Alijanov Ibrohim

Yoʻllar koʻp. Ishingizda zoʻr boʻlsangiz taklif bundan ham ortishi tabiiy. Orasida siz tasavvur ham qilmagan takliflar boʻlishi mumkin. Yoʻlda esa kichik qiymatga ega loyiha olib qoʻyib, zoʻr loyihalarni qoʻldan chiqarishingiz mumkin. Yechim: Hamma-hammasiga yoʻq deng toki oʻylab oʻtirmasdan ha deydigan taklif kelmagunicha. Tushuning, loyihada siz sarflaydigan eng qimmat narsa bu vaqt. Uni asrang.

Sababi oddiy: internetga nima qoʻyayotgani haqida oʻylamaydiganlar, oʻylab oʻtiradigan odamlardan koʻra koʻproq video qoʻyishga ulgurishadi. Natijada maʼno jihatdan olinganda, oʻrtacha post yoki kontent oʻrtacha foydalanuvchi talabidan koʻra ahmoqona kontent boʻlib boraveradi.

Birovni ishlarini, blogini, g'oyalarini ko'rib qattiq hayron qolaman, "tomim ketadi". Saqlab qo'yaman. O'zimiznikiga qarayman - oddiy, juda sodda. Kim ham ko'rardi? Lekin bari bir chiqaraman. Qarasam: “Ajoyib, zoʻr chiqibdi, qayerdan shunday gʻoyalar keladi?”, deb yozadi. Bilmadim, gʻoya keladi, biroz izlanaman, yozaman, shu.

Ilgari televizorda “Dunyo boʻylab” yoki “Uzreport” ga qoʻyib olib har xil hujjatli filmlarni koʻrishni sevardim. “How is it made” eski soni boʻlsa ham koʻraverardim, qanday qilib tayyorlanish jarayoni bilish qiziqtirardi. U yerdagi birorta video aloqador(relatable) yoki qaysidir muammoga yechim bermagan, random mavzulardagi filmlar edi, video qiziq boʻlganligi uchun oʻziga tortgan, ushlab qola olgan va vaqt o’tkazish uchun eng zo’r filmlar bo’lgan.

Mahallada katta dala bor. Odamlar uni aylanib o'tishar yoki umuman boshqa tarafdan yurishardi. Oxiri egasidan ruxsat olib, yo'l o'tkazmoqchi bo'lishdi. Muammo ayni shu yerdan boshlandi. Odamlar har xil takliflar berishar va bir qarorga kela olishmayotgandi, hammaga o'ziniki ma’qul. Shu payt mahalladagi bir dono odamdan maslahat so'rashdi va u shunchaki bir yil kutishni buyurdi. Bir yil o'tar-o'tmas odamlar eng ko'p bosgan yer oxiri yo'lga aylandi-qoldi.