى‌كند؟ كودك: دختر همه‌ى هوس‌ها. آموزگار: باد، به‌اش چشم روشنى چه مى‌دهد؟ كودك: دسته‌ى ورق‌هاى بازى و گردبادهاى طلايى را. آموزگار: دختر در عوض به او چه مى‌دهد؟ كودك: دلك ِ بى‌شيله پيله‌اش را. آموزگار: دخترك اسمش چيست؟ كودك: اسمش ديگر از اسرار است! [پنجره‌ى مدرسه، پرده‌يى از ستاره‌ها دارد.]

چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی...

برای شبی که بارِ هستی بر شانه‌هایم سنگینی می‌کرد.✨ @Oublierr