Oublier 🕸 فراموشی🕸

روومه‌تی وه‌ک گوڵی بێ گه‌رد زولفی خاو ئاوریشمێکی زه‌رد گونه‌هایش همچون گلی بی‌گرد و زلف نرمش ابریشمی طلایی چــاوی کـــاڵ ئه‌گه‌رچی نه‌رمه‌ به‌ڵام نـــیگای هێـجگار گه‌رمه‌   چشم روشنش سرشارِ آرامش ولی نگاهش پر از درخشش گرم باڵای وا ده‌مـــکی وا تــه‌نگ ئه‌ندامی ئاوا شۆخ و شه‌نگ بالا چنین بلند و دهان چنین تنگ اندامی چنین شوخ و شنگ وا دیاره‌ مـــن نـــه‌مـــدیـــوه‌ له‌و چــه‌شــنه‌ به‌ژن یه‌که‌مه‌ دریافتم که اینچنینی تا کنون ندیده‌ام با این حالت بی‌نظیرِ اندامش له‌و ره‌نگه‌ کوڵمی گه‌ش و ئال له‌ مــه‌لێکی وا جــــوان و کاڵ با آن رنگِ گونه‌اش، روشن و سرخ با آن گردن زیبای سپید جوانێکه‌ تاک وه‌ک فـریـــشته‌ ئه‌و وه‌سفی من زۆر دریـشته‌  یگانه-فرشته‌خویی که در وصف نمی‌گنجد من هه‌ر ئه‌وه‌نده‌م له‌ ده‌ست دێ که‌ دێت وه‌ک که‌و تــێـپه‌ر ده‌بێ پێشکه‌شی که‌م یــه‌ک هــه‌ناسه‌ پــــڕ لــه‌ پـــه‌رستن لـــه‌ تــاسه‌ وقتی از راه می‌رسد و مثل پرنده‌ای می‌گذرد تنها چیزی که از دستم می‌آید این است که نَفَسی پیشکش کنم سرشار از پرستیدن و میل

از نرده‌های چوبیِ نم‌دار در بهار آن اسب‌های وحشی و مسرور و بی‌قرار،      جَستند؟ رد شدند؟ با شیهه‌های یکسره‌شان، پوزخندوار گویی که می‌کُشند، حتی تداعیِ اسطبل گرم را... اکنون، سُم را به‌ ضرب‌کوبه‌ی آزاد بر زمین کوتاه کرده‌اند؟ یا در سکوتِ شب، با چشم‌های خیره و با فین فین خویش جنبانده‌اند گوش، با هر صدا که، از بوته‌زار تار بیاید؟ با هر طنین زوزه‌ی محوی ز دورها،    ناگه رمیده‌اند؟ یا در هوای صبح شبنم-به-یال، از آبگیرِ سردِ مه‌آلود، نوشیده‌اند؟ □□ ای بی‌لگام گام نهاده به دشت‌ها    - اسبی که ماند گفت- ای بی‌خیال یال سپرده به بادها       - گردن چماند گفت- ای زوزه‌های ترس شنیده به کوهسار ای جَسته‌بی‌قرار،  از نرده‌های چوبی نم‌دار در بهار! گرگی حریص قلب مرا چنگ زد، درید، گرگی درونِ من.... اسبی که ماند گفت؛        -بارانِ  کاه، آخور لبریز، لامپِ زرد-

Another world is possible when We refuse the order

You believe in the ballot, you believe in reform You have faith in the elephant and jackass and to you solidarity's a four-letter word We're all hypocrites, but you're a patriot.... No, I won't take your hand and marry the state Cause baby, I'm an anarchist and you're a spineless liberal... 🙈

‏حاشیه‌نویسی سوزان سونتاگ در رمان بیداری فینگان‌ها.

هم برای آبادی قطره‌ای نمی‌باریم هم نگه نمی‌داریم حرمت خرابی را!